می‌خواستیم تبریک بگوییم آغاز سالی تازه را.
ولی دیدیم سال ۹۹ انگار انتظاری جز تبریک گفتن از ما دارد.
سالی که اول صبح
#جمعه تحویل می‌شود.
صبحی که سالروز
#شهادت امامی‌است که همواره «باب‌الحوائج» خوانده‌ایمش.
و شاید از معدود سال‌هایی است که در آغازین روزش، بتوان گفت «همه» از دردی مشترک رنج می‌بریم و آرزویی مشترک و دعایی مشترک در ذهن و بر لب داریم.
این روزهای تلخ کرونایی،
روزهای قرنطینه‌نشینی و انتظار،
روزهای سختی که حتی «حرم» نداریم که برویم سر بر ضریحش بگذاریم و عقده‌ی دل بگشاییم،😭
سال تحویلی که نه
#مشهدالرضا پناهمان می‌شود، نه کرامتخانه‌ی
#بانوی_کرامت 😭
جمع کثیر خانواده‌های
#عزاداری که نه تنها عزیز از دست دادند، بلکه نتوانستند برای عزیز سفرکرده‌شان مراسمی بگیرند و در جمع دوستان خود تسلّی یابند، 😞
امسال، خود
#نوروز هم دل و دماغ تبریک شنیدن ندارد. 😔
امسال، سالی است که باید ضجّه‌زنان، شهادتش را بهانه کنیم و به دامان پرلطف
#باب‌الحوائج پناه ببریم و جمعه‌ی اول سال را با ناله‌ی مضطرّانه‌ی دعا برای
#تعجیل_فرج آغاز کنیم.
بهانه‌ها جمع‌اند.
خدا هم که همیشه همان خدای مهربان بخشنده بوده و هست.
گر گدا کاهل بود، تقصیر صاحبخانه چیست؟
#سال_نو_سال_ظهور ان شاء الله
