💠 #شعر خاص زندهیاد محمدعلی بهمنی
مرحوم محمدعلی بهمنی تعریف کرده بود:
🔹در سفری که با همسرم به مشهد داشتم، در شب تولد آقا وقتی برای زیارت به حرم #امام_رضا (علیهالسلام) رفته بودیم، به دلیل ازدحام جمعیت نتوانستم برای زیارت نزدیک ضریح بروم.
🔹من از این زاویه به این موضوع نگاه کردم که بعد از سالها به مشهد آمدهام و حق من است که مرا را برای #زیارت راه ندهد.
🔹وقتی داشتم به گنبد #امام_رضا (علیهالسلام) نگاه میکردم این شعر به ذهنم آمد:
▫️شرمندهام که همت آهو نداشتم
شصت و سه سال راه به این سو نداشتم
▫️اقرار میکنم که من– این های و هوی گنگ-
«ها» داشتم همیشه ولی «هو» نداشتم
▫️جسمی معطر از نفسی، گاه داشتم
روحی به هیچ رایحه خوشبو نداشتم
▫️ فانوس بخت گمشدگان همیشهام
حتی برای دیدن خود سو نداشتم