هدایت شده از گلزار ادبیات
شرح یک رباعی از مولانا
گر عاشق را فنا و مُردن باشد
یا در ره عشق، جان سپردن باشد
پس لاف بُوَد آن چه بگفتند که عشق
از عین حیات، آب خوردن باشد
می‌فرماید: اگر عاشق را فنا و مُردن باشد، یا در راه عشق حق، جان سپردن باشد بی هیچ زندگی ابدی، پس لاف بُوَد آن چه گفته‌اند که عشق خدای، آب حیات خوردن است و زنده‌ی جاویدان شدن.
ای عزیز، لاف نیست و عارفان و عاشقان،
هماره زنده‌اند: وَ لاتَحسَبَنَّ الذینَ قُتِلُوا فی سَبیلِ اللهِ اَمواتاً بَل اَحیاء عِندَ رَبّهِم یُرزَقون (آل عمران، ۱۶۹). و همه‌ی عارفان و عاشقان چنین فرموده‌اند که:
هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جَریده‌ی عالم، دوام ما
(حافظ)
باغ اسرار خدا، شرح رباعیات مولانا، بهشتی شیرازی، ص ۶۷۷ و ۶۷۸.
#شرح‌رباعی‌مولانا
#بهشتی‌شیرازی
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303