✋ #اصفهان آماده میزبانی است... مردم به بیلبوردهای شهری نگاه می کنند... حمیدرضا تیموری با مردم صحبت میکنه؛ 🎤 از قهرمانت برامون تعریف کن... #کنگره_ملّی_۲۴۰۰۰_شهید_استان_اصفهان #کمیته_تبلیغات_و_فضاسازی ╔═══════╗ 🆔👉🏻 @maheisfahan ╚═══════╝

#روزنوشت 3 «کودک سرباز» مستند جدید (2024) BBC Persian به تهیه‌کنندگی و کارگردانی پگاه آهنگرانی است. مستندی که سعی می‌کند زنده‌بودن عادی را مهم‌تر از مردن قهرمانانه جا بزند. مهدی طلعتی (یکی از مصاحبه‌شده‌ها) می‌گوید: «خیلی از ما تصورات هالیوودی و دید فانتزی نسبت به جنگ داشتیم». صحبت‌هایش روی تصاویری voice over می‌شود که نوجوانی اسلحه‌به‌دست در حالی که سر کلاشینکف را به‌سوی آسمان گرفته سایر رزمندگان را ترغیب به سوارشدن در خودروهای نظامی می‌کند. «تصورات هالیوودی» (اگر نگوییم خیانت به راه شهداست) واژه‌ای دردناک برای تفسیر حضور نوجوان‌هاست؛ نوجوانانی که با عشق به دیدار معبود پا در میدان گذاشته بودند. چند وقتی می‌شود که از این تعمیم‌های غلط خسته و نگرانم. از سست‌شدن اراده‌ها و فراموشی چشم‌انداز آدمی و بسندگی به زندگی کِرمی (نوعی زندگی که آدم‌ها تا پایان عمر فقط می‌لولند) می‌ترسم. 22 مهر که برای ضبط مصاحبه به خانۀ پدری شهید حسن حجاریان رفتیم، قدری قوت‌قلب گرفتم. پدر شهید دهه‌ها بود که بال در بال ملائک گشوده بود. اما مادر مثل آب روان پر بود از روایت‌های شنیدنی از پسرش. می‌گفت: «زمستان سال 60 بود. حسن آمده بود خانه تا سری به من و پدر و خواهرها و برادرش بزند. یک کلاشینکف هم همراهش بود. از قدوبالای حسن ذوق کرده بودم. شبیه دامادها شده بود. رفتم دوربین عکاسی را آوردم تا از او عکس بگیرم، آن هم با اسلحه». وقتی می‌خواست برود به خواهرش گفت: «این اسلحه را بگذار زیر چادرت و تا ماشین برایم بیاور». پدرش قدری غُر زد که «نکند خجالت می‌کشی؟» و حسن آرام جواب داد: «پدرجان!» و دیگر هیچ نگفت. وقتی به سپاه رسیده بودند گفته بود: «اسلحه را روی دوشم نینداختم تا همسایه‌ها و عابران خیال نکنند من به عشق اسلحه پا در جبهه گذاشته‌ام. من به عشق اسلام رفتم». 24 مهر 1403 #شهادت #چشم_انداز #مرگ_قهرمانانه #زندگی_کرمی 🔆 @hrteimouri_ir

📎 پیوست‌های تصویری 🔆 @hrteimouri_ir

🔸 وصیت‌نامۀ شهید حسن حجاریان بسم الله الرحمن الرحیم. به نام خدا و با یاد خدا و برای خدا شروع می‌کنم. من با انتخاب و میل و آگاهی کامل خودم، هدفم را یافتم و برای رسیدن به این هدف مقدس که در راه انبیا و اولیای خداوند متعال می‌باشد و جهاد در راه خدا و لبیک به اوامر امام امت و منجی نسل بشریت و ادامۀ راه شهدا می‌باشد، به جبهه اعزام می‌شوم. با اینکه می‌دانم پدر و مادرم ناراحتند، ولی من برای کشتن این کافران و بعثیان عراقی و بالاخص پیروزی اسلام رفتم. اگر خواست خداوند بود به طرف او هجرت کنم و اگر خداوند این شهادت را نصیبم نکرد، به امید خدا پیش خانواده‌ام برمی‌گردم. به امید پیروزی اسلام می‌روم و امیدوارم در کربلا ملاقاتمان باشد. فقط در آخر به برادران و خواهرانم بگویم که اول خودسازی کنید، هدفتان را پیدا کنید و بعد به دنبالش بروید. نصیحتی که می‌توانم به چند نفر از خویشاوندانم کنم این است که امام را فراموش نکنید. به خداوند قسم اگر امام نمی‌آمدند، اسلام حالاحالا‌ها زنده نمی‌شد. به سخنان این رهبر عظیم گوش دهید. إن‌شاءالله خداوند سایۀ این رهبر را از سر ما کم نکند. اگر إن‌شاءالله شهید شدم از شما پدر و مادر عزیزم می‌خواهم که علی‌وار و زهراوار دنبال جنازه‌ام بیایید و تا می‌توانید گریه نکنید و افتخار کنید. آرزو داشتم امام را ببینم، ولی امیدوارم با این کاری که می‌کنم به فرمانش گوش داده باشم؛ و السلام. 🔆 @hrteimouri_ir

🏆برای معرفی قهرمان ها کاری کنیم! حمیدرضا تیموری با مردم صحبت میکنه؛ 🎤 این عکسها رو میشناسی...!؟ #کنگره_ملّی_۲۴۰۰۰_شهید_استان_اصفهان #کمیته_تبلیغات_و_فضاسازی ╔═══════╗ 🆔👉🏻 @maheisfahan ╚═══════╝

📸 تصویری از حضور مردم اصفهان در تشییع شهید عباس نیلفروشان

#روزنوشت 4 🚨 مرگ روشن‌گر بسیاری از عارفان معاصر «توجه به مرگ» و «تفکر دربارۀ مرگ» را آغاز راه‌یابی به سلوک می‌دانند. «مرگ» حقیقتی است حتمی، ناگهانی و همه‌شمول و تفکر دربارۀ آن، موجب طرح سؤالات بنیادین می‌شود. انسان دورۀ قاجار برای وصول به عالم معنا چاره‌ای جز «تحت سرپرستی استاد قرارگرفتن» و تبعیت از دستورات او نداشت. اما با ظهور انقلاب اسلامی، چارچوب‌های عرفانی هم دچار تحول معنایی شد. «ولایت فقیه» جای «استاد» را گرفت و «جهاد برای تحقق منویات رهبر» جای «ذکر و ورد» نشست* و «شهادت» نقطۀ پایانی وصول به حق در چنین دستگاهی است. انسان انقلاب اسلامی به دنبال چنین پایانی است. حضور مردم در تشییع شهدا هم تجدید عهد و یادآوری «چنین مرگی» است. مرگی که با حماسه و ایثار درهم‌آمیخته و «ترس از مرگ» را کنار زده است. مرگی که بر اثر مواجهه با تاریکی محض و کفر خالص رخ می‌دهد و موجب روشن‌گری هرچه بیشتر نفوسِ عمومی می‌شود. مرگی که همچون شهاب‌سنگی نورانی صحنۀ تاریک جهان امروز را لحظاتی روشن می‌کند و لرزه بر پایه‌های سترگ کاخِ درون آدمی می‌اندازد. در نظر مردم «شهید» نقطۀ آرمانی نوعی از زندگی دنیایی است که در آن، آدمی خود را بازیچۀ دنیا نکرده است و به آخرت (به‌عنوان مهم‌ترین بخش از حیات آدمی) توجهی ویژه داشته است. در این دستگاه عرفانی تحقق هرچه بیشتر اسلام و به قول بنیان‌گذار آن «اهتزاز پرچم لا إله إلا الله» مهم‌ترین «خیری» است که افراد برای رسیدن به آن رقابت می‌کنند. وَلِكُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيهَا فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ (آیۀ 148 سورۀ مبارکۀ بقره) این تازه شروع ماجراست. غایت عرفانِ انقلاب اسلامی ظهور جامعه‌ای از «انسان‌های قرآنی» است. پی‌نوشت: * این به معنای منسوخ‌شدن اذکار نیست بلکه اذکار محور چنین عرفانی نیست. ** منظور از «انسان قرآنی» جلوه‌گری قرآن در وجود انسان است. ⚠️ روزنوشت باید صمیمانه‌تر باشد اما یک چیزهایی در ذهنم می‌گذشت که به این شکل درآمد. نظرات منتقدان را با جان و دل می‌شنوم. 27 مهر 1403 #عرفان_انقلاب_اسلامی #شهادت #مرگ #مرگ_حماسی #مرگ_قهرمانانه 🔆 @hrteimouri_ir

🎥 #دوربین_مخفی چند نفر کنسل کردند. شما میتونی با ما همسفر بشی؟ #کنگره_ملّی_۲۴۰۰۰_شهید_استان_اصفهان #کمیته_تبلیغات_و_فضاسازی ╔═══════╗ 🆔👉🏻 @maheisfahan ╚═══════╝

💠 عنوان: راز نابودی اسرائیل ⬅️سوال شماره۳۸۷۳۲ ✅#استاد_طاهرزاده ⁉️متن پرسش: 🌀مرگ روشن‌گر بسیاری از عارفان معاصر «توجه به مرگ» و «تفکر دربارۀ مرگ» را آغاز راه‌یابی به سلوک می‌دانند. «مرگ» حقیقتی است حتمی، ناگهانی و همه‌شمول و تفکر دربارۀ آن، موجب طرح سؤالات بنیادین می‌شود. انسان دورۀ قاجار برای وصول به عالم معنا چاره‌ای جز «تحت سرپرستی استاد قرارگرفتن» و تبعیت از دستورات او نداشت. اما با ظهور انقلاب اسلامی، چارچوب‌های عرفانی هم دچار تحول معنایی شد. «ولایت فقیه» جای «استاد» را گرفت و «جهاد برای تحقق منویات رهبر» جای «ذکر و ورد» نشست* و «شهادت» نقطۀ پایانی وصول به حق در چنین دستگاهی است. انسان انقلاب اسلامی به دنبال چنین پایانی است. حضور مردم در تشییع شهدا هم تجدید عهد و یادآوری «چنین مرگی» است. مرگی که با حماسه و ایثار درهم‌آمیخته و «ترس از مرگ» را کنار زده است. مرگی که بر اثر مواجهه با تاریکی محض و کفر خالص رخ می‌دهد و موجب روشن‌گری هرچه بیشتر نفوسِ عمومی می‌شود. مرگی که همچون شهاب‌سنگی نورانی صحنۀ تاریک جهان امروز را لحظاتی روشن می‌کند و لرزه بر پایه‌های سترگ کاخِ درون آدمی می‌اندازد. در نظر مردم «شهید» نقطۀ آرمانی نوعی از زندگی دنیایی است که در آن، آدمی خود را بازیچۀ دنیا نکرده است و به آخرت (به‌عنوان مهم‌ترین بخش از حیات آدمی) توجهی ویژه داشته است. در این دستگاه عرفانی تحقق هرچه بیشتر اسلام و به قول بنیان‌گذار آن «اهتزاز پرچم لا إله إلا الله» مهم‌ترین «خیری» است که افراد برای رسیدن به آن رقابت می‌کنند. وَلِكُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيهَا فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ (آیۀ 148 سورۀ مبارکۀ بقره) این تازه شروع ماجراست. غایت عرفانِ انقلاب اسلامی ظهور جامعه‌ای از «انسان‌های قرآنی» است. پی‌نوشت: * این به معنای منسوخ‌شدن اذکار نیست بلکه اذکار محور چنین عرفانی نیست. ** منظور از «انسان قرآنی» جلوه‌گری قرآن در وجود انسان است. 27 مهر 1403 ⁉️متن پاسخ: 🌐باسمه تعالی: سلام علیکم: چه اندازه کورچشمند آنانی که متوجه چنین امری در آخرین دوران بشر نیستند که به گفته جنابعالی مواجهه نور محض با ظلمات محض است، و آن کسی که در چنین شرایطی این جبهه را مدیریت می‌کند شهید است تا معلوم شود انسان‌هایی در این آخرین دوران به میدان آمده‌اند که به گفته شهید یحیی سنوار: «مذاکره در کار نیست؛ یا پیروز می‌شویم یا کربلا رخ می‌دهد»، به همان معنای مدیریت صحنه، حتی تا مرز شهادت. و این یعنی آغازی که جبهه کفر به تعبیر رهبر معظم انقلاب هم‌چون یخ در حال ذوب‌شدن است زیرا برای اثبات خود مجبور است جنایت را به هر بهانه‌ای به اوج برساند در حالی‌که جهان هستی ظرفیت قبول چنان جنایاتی را ندارد و از این جهت می‌توان در پیشانی جبهه صهیونیست جنایتکار بر خلاف تصوری که دارد، نابودی آن را ملاحظه کرد. بیچاره گمان می‌کند با هرچه عمیق‌تر کردنِ جنایت، پایه‌های بقای خود را محکم می‌کند، غافل از این‌که در مقابل او فرهنگی است که شهادت را به جای خواری و خفت و ترس به میان آورده. و این راز نابودی استکبار در جلوه جنایات اسرائیل است. موفق باشید #ویژه ┄┅❅📀🖥📀❅┅┅ -------------------------<><> @matalebevijeh