‍ رهبری که کار رسولانه کرد صورت‌بندی ارادۀ مردم در انقلاب ایران   🔹 انقلاب را شوریدن مردم در برابر نظام سیاسی برای درافکندن طرح نو و عبور بنیادین از وضع موجود تعریف می‌کنند؛ اما نگفته‌اند که #انقلاب حاصل ارادۀ چه کمیتی از مردم است. باید در انقلاب، ارادۀ کلی و عمومی جامعه به حرکت درآید و نشان داده شود که تداوم شرایط کنونی، میسر نیست. 🔹 در تجربۀ انقلاب اسلامی، مفهوم «ارادۀ تاریخی مردم» متجلی شد؛ چنان‌که ناظران بیرونی نیز دریافتند که در #ایران اتفاقی اجتماعی پدیدآمده و انقلابی صورت‌بندی شده که ریشه در «باطن جامعه» دارد. تمامیت جامعه یک‌صدا شده بود و نمی‌خواست کمترین اثری از شاه و سلطنت بر جا بماند.   🔸 چنین وضعی، حاصل ارادۀ شخص امام خمینی بود؛ او بود که توانست «حلقۀ وصل» شود و از مردم سرگردان و غرق در روزمرگی، یک «من تاریخی» بیافریند. پیش‌ازاین، نه آرمان‌ها معطوف به «انقلاب» بود و نه کار در اختیار «توده‌های مردم» قرار داشت. 🔸 تجربه‌های ناکام پیشین، همگان را به ورطۀ نوعی امتناع تاریخی فروبرده و اراده‌های سیاسی و اجتماعی را فرسوده بود. #امام_خمینی عملاً به مردم نشان داد که نباید در اندیشۀ اصلاح بود و از شاه توقع همدلی داشت، باید ایدۀ انقلاب را پی گرفت و به کمتر از آن قانع نشد. 🔸 سرکوب شدید، حس انقلاب را در جامعه پنهان کرد، اما از اواسط سال ۵۶، آتش زیر خاکستر، شعله‌ور شد. زین‌پس، هرچه که به لحظۀ وقوع انقلاب نزدیک‌تر می‌شویم، ارادۀ تاریخی در مردم متمرکزتر و سخت‌تر می‌شود و امام خمینی بیشتر و بیشتر به مظهر خواست عمومی مردم تبدیل می‌گردد.   🔹 تمایز انقلاب ایران نیز در اینجاست؛ نسبتی که میان «مردم» و «امام خمینی» برقرار شد. #رهبری او، برآمده از انتخاب طبیعی و تاریخی خود جامعه بود، نه دخالت نیروهای سیاسی و تبلیغات هدفمند. هیچ نیرویی در گذشته، نتوانسته بود در این سطح، چنین نسبتی با جامعه برقرار کند و همۀ هویت و ارادۀ مردم را نمایندگی کند. 🔹 این نسبت بود که تحلیل‌گران متعمق و تمدنی مغرب‌زمین را به حیرت افکنده بود؛ نسبت رمزآلود میان پیرمرد تبعیدی که سیما و سیرۀ رسولانه داشت و مردمی که شیفته و شیدای او شده بودند. 🖊 متن کامل یادداشت مهدی جمشیدی را در سایت فحوا بخوانید. 💎 فحــوا فرهنگ؛ حکمرانی و اندیشه‌ورزی وبگاه | اینستاگرام | تلگرام | بله | ایکس | ویراستی @ifahva_ir