معرّفی سازه خودفزون دهی مرضی مبتنی بر منابع اسلامی یکی از زمینه های مهم در روانشناسی اسلامی، حیطه آسیب شناسی روانی است. در این زمینه، هم نیارمند مدل های بیماری-سلامت بر مبنای رویکرد اسلامی هستیم و هم می توانیم سازه های جدیدی مبتنی بر رویکرد اسلامی معرّفی کنیم. یکی از سازه های جدیدی که مورد توجّه قرار گرفته است، سازه خودفزون دهی مرضی است. در پژوهش حافظی، رفیعی هنر، فاضلی مهرآبادی و فرهوش (۱۴۰۱) تعریف این سازه چنین است: 👈 فرآیندی مرضی معطوف به خود که فرد باوجود داشتن مقدار کفایت مال، نسبت به هرچه بیشتر بیشینه خواهی امور مادی برای خود، حتی از راه غیردرست، علاقه و هیجان شدید نشان داده؛ همواره به خود سخت گرفته؛ آسایش و رضایت را از خود سلب کرده و غم و رنج زیاد برای نرسیدن به خواسته ها همواره او را دچار پیامدهای گوناگون شناختی رفتاری در زندگی می کند. سازه خودفزون دهی مرضی دارای ۳ محور و ۱۴ نشانه می باشد. بخش اول مولفه های میل محور (سیری ناپذیری خواسته ها، تمایل به بیشتر از مقدار کفایت برای خود، علاقه شدید به جمع آوری و نگهداری مال)، بخش دوم مولفه های هیجان محور (رنج کشیدن از نرسیدن به خواسته ها، نداشتن رضایت، آرزوی عمر طولانی، داشتن غم و اندوه، نداشتن آسایش، حقارت مقابل دیگران بخاطر درخواست ها) و بخش سوم مولفه های رفتار محور (به خود سخت گرفتن در زندگی، بهانه تراشی زیاد برای عدم بخشندگی، نپرداختن حقوق الهی، کسب و نگهداری مال از راه غیردرست، توانایی رد خواسته های خود را نداشتن) می باشد. نتایج حاصل از نشانگان این سازه، زمینه مناسبی برای تشخیص، طراحی مقیاس و تدوین مداخلات درمانی این سازه فراهم کرده است. برای مطالعه متن کامل این پژوهش، به پیوند زیر مراجعه نمایید: yun.ir/m54z7f دکتر محسن عزیزی ابرقوئی، روانشناس #حرص #طمع #بخل #امساک #احتکار #شح #خودفزون_دهی_مرضی https://eitaa.com/joinchat/4203216913C592b78c231