#مباهله #شعر 🌷 ناگهان صومعه لرزید از آن دقّ‌ الباب 🍃 اهل آبادی تثلیث پریدند از خواب 🌷 رجز مأذنه‌ها لرزه به ناقوس انداخت 🍃 راهبان را همه در ورطۀ کابوس انداخت 🌷 قصۀ فتنه و نیرنگ و دغل پیوسته‌ست 🍃 نان یک عده به گمراهی مردم بسته‌ست 🌷 ننوشتند که باران نمی از این دریاست 🍃 یکی از خیل مریدان محمد، عیساست 🌷 لاجرم چاره‌ای انگار به جز جنگ نماند 🍃 قل تعالَوا... به رخ هیچ کسی رنگ نماند 🌷 به رجز نیست در این عرصه یقین شمشیر است 🍃 بر حذر باش که زنّار، گریبان‌گیر است 🌷 کارزارش تهی از نیزه و تیر و سپر است 🍃 بهراسید که این معرکه خون‌‌ریزتر است 🌷 بانگ طوفانیِ القارعه طوفان آورد 🍃 آنچه در چنتۀ خود داشت به میدان آورد 🌷 با خود آورد به هنگامه عزیزانش را 🍃 بر سر دست گرفته‌ست نبی جانش را 🌷 عرش تا عرش ملائک همه زنجیره شدند 🍃 به صف‌آرایی آن پنج نفر خیره شدند 🌷 پنج تن، پنج تن از نور خدا آکنده 🍃 آفتابان ازل تا به ابد تابنده 🌷 دفترم غرق نفس‌های مسیحایی شد 🍃 گوش کن، گوش کن این قصه تماشایی شد 🌷 با طمانیۀ خود راه می‌آمد آرام 🍃 دست در دست یدالله می‌آمد آرام 🌷 دست در دست یدالله چه در سر دارد 🍃 حرفی انگار از این جنگ فراتر دارد 🌷 ایها الناس من از پارۀ تن می‌گویم 🍃 دارم از خویشتن خویش سخن می‌گویم 🌷 آن‌که هر دم نفسم با نفسش مأنوس است 🍃 آن‌که با ذات خدا «عزّوجل» ممسوس است 🌷 من علی هستم و احمد من و او خویشتنیم 🍃 او علی هست و محمد من و او خویشتنیم 🌷 نه فقط جسم، علی روح محمد باشد 🍃 یک‌تنه لشکر انبوهِ محمد باشد 🌷 دیگر اصلا چه نیازی‌ست به طوفان، به عذاب 🍃 زهرۀ معرکه را اخم علی می‌کند آب 🌷 الغرض مهر رسولانۀ او طوفان کرد 🍃 راهبان را به سر سفرۀ خود مهمان کرد 🌷 مست از رایحۀ زلف رهایش گشتند 🍃 بادها گوش به فرمان عبایش گشتند 🌷 می‌رود قصۀ ما سوی سرانجام آرام 🍃 دفتر قصه ورق می‌خورد آرام آرام #سید_حمید_رضا_برقعی ┄┅═✧❁❁•••❁❁✧═┅┄ @imamhasan_com ┄┅═✧❁❁•••❁❁✧═┅┄