تشکیل ستاد ملی ترانزیت به ریاست رئیس جمهور در برنامه هفتم توسعه تصویب شد (مرداد ۱۴۰۲). آقای رئیسی! باور کنید "ترانزیت" آدرس غلط است! روی "شیفت" متمرکز شوید... "جذب ترانزیت عبوری، بدون خلق ارزش‌ افزوده در کالا و خدمات، یک رویکرد بهره‌برداری حداقلی از فرصت‌های حمل‌ونقل بین‌المللی کشور است. مزیت‌های نسبی سرزمینی ایران، همچون موقعیت جغرافیایی استثنایی، منابع عظیم انرژی و توانمندی‌های دانش‌بنیان، قابلیت بالایی برای پیاده‌سازی کلان‌راهبرد «شیفت» مهیا نموده و با اجرای آن، ایران به هاب قدرتمند حمل‌ونقل و لجستیک منطقه‌ای و بین‌المللی تبدیل می‌شود." سخنرانی معرفی "شیفت" خدمت رهبر معظم انقلاب، ۱۴۰۱۰۷۲۷: www.aparat.com/v/t563b #آدرس‌غلط_ترانزیت #خام‌فروشی_لجستیک #احیای_حکیمانه_زنجیره‌های_ارزش #زنجیره_ارزش_جهانی کانال شیفت در ایتا و تلگرام: eitaa.com/inpt1404 t.me/inpt1404

رؤیایی به نام‌ منافع سرشار ترانزیتی! مهندس محمداسمعیل علیخانی، نماینده سابق ایران در کمیته بین‌المللی ESCAP چه تفاوتی می‌کند کجا باشد؟ حدود و وسعت ترانزیت (عبوری) آن‌قدر اندک است که محل چند و چون آن هرجا که باشد، آن محل بدهکار خواهد شد. ما شتر گم کرده‌ایم؛ به دنبال افسار آن در بیابان بی‌تدبیری ها می‌گردیم! - صادرات مقرر نفت و گاز - صادرات کم‌رقیب فرآورده‌های پتروشیمی - توسعه صنعت توریسم باتوجه به پتانسیل‌های کم‌رقیب - توسعه صادرات فرش و... همه و همه را رها کرده‌ایم و دل خوش کرده‌ایم به توسعه‌ی تجارت بین هند و روسیه! و یا چین با اقصای عالم! و این‌که افتخار باربری کالای خود را به ما اعطا کنند! لازم به یادآوری است باربری توأم با توسعه تجارت، ایده‌آل است، اما صرف باربری نه می‌تواند درآمد قابل ملاحظه داشته باشد و نه یک فعالیت روزآمد و سبز است. - تخریب زیربناها - آلودگی محیط زیست - افزایش تصادفات (بخصوص در امکان جاده ای) کمترین صدمات آن است. - اختصاص ظرفیت‌های خالی امکانات حمل‌ونقل به ترانزیت، حدود منطقی این فعالیت است. اما اینکه برای یک میلیون تن بار ترانزیت ترکمنستان، سه راه و دو راه‌آهن احداث کنیم، محل سؤال است. احداث راه و راه‌آهن‌ برای توسعه صادرات یا وارد کردن مواد و... مورد نیاز کشور یا توسعه زیربناهای ریلی برای قطار تندرو مسافری و انحراف مسافر از جاده به ریل و تقلیل تصادفات و کشته های جاده‌ای، البته ضروری و موجب مباهات است. از کلمات استراتژیک و ژئوپلیتیک و امثال آن برای توجیه فعالیت ترانزیت استفاده ابزاری می‌شود. زمانی عبور کاروان‌ها از قلمرو ایران به دلیل وجود سرزمین‌های یخ‌زده شمال دریای خزر تقریباً الزامی بوده است (جاده ابریشم از دیوار چین تا اروپا) و موقعیت ما استثنایی. اما امروز علاوه بر دریا، برای رفتن از هر مبدأ تا مقصد علاوه بر دریا (که وجه غالب و بلامنازع است) چندین راه دسترسی وجود دارد. جمهوری‌های محصور در خشکی آسیای میانه در شمال ما امروز همگی برای ارتباط با پیرامون خود، چندین گزینه دارند. موقعیت ما برای هیچ‌یک از آن‌ها منحصر به فرد و استراتژیک نیست. و دیگر کشورها از جمله هند در سایه دشمنی دیرینه با پاکستان با ما راه می‌رود، ما باید یکی دو میلیارد دلار راه‌آهن بسازیم که هند صد میلیون دلار در چابهار ادوات تخلیه و بارگیری بیاورد و… هیچ متقاضی به شما تضمین نمی‌دهد و نباید بدهد که حتما بار خود را از قلمرو شما جابجا می‌کند و دست آخر اگر هم بدهد، حدود وسعت این درامد چه مبلغی است؟ گرچه هر یک ریال «درآمد» حایز اهمیت است؛ اما با چه «دررفت»ی؟! #آدرس‌غلط_ترانزیت کانال شیفت در ایتا و تلگرام: eitaa.com/inpt1404 t.me/inpt1404