🚨زدن دیگران برای بالا بردن خود! 👈تحلیل روانشناختی مختصری پیرامون خودزنی اخیر در کشور پوریای ولی زمانی که با مادر رقیب فینال خود رو به رو می شود و متوجه می شود که قهرمانی اش (با وجود قدرت و توان فوق العاده ای که داشت و تردیدی در پیروزی اش نبود) باعث ناامیدی خانواده ای نیازمند می شود، خود و غرورش را کنار می گذارد و با شکستی ظاهری، تبدیل به قهرمان ملی شده و به عزتی حقیقی دست می یابد. پوریای ولی، با توکّل بر خدای خویش، آنقدر به خود و توانمندی هایش مطمئن بود که حتی با وجود شکست ظاهری در بازی فینال، احساس نمی کرد چیزی از او کم شده است... نقطه مقابل امثال پوریای ولی، کسانی هستند که آنقدر از خود چیزی ندارند و به توانمندی های خویش باور ندارند که برای جبران این کاستی ها، دو راه پیش روی خویش می بینند: ۱. قرار گرفتن در کنار کسانی که در تصورات خود آنها را خیلی بزرگ می دانند و انداختن عکس یادگاری با آنها به منظور انتقال حس قهرمانی صوری به خود و مخاطبینشان! ۲. تخریب چهره قهرمانان حقیقی و کوچک کردن آنها به منظور بزرگ کردن خویش! چنین افرادی آنقدر قدرت دیگران پیش چشمشان بزرگ است که حتی حاضر نمی شوند احتمال قدرتمند شدن حقیقی خود را مورد بررسی قرار دهند! چه زیبا فرمود امیرالمومنین علیه السلام که 《غیبت کردن تلاش ناتوان است》! (نهج البلاغه، حکمت ۴۶۱) آری! زمانی که در وجود خویش توانی نبینی و تلاش هایت برای چسباندن خود به قدرتهای تصوری ات هم ناکام بماند، ناگزیر باید قهرمان های حقیقی را کوچک کنی تا شاید راهی برای بزرگ جلوه کردنت باقی بماند! گرچه که به فرموده قرآن کریم، 《بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِيرَهُ》(قیامت، ۱۵_۱۴) شهید سلیمانی، پوریای ولی امروز ماست و بلکه از او بسیار بزرگتر است... زدن او، به عملکرد مگسی شبیه است که عرصه سیمرغ جولانگه او نیست! حق مثل آبی که به مردم سود می رساند، می ماند و باطل مثل کف روی آب می رود! (نک: رعد، ۱۷) آری؛ رمز عزّت و محبوبیت اینجاست: 《وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنينَ》(منافقون، ۸) و 《إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَٰنُ وُدًّا》(مریم، ۹۶) #شهید_سلیمانی #قهرمان_ملی دکتر محسن عزیزی ابرقوئی http://eitaa.com/islamic_psychology