هر آدمی باید یه نفرو داشته باشه
که نه تنها از دست همه
بلکه از دست خودشم بهش پناه ببره ...
حالمم مثه حال صائب تبریزیه که میگه:
نترسم که با دیگری خو کنی
تو با من چه کردی،که با اون کنی :)
آدما از اینکه ضعیفن گریه نمیکنن
گریه میکنن چون خیلی وقت بوده که قوی بودن
خسته شدن
کم آوردن..