✅افکار بیگانه در عصر رَضَوِی ترجمه آثار علمی بیگانگان از زمان امویان شروع شد و در عصر عباسیان به ویژه در زمان هَارُون و مأمون به اوج خود رسید. (همان گونه که در این زمان وسعت کشور اسلامی به بالاترین حد خود در طول تاریخ رسید) مأمون نامه‌ای به پادشاه روم نوشت و مجموعه‌ای از علوم قدیم و آثار اَرَسْطو را درخواست کرد و جمعی از دانشمندان مانند «حجاج بن مَطَر» و «ابْن بِطْرِیق» و «سلما» سرپرست «بیت الحکمة» کتابخانه بزرگ بغداد را مأمور ترجمه آن ها نمود. «خالد بن یزید »، طب و شیمی را (می خواست از راه شیمی طلای مصنوعی به دست آورد) «حنین بن اسحاق» بعضی از کتب سقراط و جالینوس را، ابن مُقَفَّع، کلیله و دمنه و همین طور کتاب اِقْلِیدُس را، به عربی برگرداندند. خود مأمون نیز ترجمه می‌کرد. https://eitaa.com/jadid2

👈یعقوب ابن اسحاق کندی که در طب، فلسفه، حساب، منطق، هندسه و نجوم خبره بود و در تألیفات خود از روش اَرَسْطو پیروی می‌کرد، بسیاری از کتاب‌هایِ فلسفه را به عربی برگرداند و مشکلات آن را توضیح داد. کسانی را به قُسْطَنْطَنِیَّة فرستاد تا کتاب‌هایِ کمیاب فلسفه، هندسه، موسیقی و طب را بیاورند. مُحَمَّد بن موسی خوارزمی - ریاضی دان بزرگ - جبر را از حساب جدا کرد. «دار الحکمه» کتابخانه بزرگی بود که به احتمال قوی هَارُون آن را بنیانگذاری و مأمون تقویت کرد و همچنان باقی بود تا بغداد به دست مغولان افتاد. آنان که از تمدن و فرهنگ بویی نبرده بودند آن را به آتش کشیدند. https://eitaa.com/jadid2

❇️امام رضا عَلَیْهِ‌السَّلَام و هجوم فرهنگی بیگانه به دنبال نهضت ترجمه آنچه مایه نگرانی بود اینکه در بین این مترجمان افرادی متعصب و سرسخت از مذاهب دیگر مانند زردشتی، صائبی، نَسْطُوری، برهمن‌هایِ هند، رومیان وجود داشتند و این فرصتی بود برای نشر افکار مسموم خود و القاء آن به جوانان و افراد ساده دل و همین طور محتوای خود این کتب نیز می‌توانست شبهاتی به همراه داشته باشد. امام رضا عَلَیْهِ‌السَّلَام با آگاهی از این خطر و با حضور فعال در جلسات بحث‌هایِ علمی که توسط مأمون برگزار می‌شد، سعی کردند جلو هرگونه انحراف احتمالی را بگیرند و برتری اهل بیت عَلَیْهِمُ‌السَّلَام را نشان دهند. سیره پیشوایان، ص 509. https://eitaa.com/jadid2

❇️مناظرات امام عَلَیْهِ‌السَّلَام با پیروان ادیان این مناظرات فراوان است و شَیخ صدوق در «عُیُون اَخْبار الرِّضَا» و علامه مجلسی در جلد 49 بِحارُ اَلاَنْوَار و استاد عزیزالله عُطَارِدی در کتاب مسند الامام الرضا جلد دوم آورده‌اند مهمترین این مناظرات عبارت است از: 1. مناظره با جَاثَلِیق (این کلمه لقب پیشوای عیسویان بود.) 2. مناظره با رَأس الْجَالُوت (این کلمه لقب پیشوای یهود بود.) 3. مناظره با هِرْبِذ اکبر (این کلمه لقب پیشوای زردشتی بود.) 4. با عمران صائبی (از پیروان حضرت یحیی عَلَیْهِ‌السَّلَام) 5. با سُلَیْمَان مَرْوَزِی؛ وی عالم بزرگ علم کلام در خطه‌یِ خراسان بود. 6. علی بن مُحَمَّد بن جَهم؛ ناصبی و دشمن اهل بیت. 7. مناظره با ارباب مذاهب مختلف در بصره. https://eitaa.com/jadid2

✳️تدوین حدیث در عصر امام عَلَیْهِ‌السَّلَام امام رضا عَلَیْهِ‌السَّلَام نیز پیروان و خواص خویش را امر به تدوین علم و احادیث می‌نمود. در مصادر روایی، کتبی به حضرت نسبت داده شده است و جزء مؤلفات حضرت آورده‌اند از جمله: صحیفة الرضا (ع) این کتاب را «مسند الامام الرضا» نیز نامیده‌اند و بسیاری از روات فَرِیقَیْن این را نقل نموده و در بعضی از مصادر، اسامی بعضی از روات آن آمده است و نسخه‌هایِ متعدد از آن در «صَنْعَاء» و در «قم» تحت عنوان «کتاب ابن ابی الْجَعْد» که کنیه «احمد بن عامر بن سُلَیْمَان الطائی» است، در تهران و مشهد وجود دارد. مقدمه اَلْمُعْجَمُ المُفَهْرَس، ص 44. https://eitaa.com/jadid2

❇️الرسالة الذَهَبیة رساله‌ای در مسائل طبّی که امام به درخواست مأمون نوشته است و مأمون دستور داد آن را با آب طلا بنویسند. لذا رساله ذَهَبِیَّة نامیده شد. اعیان الشیعه، ج 2، ص 26 وی می‌گوید: «له مؤلفان کثیره» بعد هفت مورد را نام می‌برد. ❇️مجالس الرضا (ع) مع اهل الایمان مأمون مجالس علمی و مناظرات دینی و علمی بین امام و علماء ادیان دیگر برقرار می‌نمود. امام عَلَیْهِ‌السَّلَام نیز فرصت را غنیمت شمرده و حقانیت، تَشَیُّع و اسلام را به اثبات می‌رساند و اعتقادات دیگران را با استدلال رد می‌نمود که بعداً یکی از پیروان امام آن مجالس را گردآوری نمود. نَجَاشِی می‌گوید: «حسین بن مُحَمَّد بن الفَضْل … ابو مُحَمَّد شَیخ من الهاشمیین، ثقة، … صنّف مجالس الرضا عَلَیْهِ‌السَّلَام مع اهل الادیان.» https://eitaa.com/jadid2