﷽ ✍️مناظره در موضوع غدیر؛ آری یا خیر؟! 🔹با نزدیک شدن به ایام غدیر، شور و شعف خاصی بر جامعه شیعی حاکم می‌شود. از پوشیدن لباس نو، هدیه دادن، کنار نهادن کدورت‌ها تا نصب عکس نوشته، پرچم و تولید کلیپ و نشر آن در شبکه‌های اجتماعی! 🔸در این میان یکی از روش‌های نشر و تبلیغ پیام غدیر، ایجاد کرسی‌های آزاداندیشی در گروه‌ها و صفحات شبکه‌های اجتماعی است. شکل‌گیری مناظره‌های داغ صوتی، نوشتاری و حتی به شیوه ‌نامه¬نگاری میان علمای شیعه و اهل سنت، همواره طرفداران خاص خود را داشته است. در این میان برخی مخالف برگزاری جلسات مناظره هستند؛ عمده دلیل آن‌ها تنافی جلسات مناظره با ضرورت وحدت اسلامی است. در این دیدگاه «مناظره و جدال» با «تبیین علمی غدیر» تفاوت دارد و طرح مناظره مانع از تبیین علمی صحیح حقیقت غدیر در مقابل اهل سنت خواهد بود. 🔻اهمیت فوق العاده وحدت میان شیعه و برادران اهل سنت از یک سو و ضرورت تبیین حقایق دینی از سوی دیگر، ما را بر آن داشت که در این موضوع در دو ساحت بحث کنیم: ⏹ ساحت اول: مفهوم شناسی و اهمیت مناظره: 1️⃣ مناظره، حقیقتی قرآنی است که ماهیت آن، جدال احسن و اقامه برهان از مقبولات طرف مقابل است. بسیار روشن است که این حقیقت ناب قرآنی اختلاف اساسی با نشر سخنان کذب و تحریک احساسات با هدف فتنه‌انگیزی و ایجاد دعوا دارد. مناظره و احتجاج، یکی از بهترین روش‌های تبیین حقایق علمی در نزد همه عقلا است. هیچ اندیشه و تمدنی نیست که برای اثبات حقانیت خود، به مناظره روی نیاورده باشد. 2️⃣ مناظره یکی از روش‌های مقبول در امربه‌معروف و نهی از منکر، تبیین حقایق و ارشاد جاهل است که وجوب و جواز این عناوین بر اساس ادله قطعی قرآنی، روایی و عقلی بر کسی پوشیده نیست. در سیره انبیای الهی و اهل‌بیت (ع)، یکی از روش‌های مقبول و جذاب دفاع از حقانیت خود، احتجاج و مناظره بوده است. خواننده گرامی فقط کافی است به کتاب «الاحتجاج» طبرسی و مجلدات نهم و دهم بحارالانوار مراجعه کند تا با هزاران احتجاج و مناظره ائمه (ع) آشنا شود. 3️⃣ به تأسی از سیره معصومین(ع) علما و فقهای برجسته شیعه آثار سترگی را به روش جدال احسن و مستند به مقبولات اهل سنت، تألیف کرده‌اند. اکثر آثار کلامی شیخ مفید، سید مرتضی و شیخ طوسی به شیوه مناظره بوده است. آثار کلامی علامه حلی همانند «منهاج الکرامة» و «نهج الحق» به روش مناظره نگاشته شده است. آثار عظیمی مثل «عبقات الانوار»، «المراجعات»، «الغدیر» و «دلائل الصدق» نمونه‌هایی از ارزشمندترین کتبی است که به شیوه مناظره و استدلال بر اساس مقبولات مخالف، نگاشته شده است. ⏹ ساحت دوم: اهمیت واقعه غدیر و ضرورت سنجی مناظره در موضوع آن 1️⃣ موضوع غدیر، پایه مشروعیت «نظام ولایت‌فقیه» است. واقعه عظیم غدیر، از مهم‌ترین اهرم‌های قدرت نرم شیعه در دنیای اسلام _ و به‌تبع آن جمهوری اسلامی _ است. مخالفین شیعه با دیدن قدرت استدلالی شیعه و منطق قوی آن در مناظرات، سرتعظیم فرود می‌آورند و متوجه می‌شوند که با مذهبی ریشه‌دار مواجه هستند؛ نه مذهبی که بر اساس تبلیغات جریان ناصبی گری و بوق‌های صهیونیستی در ذهن آن‌ها شکل‌گرفته است که شیعه را از ریشه یهود، یا حکومت صفوی و ... معرفی می‌کند. بی‌شک این امر مقدمه وحدت واقعی و زندگی مسالمت‌آمیز میان شیعیان و دیگر فرق اسلامی است. 2️⃣ دقت در ادله روایی واقعه عظیم غدیر، نشان می‌دهد که یکی از مهم‌ترین دستورات جریان ساز ائمه(ع)، تبلیغ پیام غدیر به دیگران بوده است. ائمه (ع) خود همواره در پیچ‌های تاریخی سخت، همانند غصب فدک، شورای شش نفره، مقابله با پیمان‌شکنان در جمل، تقابل امیرالمؤمنین(ع) با معاویه، صلح تلخ امام حسن (ع) و بیعت اجباری او با معاویه، شروع حرکت امام حسین (ع) از مکه به‌سوی کربلا و ... به واقعه غدیر برای اثبات حقانیت ولایت سیاسی خود علناً به غدیر احتجاج نموده‌اند. آیا احتجاج حضرات خلاف مصلحت بوده؟ با وحدت منافات داشته یا اینکه ...؟! علامه امینی در «الغدیر» به ده ها مورد از احتجاج ها و مناظرات اهل بیت (ع) به واقعه غدیر اشاره کرده است. ✅ چرا برخی صدای عمارها، ابوذرها و سلیمانی‌ها را در دفاع از کیان تشیع برنمی‌تابند؟ اگر عمار برای «ولی‌فقیه زمان» نیستیم، ابوهریره و ابوموسی نباشیم که در حکومت عدل علوی، دائم دم از فتنه، تفرقه، قعود و سکوت می‌زدند! با عدم تبیین حقیقت غدیر، دنبال چه وحدتی با اهل سنت هستیم؟ اشتراک با برادران اهل سنت در ادعای محبت و دوستی با اهل‌بیت(ع)؟ بدانید که این اشتراک، طلب تحصیل حاصل است و هیچ وحدتی حقیقی ایجاد نمی کند! آیا رکن مسئله کلیدی غدیر اهمیت کمتری از مباحث حزبی و سیاسی ریاست جمهوری دارد؟ ممنوعیت بیان واقعه غدیر به شیوه مناظره، خودتحریمی بوده و تبدیل قدرت نرم نظام، به عقب نشینی خفت بار و شکست تلخ است. #غدیر #مناظره #جهاد_تبیین 《یادداشت های فقهی _ اجتهادی》 🆔 @Ijtihad_Jurisprudence

﷽ ⏹ شیوع مناظرات در موضوعات توحیدی در زمان معصومین علیهم السلام و تربیت علمای متخصص در این زمینه از سوی ائمه علیهم السلام ✍️ مرحوم کلینی روایت صحیح السند بسیار زیبایی در مسئله توحید اسماء و صفات نقل می کند: 🔹«... عَنْ هِشَامِ بْنِ الْحَكَمِ‏ أَنَّهُ سَأَلَ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ أَسْمَاءِ اللَّهِ وَ اشْتِقَاقِهَا اللَّهُ مِمَّا هُوَ مُشْتَقٌّ قَالَ فَقَالَ لِي يَا هِشَامُ اللَّهُ مُشْتَقٌّ مِنْ إِلَهٍ وَ الْإِلَهُ يَقْتَضِي مَأْلُوهاً وَ الِاسْمُ غَيْرُ الْمُسَمَّى فَمَنْ عَبَدَ الِاسْمَ دُونَ الْمَعْنَى فَقَدْ كَفَرَ وَ لَمْ يَعْبُدْ شَيْئاً وَ مَنْ عَبَدَ الِاسْمَ وَ الْمَعْنَى فَقَدْ كَفَرَ وَ عَبَدَ اثْنَيْنِ وَ مَنْ عَبَدَ الْمَعْنَى دُونَ الِاسْمِ فَذَاكَ التَّوْحِيد...» 🔸هشام بن حكم گويد از حضرت صادق علیه السلام راجع به اسماء خدا و اشتقاق آنها پرسيدم كه اللَّه از چه مشتق است؟ فرمود: از «الاه» و اله مألوهى (آنكه پرستشش كنند) لازم دارد و نام غير صاحب نام است، كسى كه نام را بدون صاحب نام پرستش کند، كافر است و چيزى نپرستيده! و هر كه نام و صاحب نام را پرستد، كافر است و دو چيز پرستيده! و هر كه صاحب نام را پرستد نه نام را اين يگانه ‏پرستى است‏! ✍️ سپس امام می فرماید: 🔹«أَ فَهِمْتَ يَا هِشَامُ» 🔸خوب مطلب من را یاد گرفتی؟ ✍️ هشام درخواست توضیح بیشتر می کند و حضرت نیز با ظرافت فوق العاده ای تبیین می کند: 🔹«... إِنَّ لِلَّهِ تِسْعَةً وَ تِسْعِينَ اسْماً فَلَوْ كَانَ الِاسْمُ هُوَ الْمُسَمَّى لَكَانَ كُلُّ اسْمٍ مِنْهَا إِلَهاً وَ لَكِنَّ اللَّهَ مَعْنًى يُدَلُّ عَلَيْهِ بِهَذِهِ الْأَسْمَاءِ وَ كُلُّهَا غَيْرُهُ يَا هِشَامُ الْخُبْزُ اسْمٌ لِلْمَأْكُولِ وَ الْمَاءُ اسْمٌ لِلْمَشْرُوبِ وَ الثَّوْبُ اسْمٌ لِلْمَلْبُوسِ وَ النَّارُ اسْمٌ لِلْمُحْرِق‏...» 🔸«... خدا را نود و نه نام است؟ اگر هر نامى همان صاحب نام باشد بايد هر كدام از نام ها معبودى باشند، ولى خدا خود معنائى است كه اين نامها بر او دلالت كنند و همه غير خود او باشند، اى هشام كلمه خبز (نان) نامى است براى خوردنى و كلمه ماء (آب) نامى است براى آشاميدنى و كلمه ثوب (لباس) نامى است براى پوشيدنى و كلمه نار (آتش) نامى است براى سوزنده‏...» ✍️این روایت مفسر روایتی از حضرت امیرالمومنین علیه السلام است که کمال توحید را در نفی صفات از خداوند تبارک و تعالی می داند: 🔹«... كَمَالُ‏ التَّوْحِيدِ نَفْيُ الصِّفَاتِ عَنْهُ...» 📚التوحيد( للصدوق): ص57 ✍️در ادامه حضرت می فرمایند: 🔹«... أَفَهِمْتَ يَا هِشَامُ فَهْماً تَدْفَعُ بِهِ وَ تُنَاضِلُ بِهِ أَعْدَاءَنَا وَ الْمُتَّخِذِينَ مَعَ اللَّهِ جَلَّ وَ عَزَّ غَيْرَهُ...» 🔸«... اى هشام طورى فهميدى كه بتوانى دفاع كنى و در مبارزه با دشمنان ما و كسانى كه همراه خدا چيز ديگرى پرستند پيروز شوى؟‏...» ✍️ بر اساس این روایت در عصر امام صادق علیه السلام مباحث مرتبط با توحید اسماء و صفات میان طرفدران مذهب اهل بیت علیهم السلام و مخالفین رواج بسیاری داشت تا جایی هشام بن حکم که از بزرگ ترین یاران و و اصحاب و متکلمین شیعه است می آید و از حضرت در این موضوعات کسب علم می کند. دقت کنید! امام علامه بر طرح دفاع از عقاید صحیح و حق در توحید، می فرماید: « ... تُنَاضِلُ بِهِ أَعْدَاءَنَا...»! ملا صالح مازندرانی در شرح این عبارت می نویسد: «...أي تجادل و تخاصم و تسبقه و تغلبه به‏...» «مناضلة» از ریشه «نضل» به معنی تیر اندازی و هدف قرار دادن دشمن در جنگ است. یعنی با دشمنان ما مناظره کنی و مجادله به حق انجام دهی در کارزار جنگ و مسابقه اعتقادی میان حق و باطل پیروز شوی! 📚شرح الكافي، ج‏3، ص: 140 ✍️ ادامه روایت نیز می گوید: 🔹«...قُلْتُ نَعَمْ قَالَ فَقَالَ نَفَعَكَ اللَّهُ بِهِ وَ ثَبَّتَكَ يَا هِشَامُ قَالَ هِشَامٌ فَوَ اللَّهِ مَا قَهَرَنِي أَحَدٌ فِي التَّوْحِيدِ حَتَّى قُمْتُ مَقَامِي هَذَا» 🔸«... هشام می گوید به امام عرض كردم آرى، فرمود: اى هشام خدايت بدان سود دهد و استوارت دارد. هشام گويد: از زمانى كه از آن مجلس برخاستم تا امروز كسى در مباحثه توحيد بر من غلبه نكرده است» 📚الكافي: ج1، ص87 ✅ این روایت نشان می دهد که ائمه علیهم السلام اصحابی مثل هشام بن حکم را برای مناظرات به حق تربیت می کردند تا آنها مدافعان عقاید شیعه و توحید اصیل باشند. ⏹ برگرفته از درس خارج آیة الله حسینی قزوینی، چهارم مهر 1402 قمری #جهاد_تبیین #مناظره #تبلیغ_هجومی کانال رسمی آیت الله حسینی قزوینی در ایتا🔻 https://eitaa.com/joinchat/280166401C0bce4a1497

﷽ ✍🏻 تبیین سیره مناظراتی ائمه علیهم السلام با اهل سنت در کلام استاد شهید مطهری 🔻در زمان مأمون خليفه، يك نهضت علمى پيدا شد. مأمون مجلس مباحثه و مناظره‏، زياد برقرار مى ‏كرد و خيلى لذت مى ‏برد، چون خودش اهل مطالعه و دانشمند بود و به تمام اديان و مذاهب آزادى مى ‏داد. مباحثات امام رضا عليه السلام با اصحاب ملل و نحل در همين مجالس مأمون صورت گرفته است. 🔸 مجالس زيادى مخصوصاً راجع به اهل تسنن و تشيع تشكيل مى ‏داد. در آن كتاب كه آن شخصيت ترك به نام قاضى بهلول بهجت افندى به نام «تشريح و محاكمه» نوشت- كه به فارسى ترجمه شده و بسيار كتاب خوب و نفيسى است- مباحثه بين مأمون و علماى اهل تسنن راجع به خلافت نقل شده است. اينها مجالس مناظره ميان ائمه و ديگران فراهم مى‏ كردند. گاهى هشام بن الحكم در مجالس اينها شركت مى ‏كرد. 🔹از جمله يك مباحثه شيعى و سنى ميان حضرت جواد علیه السلام كه هنوز طفل بودند و علماى اهل تسنن برقرار شد. در آنجا آن عالم اهل تسنن در حرف هايش احاديثى در فضيلت ابو بكر و عمر روايت كرد. به حضرت عرض كرد: شما درباره شيخين چه مى ‏گوييد و حال اينكه ما حديث معتبرى از پيغمبر داريم كه فرمود: «ابو بَكْرٍ وَ عُمَرُ سَيِّدا كُهولِ اهْلِ الْجَنَّةِ» يعنى ابو بكر و عمر دو آقاى پيرمردان اهل بهشتند. همچنين حديث ديگرى نقل كرد كه روزى جبرئيل به پيغمبر نازل شد، از جانب خدا عرض كرد: من از ابو بكر راضى هستم، از ابو بكر بپرس آيا او از من راضى هست يا نه؟ حضرت جواد فرمود: ما منكر فضيلت ابو بكر نيستيم ولى يك مطلب هست و آن اين است كه همه قبول دارند كه پيغمبر در حجة الوداع فرمود: «كَثُرَتْ عَلَىَّ الْكِذابَةُ» دروغگويان بر من زياد شده ‏اند، و معيارى در اختيار قرار داد كه هر حديث را كه از من روايت كردند اول بر قرآن عرضه بداريد، اگر موافق قرآن بود قبول كرده و الّا رد كنيد. قرآن مى ‏گويد تمام اهل بهشت، جوان هستند. و اما حديث ديگرى كه گفتيد، خدا در قرآن مى‏ فرمايد:« وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ وَ نَعْلَمُ ما تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ» (ق/ 16) ما انسان را آفريده‏ ايم و از تمام خطوره اى قلبى او آگاه هستيم. پس چطور مى ‏شود خدايى كه قرآن او را اين ‏طور معرفى مى ‏كند، از پيغمبر بپرسد كه من از فلان بنده راضى هستم، تو از او بپرس كه از من راضى است يا نه؟! 📚 مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى ؛ ج‏21 ؛ ص98 #مناظره #وحدت #جهاد_تبیین «سربازان امامین انقلاب» https://eitaa.com/joinchat/4077847026C86bbe18341