بہ گمآنم جآۍ خالۍِ آدم‌هآ زنده‌اند! جآن داࢪند، نَفس مۍڪشند، فࢪیآد مۍ ‌زنند، مجآدلہ مۍڪنند ۅَ آدم ࢪآ از ݒآۍ دَࢪ مۍ آۅࢪند. آدم‌هآ حٺۍ ࢪدݒآۍ مخصوص بِہ خودِشآن ࢪآ دارَند.. چیزۍ منحَصࢪ بِہ فࢪد مِثݪ اثࢪ انگشتآنشآن ڪہ ۅَقتۍ مۍ ࢪۅند بآ ࢪد ݒآۍ هیچڪسِ دیگࢪ پُر نمیشود.. حآلا هَࢪچہ میخۅاهَند بگۅیَند ڪسۍ مۍ‌آید ڪِه میٺۅانَد جآۍ دیگࢪۍ ࢪا پُࢪ ڪند! اصلا محآݪ اسٺ جآۍ ڪسۍ بآ دیگࢪۍ پُࢪ شۅد خصۅصآ اگࢪ آن جآ "آغۅش" بآشد ..! :]

ۅقٺے گݪے ‌ࢪا ‌دۅست ‌داࢪید، ‌آن‌ ࢪا‌ مے ‌چینید ‌اما ۅقٺے‌ عاشق ‌گݪے‌ هسٺید ‌آن ‌ࢪا‌ هࢪ ࢪۅز‌ آبیاࢪے مے ڪنید‌.. فࢪق ‌بین‌ عشق ‌ۅ ‌دۅست ‌داشٺن ‌این اسٺ..! :]

برای آدمی کافی ست! با هر دلتنگی به امتحان کشیده شدن... دلتنگی برای یک شهر... دلتنگی برای یک صدا... حتی دلتنگی برای یک نفس...

دلتنگم! دلتنگی؟ :]

من هم دݪٺنگم..! :]

میگن هࢪ آدمے دࢪ ࢪوز چآࢪ هزاࢪ فڪࢪ از سَࢪش میگذࢪه .. فڪࢪ نمیڪࢪدم دݪبـࢪ اینقدࢪ زیاد از سَࢪم بگذࢪے ..! :]

111 :]

00:00 :] آࢪزۅ ؟! همان همیشگۍ..! :]

‏محبوب من! شما ڪہ میخواسٺید برۅید، پس چرا اینهمہ خاطرهـ در ڪۅچہ‌ے ما جاگذاشٺید؟! :] -محمد صالح اعلاء

مرا در خاطر داشٺ ٺمام رۅزهایی کہ خۅدم را فرامۅش میکردم... "اۅ" عاشق بۅد..! :] -معصومه صابر

گفٺ : ٺۅ ديوونه اۍ . پرسيدم چرا ؟! گفٺ: اين همہ داسٺان ۅ جملہ بندۍ نداره، يہ جمݪہ بنويس، دݪم ‌براٺ ‌تنگ‌ شده تمۅم شد ۅ رفٺ! گفتم آخہ فقط يہ جمݪہ؟! يہ جمݪہ، دݪم ٺنگ نشدهـ ڪہ.. اصن ڪيه ڪہ دݪش فقط اندازهـ يہ جمݪہ ٺنگ بشہ؟! يہ پۅنصد شيشصد صفحه‌اۍ ڪہ ميگذره ، ٺازه ميفهمۍ عه..! انگارۍ دݪٺ ٺنگہ ..! ميفهمۍ؟! :]