#لیلة_المبيت #حديث #امام_صادق علیه السلام فرمود: «…و هَجَمَ المُشرِکونَ عَلَیهِ لِلقَتلِ، فَأَلقَى اللّهُ تَعالى فی قُلوبِهِم ـ‌لِما أرادَهُ مِن حَیاتِهِ‌ـ أن یوقِظوهُ مِن نَومِهِ، فَقالوا: نُنَبِّهُهُ لِیَرى أنّا ظَفِرنا بِهِ قَبلَ قَتلِهِ، فَلَمّا فَعَلوا ذلِکَ، وَ ثَبَ إلَیهِم أمیرُ المُؤمِنینَ (علیه السلام) و فی یَدِهِ سَیفُهُ، فَتَوَلَّوا عَنهُ هارِبینَ. فَقالَ لَهُم أمیرُالمُؤمنِینَ (علیه السلام): دَخَلتُم و أنَا نائِمٌ، فَادخُلوا و أنَا مُنتَبِهٌ. فَقالوا: لا حاجَهَ لَنا فیکَ یَابنَ أبی طالِبٍ….»؛ امام صادق (علیه السلام» می‌فرماید: مشرکان براى کشتنش بر وى یورش بردند. خداوند متعال ـ‌که اراده کرده بود او زنده بماند‌ـ در دلِ مشرکان افکند که او را از خواب بیدار کنند. گفتند: «بیدارش مى‌کنیم تا قبل از کشته شدنش شاهد پیروز شدن ما بر خود باشد». چون چنین کردند، امیر مؤمنان (علیه السلام) شمشیربه‌دست به طرف آنها پرید و مشرکان پا به فرار گذاشتند. امیر مؤمنان (علیه السلام) به آنان فرمود: «خواب بودم که شما وارد شدید و اکنون بیدارم (اگر می توانید) وارد شوید». مشرکان گفتند: «ما را با تو کارى نیست، اى پسر ابوطالب!». کنزالفوائد: ج ۲ ص55