✏️ یادداشتی از دبیر رویداد ویواریوم ۱۴۰۲ و رتبه ۱ ارشد رشته توسعه روستایی
🔻چند روز پیش در نشست ارائه راهبردهای کشاورزی نامزدهای ریاست جمهوری خارج از جنجال های سیاسی نکات مهمی دستگیرم شد:
۱. با حرکت شوالیه‌وار مات می‌شویم:
برخلاف آن پیش‌فرضی که محیط دانشگاه القاء می‌کند، اینطور نیست که بتوانی شوالیه‌وار (یعنی بی‌توجه به اثرات حکمرانی، سیاست و مدیریت بر کشاورزی و غافل از دنیا) از کشاورزی درآمدی داشته باشی یا در این عرصه کنش‌گری کنی. حکمرانی به شدت تو را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
۲. چقدر دانشجو و دانشگاه مات و مبهوت و بی‌جایگاه است وقتی که از سیاست و حکمرانی دور می‌افتد. گویا در برهوتی سیر می‌کند که نه به هدفی نزدیک می‌شود و نه از هدفی دور می‌شود.
دانشگاه های تهران بسیار از این جهت بهترند چون تو را در میان عرصه و میدان پرورش می‌دهند.
۳. اختلاف نظرهای اساسی کارشناسی در کشاورزی داریم که هر کدام به جهتی می‌رود. هر سال هم که یک گفتمان رای آورده کشور به همان سمت کشیده شده. دولت ها اصلا خنثی نیستند؛ بلکه بسیار تعیین کننده هستند.
🔻در نشست چه گذشت؟
همانطور که در تصویر پیداست نماینده کشاورزی ۳ کاندیدا نیستند. ما هیچ ما سکوت!
از ۳ نماینده دیگر با اینکه ۲ تفر از آن‌ها خود را شاگرد نماینده دیگر می‌دانستند کلا در فضای دیگری از استاد سیر می‌کردند.
یکی از آن‌ها کاندیدای خود را که به نمایندگی از او آمده بود را ندیده بود!
یکی شان با کاندیدای خود ۱۱ سال کار کرده بود و با دولت در حال همکاری مشاورتی بود.
یکی فقط گفت برنامه هفتم توسعه.
یکی ۱۱ برنامه الویت دار داشت و دیگری چند برنامه مشخص.
یکی روستا را سلول جهش کشور می‌دید و دیگری فقط به دنبال حل بحران ها بود.
یکی در جلسه پژوهش هایی برای دانشگاه تعریف می‌کرد.
🔻خلاصه اینکه هر کسی آنجا نشسته بود می‌توانست بفهمد تفاوت گفتمان‌ها کلا ما را در دو ریل جداگانه می‌اندازد که در طول زمان جایگاه شغلی همه مان تحت تاثیر دارند.
➖➖➖➖➖
🌿
@iut_vivarium