در نگاهِ اسپینوزا، هدف از دولت، یعنی آزادی، از طریقِ آزادیِ بیان حاصل می‌شود. اسپینوزا این را که دولتی بتواند اندیشه‌یِ شهروندانش را کنترل کند ناممکن می‌داند. بنا بر این، تنها سؤالی که می‌ماند این است که آیا دولت با کنترلِ زبانِ شهروندان، بهتر خود را حفظ می‌کند یا نه. در جواب، اسپینوزا از این برهانِ خلف استفاده می‌کند؛ اگر دولتی بتواند گفتار را به درجه‌ای کنترل کند که فقط حرف‌هایِ مطلوب‌اش قابلِ گفتن شود، نتیجه این می‌شود که مردم چیزی می‌گویند و چیزِ دیگری فکر می‌کنند. پیامدِ این وضع برایِ دولت فاجعه‌بار خواهد بود. اول این که این وضع، تمامِ اعتمادِ شهروندان به یکدیگر را زایل می‌کند. هیچ کس نمی‌داند که گوینده‌یِ سخنی واقعاً به چیزی که می‌گوید باور دارد یا فقط حرفی را می‌زند که دولت الزام کرده است. هم‌زمان، «صنعتِ چاپلوسی و خیانت تشویق خواهد شد». نهایتاً، خودِ گفتارْ بی‌خاصیت خواهد شد. ترکیباتِ خاصی از کلمات ممنوع خواهند شد. مردم از ترسِ این که مبادا متهم به فتنه‌گری شوند ترکیباتِ تازه‌ای از کلمات پدید نمی‌آورند. نه فقط همه‌ی اَشکالِ شعر، ادبیات، و نمایش متوقف می‌شود، بلکه گفت‌وگویِ عمومی، در جایی که کاملاً بساطش جمع نشده باشد، به از_بَر_گوییِ حرف‌هایِ رسماً مُجاز و کلیشه‌ای تبدیل می‌شود. انگار اسپینوزا کتابِ ۱۹۸۴ ِ جُرج اُروِل را خوانده بوده. ادکینز، برنت آزادیِ راستین،فلسفه‌ی عملیِ اسپینوزا

چرا در نظام غیر معصوم، دین تحریف میشود؟ پاسخی از مرحوم آیت‌الله حکیم مرحوم آیت‌الله سید محمدسعید حکیم سبب تحریف دین در دولت را چنین توضیح می دهند که با توجه به اکثریت اهل باطل، هنگامی که حکومتی برپا شود، دین تبدیل به ابزاری برای تقویت و تسلط بیشتر حکومت خواهد شد. و از آنجا که اکثریت قدرتمندان، تابع حقّ نیستند، با تحریف دین و تطبیق آن با هوا و هوس خود سعی میکنند به اهداف خود برسند؛ به خصوص که تمام ابزارهای رسانه‌ای و تبلیغی هم در اختیار آنان است. از اینجاست که می‌بینیم تاکنون هیچ ندای حق یا باطلی که بر اساس آن حکومتی با رهبری غیر معصوم برپا شده، نتوانسته در مقام عمل بر اصول اولیه و مبانی نظری خود پابرجا بماند. فاجعة الطف/ج ۱/ص۱۷۷

وَمُجَمِعي حَطَبٍ عَلى البَيتِ الذي لَمْ يَـــــجْتَمِعْ لولاهُ شَـمْلُ الدِّينِ وَالدَّاخِلِينَ عَلَى الْبتولةِ بَيْتَهَا والمُسْـــقِطينَ لهــا أعَــزَ جَــنينِ وَالْقَائِدِينَ  إمَامهُمْ  بِنَجَادِهِ و الطُـــهرُ تــدعو خَلْفَهُمْ بِـرنينِ من قصيدة المرحوم الشيخ صالح الكواز ( ره). اعظم الله اجورنا و اجورکم بمصاب سیدتنا و مولاتنا الصدیقه الشهیده سلام الله علیها

ارائة نقلی کهن مبنی بر قدمت اعتقاد به ماجرای شهادت حضرت زهراء سلام الله علیها و مظلومیت ایشان ابو الحسین محمد الملطی الشافعی م۳۷۷ ھ۔ق در کتاب «التنبیه و الردّ علی اهل الاهواء و البدع» مینویسد: « #هشام_بن_حکم ((متکلم نامدار شیعی و از اصحاب امامین صادق و کاظم علیهما السلام)) بر این باور بود که: «ابوبکر ادستور بر این داد که به بیت حضرت زهراء سلام الله علیها حمله برند و در ماجرای این #هجوم وحشیانه تحت اوامر ظالمانه ابوبکر (به بدن مادر سادات سلام الله علیها لگد زدند و در اثر این ضربه جنین ایشان سقط شد) و این جراحات وارده عامل اصلی #شهادت حضرت سلام الله علیها بود. و حضرت سلام الله علیها به سبب مظالم واقعة، بر طاغوت ابوبکر و عمر غضبناک بودند و از ایشان ناراضی.» التنبیه و الردّ علی اهل الاهواء و البدع ص۲۵_۲۶

يکی از کهن ترين و مهمترين ترين رساله ها درباره فدک و استدلال درباره حق حضرت فاطمه زهراء سلام الله علیها در خصوص ارث بردن از پدر بزرگوارشان صلی الله علیه و آله، رساله ابوعثمان عمرو بن بحر الجاحظ (۱۵۹_۲۵۵/ق) ذوالفنون و متکلم متبحر اهل سنت خلفاء با عنوان "العباسیة" است که کمتر مورد توجه محققین واقع شده وی در این مقالة به گزارش برخی تعابیر حضرت زهراء سلام الله علیها در حین تعارض با ابوبکر می‌پردازد و ایضا بحثی دقیق حول عدم تصدیق ابوبکر در مدعی خود مطرح می‌کند. ۱_ والله لادعون علیک (ای ابوبکر به خدا قسم من تورا دعای به شرّ میکنم / لعن کردن) ۲_ و الله لا کلمتک ابدا (ای ابوبکر من دیگر با تو صحبت نخواهم کرد / کنایه از اینکه تا ابد از او ناراضی هستند) ۳_ اوصت الا یصلی علیها ابوبکر (حضرت وصیت کردند ابوبکر خلیفه خودخوانده بر ایشان نماز نخواند) رسائل الجاحظ ص۲۶۳_۲۶۵

🏴عظّم الله أجورنا وأجوركم بذكرى استشهاد سيدة نساء العالمين الصدّيقة الكبرى فاطمة الزهراء صلوات الله عليها ولعن الله ظالميها. نسأل الله تعالى بحقها أن يغفر لنا ويرزقنا شفاعتها ويقضي حوائجنا للدنيا والآخرة.

صحبتِ حُکام ظلمت شبِ یلداست نور زِ خورشید جوی/خواه بو‌ که برآید صحبت: دوستی، هم‌نشینی، نشست و برخاست صحبت حُکّام: «رسول (ص) گفت: دشمن‌ترین علما نزد حق تعالی علمایی‌اند که به نزدیک امرا شوند.» «و گفت: علما امانت‌داران پیغامبران‌اند- تا با سلطانان مخالطت نكنند- و چون مخالطت کردند، در امانت خیانت کردند.» «و بوذر گفت فرا سَلَمَه که: دور باش از درگاه سلطان، که از دنیاوی هیچ چیز به تو نرسد که نه از آن زیادت از دین تو بشود. (غزالی، کیمیا، ۱۳۸۱) ظلمت: در کنار حکام، احتمالا تبادر به «ظالم» دارد. یلدا: کلمه‌ای است سریانی به معنی میلاد عربی، چون شب یلدا را با میلاد مسیح تطبیق می‌کرده‌اند. (نک. حاشیه معین بر برهان، ذیل همین واژه.) گفته‌اند کنستانتین قیصر روم، تولد مسیح را که نامعلوم بود در روز کریسمس کنونی قرار داده، که از همان هنگام جشن گرفته می‌شود. شب اول زمستان، اول دی، نقطهٔ انقلاب شَتَوی، شبی بلند؛ اهل احکامْ آن را شبی نحس می‌دانند. گویند شب تولد عیسی (ع) است. يلدا به معنی سیاه و تاریک و دراز و عمیق نیز آمده است؛ خاقانی گر آن كيخسرو ایران و تور است چرا بیژن شد این در چاه یلدا؟ (مصفى، فرهنگ اصطلاحات نجومی) دراز‌ترین شب سال، که در اصطلاح عمومی آن را شب چلّه نیز می‌گویند، چون زمستان عملی را دو ماه می‌دانند که ۴۰ روز اول آن را چلّهٔ بزرگ و ۲۰ روز آخر آن را چلّهٔ کوچک می‌نامند [...] ظاهراً نخست میلاد ایزد مهر بوده و با انتقال بعضی از آداب مهرپرستی به مسیحیت، جشن میلاد مهر به کریسمس تغییر صورت داده و جای آن اندکی گشته است. (مصاحب) خورشید: نماد نور و روشنی و حیات، و در اینجا به نظر می‌رسد مراد حضرت حق یا حاکم تمامت کاینات باشد. بو که: (مخفف آن: بوک): بوَد که، امید که، باشد که، شاید که در معنی و کاربرد کنونی) (دهخدا) خاقانی: هر چه اندوختم، این طایفه را رشوه دهم بوکه در راه گروگان شدنم نگذارند

نهج البلاغه ( نسخه صبحی صالح ) وَ قَالَ (عليه السلام): يَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ لَا يَبْقَى فِيهِمْ مِنَ الْقُرْآنِ إِلَّا رَسْمُهُ وَ مِنَ الْإِسْلَامِ إِلَّا اسْمُهُ؛ وَ مَسَاجِدُهُمْ يَوْمَئِذٍ عَامِرَةٌ مِنَ الْبِنَاءِ، خَرَابٌ مِنَ الْهُدَى، سُكَّانُهَا وَ عُمَّارُهَا شَرُّ أَهْلِ الْأَرْضِ؛ مِنْهُمْ تَخْرُجُ الْفِتْنَةُ، وَ إِلَيْهِمْ تَأْوِي الْخَطِيئَةُ، يَرُدُّونَ مَنْ شَذَّ عَنْهَا فِيهَا، وَ يَسُوقُونَ مَنْ تَأَخَّرَ عَنْهَا إِلَيْهَا؛ يَقُولُ اللَّهُ سُبْحَانَهُ فَبِي حَلَفْتُ لَأَبْعَثَنَّ عَلَى أُولَئِكَ فِتْنَةً تَتْرُكُ الْحَلِيمَ فِيهَا حَيْرَانَ، وَ قَدْ فَعَلَ، وَ نَحْنُ نَسْتَقِيلُ اللَّهَ عَثْرَةَ الْغَفْلَةِ. "امام عليه السّلام (در نكوهش تباهكاران و زمان آن) فرموده است: 1- مى آيد بر مردم روزگارى كه بجا نمى ماند در ايشان از قرآن مگر نشانه اى (نوشتن و خواندن بى انديشه در معانى و حقائق آن) و از اسلام مگر نامى (گفتن شهادتين بى عمل نمودن به احكام آن) 2- در آنروز مسجدهاشان از جهت ساختمان (و زينت و آرايش) آباد است و از جهت هدايت و رستگارى ويران (چون پرهيزكار و هدايت كننده در آنها يافت نمى شود) ساكنان و آباد كنندگان آنها (كسانيكه در مسجدها گرد مى آيند) بدترين اهل زمين هستند 3- (زيرا) از آنها فتنه و تباهكارى بيرون آيد و در آنها معصيت و گناه جا گيرد، بر مى گردانند در آن فتنه هر كه را كه از آن كناره گيرد، و بسوى آن مى برند هر كه را از آن مانده است، خداوند سبحان مى فرمايد: بحقّ خودم قسم ياد كرده ام كه فتنه و تباهكارى را بر آن مردم بر انگيزم طورى كه بردبار خردمند در (رهائى از) آن سرگردان ماند، و محقّقا (آنچه را كه فرموده) بجا مى آورد، 4- و ما از خدا گذشت از لغزش غفلت و بيخبرى را درخواست مى نماييم (تا مانند فتنه جويان بكيفر جاويد گرفتار نشويم)."

شهر رمضان رحلة نحو الإصلاح •• يُعدّ شهر رمضان شهرًا فريدًا من نوعه، فهو شهرًا للعبادة والصبر، والتضحية، يُتيح لنا فرصة لنغيير أنفسنا نحو الأفضل على جميع الأصعدة والميادين، وفقًا لعدّة مرتكزات: أولًا: إصلاح العلاقة مع الله عن طريق: - الصيام: يُعلّمنا الصبر والتحكم في رغباتنا ويزيد من تقوانا. - القيام: يُقرّبنا من الله تعالى ويتيح لنا فرصةٌ للتضرّع والدّعاء. - القرآن الكريم: يُطهّر قلوبنا وينير لنا طريق الحقّ والصواب.

أُهنِّئكُم وأُباركُ لَكُم حُلولَ شَهرِ رَمضَانَ المُبَارك، وأسألُ اللهَ تعالى لِي ولكم فيهِ التوفيقَ للطاعةِ وقبولها في خَيرٍ وصحةٍ وعافية. وكلُّ عامٍ وأنتم بخيرٍ وأمنٍ وأمانٍ في ظلِّ لطفِ وعنايةِ إمامِ الزمانِ (عَجَّلَ اللهُ تعالى فرجَهُ الشريف) وأسألكم الدعاء.

💐 یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ یَا مُدَبِّرَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ یَا مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْأَحْوَالِ حَوِّلْ حَالَنَا إِلَی أَحْسَنِ الْحَالِ فرا رسیدن نوروز باستانی و آغاز سال ۱۴۰۳ هجری شمسی فرخنده باد. امید آنکه روضه ی جان را خضرتی تازه دهد و حدیقه ی جنان را نضرتی بی اندازه بخشد،سرچشمه‌ی حیات گردد و سرمايه ی نجات، لایزال نهال امید برومند باد و شاخ دوحه ی سعادت، جاوید بدان پیوند. ان شاءالله احوال دوستان در سفر و رفیقان بدو و حضر،بر نهج سلامت و منهج استقامت،بوده باشد.

@shafiei_kadkani ایام شهادت حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیهما السلام ،بر شيفتگان آن امام همام تسلیت باد. کیست مولا آنکه آزادت کُنَد بندِ رقیّت زِ پایت بر کنَد جلال الدین بلخی، مثنوی معنوی ستایشی که مولانا از حضرت مولی المَوالی امام علی بن ابی طالب در مثنوی شریف دارد، علی التَّحقیق بالاترین نمونهٔ مدیح آن حضرت در تاریخِ ادبیاتِ جهانِ اسلام است. ما غالباً نمی‌‌اندیشیم که حجم نود و نُه درصدِ مدایح آن حضرت ،مقداری وصف چشم و ابروی معشوق خیالی و موهوم است یا اغراق‌های آزاردهنده. مدیح حضرت، بدان زیبایی و ژرفی که مولانا از آن سخن می‌گوید نه در فارسی و نه در عربی، در هیچ‌ جا، دیده نشده است.

اسعد الله أيامكم أعاده الله عليكم بالخير واليمن والبركات وقضاء الحوائج وتعجيل الفرج . كتبنا الله وإياكم من السعداء في شهر رمضان وكل عام وأنتم بألف خير

الإمام عليّ عليه السلام ـ في خُطبَةِ يَومِ الفِطر ـ إنَّ الدُّنيا دارٌ رَضِيَ اللّه ُ لاِءَهلِهَا الفَناءَ ، وقَدَّرَ عَلَيهِم بِهَا الجَلاءَ ، فَكُلُّ ما فيها نافِدٌ ، وكُلُّ مَن يَسلُكُها بائِدٌ ، وهِيَ مَعَ ذلِكَ حُلوَةٌ غَضِرَةٌ ، رائِقَةٌ نَضِرَةٌ ، قَد زُيِّنَت لِلطّالِبِ ، ولاطَت بِقَلبِ الرّاغِبِ ، يُطَيِّبُهَا الطّامِعُ ، ويَجتَويها الوَجِلُ الخائِفُ ، فَارتَحِلوا رَحِمَكُمُ اللّه ُ مِنها بِأَحسَنِ ما بِحَضرَتِكُم مِنَ الزّادِ ، ولا تَطلُبوا مِنها سِوَى البُلغَةِ ، وكونوا فيها كَسَفرٍ نَزَلوا مَنزِلاً فَتَمَتَّعوا مِنهُ بِأَدنى ظِلٍّ ثُمَّ ارتَحَلوا لِشَأنِهِم ، ولا تَمُدّوا أعيُنَكُم فيها إلى ما مُتِّعَ بِهِ المُترَفونَ ، وأضِرّوا فيها بِأَنفُسِكُم ، فَإِنَّ ذلِكَ أخَفُّ لِلحِسابِ ، وأقرَبُ مِنَ النَّجاةِ . امیرالمومنین عليه السلام ـ در خطبه روز عید فطر ـ فرمودند: دنيا سرايى است كه خداوند براى اهل آن ، فنا خواسته، و كوچيدن از آن را برايشان مقدّر ساخته است. بنا بر اين، هر آنچه در دنياست ، تمام شدنى است، و هر كه در آن گام نهد ، از بين رفتنى . با وجود اين، دنيا شيرين و لذيذ است، و خوشايند و دل نشين. خود را براى طالبش آرايش كرده است، و به دلِ خواهانش مى چسبد. شخص آزمند ، آن را خوش مى يابد، و انسان بيمناكِ ترسان ، از آن بيزار است. پس ـ خدايتان رحمت كناد ـ از دنيا با بهترين توشه اى كه در اختيار شماست ، كوچ كنيد، و جز به قدر كفاف ، از آن مجوييد، و در دنيا چونان مسافرانى باشيد كه در منزلى فرود آمدند و از كمترين سايه آن استفاده كردند و سپس در پى كار خويش رفتند. در دنيا به ناز و نعمتى كه مرفّهان از آن برخوردارند ، چشم مدوزيد، و در آن به خويشتن محروميت دهيد؛ چرا كه اين كار ، حساب [روز قيامت] را سبك تر مى كند و به نجات ، نزديك تر است. مصباح المتهجّد، ص۶۶۰، ح ۷۲۸ بحار الأنوار، ج ۹۱،ص ۳۰، ح۵ نهج البلاغة ،خطبة ۴۵ روضة الواعظين، ص ۴۸۲

🌹أسعد الله أيامكم بذكرى ميلاد شمس الشموس وأنيس النفوس الإمام علي بن موسى الرضا عليهما السلام، ورزقنا الله وإياكم رأفته وزيارته وشفاعته في الدنيا و الآخرة

پاسخگوی احکام شرعی https://eitaa.com/pasokhgoyahkam1 ارتباط با ما @irtibat

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَهِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّهِ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ