📝 موضوع: زنان در قرون وسطی /سده‌های میانه اولیه(۱۰۰۰–۴۷۶ میلادی) #کلیسای_کاتولیک که در این دوران به عنوان یکی از بزرگترین واحدهای قدرت که با انتخاب آموزش لاتین، حفاظت از هنر نوشتن و قدرت متمرکز که توسط شبکه اسقف‌ها اداره می‌شد به عنوان تأثیرگذارترین نیروی فرهنگی به‌شمار می‌آید. به‌طور تاریخی در کلیسای کاتولیک و دیگر کلیساهای باستان نقش اسقف و دیگر نقش‌های مشابه مانند مقام کشیش تنها به مردان محدود می‌شد. ⬅ شورای نخست اورانژ (سال۴۴۱ میلادی) انتصاب زنان را به عنوان دیکون ممنوع کرد که این قانون در شورای ایپاوان (سال ۵۱۷ میلادی) و شورای دوم اورلئان (سال ۵۳۳ میلادی) تمدید شد.[۲] با تأسیس #رهبانیت_مسحیت نقش‌های دیگری در کلیسا برای #زنان قابل دسترس شد. از قرن پنج میلادی به بعد صومعه‌های مسیحی فرصتهایی را برای برخی از زنان به وجود آوردند تا با یادگیری سواد و تحصیل از راه ازدواج و نگهداری فرزندان بگریزند ونقش دینی فعالتری را بازی کنند. ⬅ رئیسه #صومعه_زنان می‌توانست با در اختیار داشتن مقدار قابل ملاحظه‌ای از زمین، قدرت و حکمرانی بر صومعه‌هایی که متشکل از زنان و مردان می‌شد به چهره مهمی در حوضه حقوق خود تبدیل شود. اشخاصی مانند #هیلدای_ویتبای در مقیاس ملی و بین‌المللی افراد با نفوذی شدند. ⬅#ریسندگی یکی از صنایع دستی سنتی زنان در این زمان بود، که در ابتدا با استفاده از دوک و دشکی انجام می‌شد. چرخ نخ‌ریسی در قرون وسطی ثانویه اختراع شد. در اکثر سدهٔ میانه تا زمان معرفی آبجوهایی که توسط رازک تهیه می‌شد. مرحله دم کردن تهیهٔ آبجو بیشتر مواقع توسط زنان انجام می‌پذیرفت؛ و این گونه‌ای شغلی بود که قابلیت انجام دادن در خانه را نیز داشت. علاوه بر آن از زنانی که ازدواج کرده بودند انتظار می‌رفت که در کسب و کار نیز به شوهرانشان کمک کنند. چنین مشارکتی با این واقعیت تسهیل شد که کارهای زیادی را در خانه یا در نزدیکی انجام می‌دادند. با این حال شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد قرون وسطی ثانویه زنان به کاری غیر از شغل همسرشان نیز مشغول بوده‌اند. مامایی نیز به‌طور غیررسمی انجام می‌پذیرفت و رفته رفته در اواخر سده میانه به یک شغل تخصصی تغییر یافته‌است. زنان اغلب جان خود را در هنگام زایمان از دست می‌دادند. هر چند اگر از سال‌های زایمان جان سالم به در می‌بردند می‌توانستند به اندازه مردان و حتی تا ۷۰ سالگی زندگی کنند. #امید_به_زندگی_برای_زنان در قرون وسطی ثانویه به دلیل بهبود در تغذیه افزایش یافت. به مانند مردان دهقان زندگی برای زنان دهقان نیز سخت بود. زنان در این طبقه از جامعه دارای حقوق برابری جنسیتی قابل توجهی بودند. اما اغلب اوقات این به معنی فقر مشترک بود. تا زمان بهبود تغذیه زنان امید به زندگی برای آن‌ها در بدو تولد به‌طور قابل توجهی کمتر از مردان دهقان بود سنی حدود ۲۵ سال. به پیامد آن در برخی مکان‌ها چهار مرد برای هر سه زن وجود داشت. (منبع: ویکی پدیا) @International_club کانون بین الملل مطالعات زن و خانواده