🎵 شاه پناهم بده

پنجشنبه است...🥀 همان روزی که دل♡میگیرد روزی که دل ، دلتنگ میشود واسه عزیزانی که... در کنار ما نیستند🥀 روحشون شاد و یادشون گرامی🥀 🕯با ذکر فاتحه و صلوات🌹

منو دریاب

🎵 نامه ی عشق

امام رضا(ع)

🎵 نامه

#آهنگ شنیدنی و زیبای #ولادت_حضرت_سلطان یاد حرم هواییم میکنه #دلتنگ_مشهد_الرضا باصدای #مهدی_میرزایی هواتو کردم چی میشه خوب کنی حال منو @Emamkhobiha🌹

🎵 خداحافظ رفیق

افق «عراق مقاوم» سعدالله زارعی «عراق» یک نقطه کانونی در تحولات منطقه‌‌ای و به خصوص در منطقه عربی است. اگر به وضع 22 کشور عربی نگاه بیندازیم، عراق را به نسبت بقیه در «وضعیت ویژه» می‌بینیم. کشوری که از نظر سیاسی «دموکراتیک‌ترین»، از نظر اقتصادی «پویاترین»، از نظر فرهنگی «الهام‌بخش‌ترین»، از نظر تمدنی «دیرپاترین» و از نظر آمار نخبگان سیاسی و فرهنگی « بیشترین» است. به همین دلیل تحولات درونی عراق بیش از هر کشور دیگر بر محیط عربی اثرگذار است. پس عراق برای اینکه به عنوان اولین کشور عرب شناخته شود، از ظرفیت لازم برخوردار است. در این میان قدرت‌های بیگانه‌ای که نمی‌خواهند در کشورهای عرب، قدرت قابل ملاحظه‌ای وجود داشته باشد تا در برابر آنان قد علم کند، تلاش زیادی به خرج می‌دهند تا عراق هم مثل کشور مصر مضمحل شده و از دور خارج شود. درخصوص این موضوع، نکته‌هایی وجود دارد: 1- کشورهای عربی در این 100 سال به ندرت «قائمه»‌ای داشته‌اند. مصر در برهه‌ای کوتاه در حد‌فاصل اوایل دهه 1330 تا اول دهه 1350 نقش رهبری‌کننده، انسجام‌بخش و پیشرو کشورهای عربی ایفا کرد و توانست از اعراب، قدرتی فراهم کند. آزاد‌سازی کانال سوئز، براندازی رژیم سلطنتی وابسته به انگلیس، شکل‌دهی به جنبش عدم‌تعهد، مقابله با اشغال فلسطین، شکل‌دهی به ارتش بزرگ، راه‌اندازی یک جنبش عربی، تأسیس نظام جمهوری و مقابله با نفوذ غرب در کشورهای عربی، به مصر یک هویت کانونی داد و به کشورهای عربی نیز هویت بخشید. با مرگ «جمال عبدالناصر»، شیرازه جنبشی که به راه‌انداخته بود، از هم گسست و امروز از این جنبش و افتخارات آن فقط نامی و یادی باقی مانده است. خود مصر امروز به طور مطلق به حاشیه رفته و گرفتار انواعی از حوادث است. آن مصر جمهوری و دموکرات، امروز و البته 50 سال است با سرنیزه نظامیان اداره می‌شود، سادات، مبارک و سیسی به غرب وابسته شدند و اهمیت به مردم مصر ندادند و با دیکتاتوری بر آنان حکومت کردند. مصر پیشتاز در نهضت غرب‌زدایی از حوزه عربی و مصر خط‌مقدم مبارزه با اشغال فلسطین امروز به مصر تحقیر شده، وابسته، آلوده و منزوی تبدیل شده است به گونه‌ای که در هر ده سال هم یک خبر قابل ملاحظه از آن به گوش کسی نمی‌رسد. سایر کشورها -نظیر عربستان، سودان و الجزایر- که می‌توانند قدرتی باشند، هم هر کدام به وضعی اسفناک‌تر از مصر گرفتار شده‌اند. در اینجا سوگمندانه باید گفت غرب در انهدام کشورهای عربی خیلی موفق عمل کرده است. اما البته از آن طرف در جان ملت‌های عربی هنوز امیدی شعله‌ می‌زند و از این‌رو به پیام‌هایی که به «تغییر وضع موجود» فرامی‌خوانند، واکنش مثبت نشان می‌دهند. این پیام‌ها گاهی صادقانه‌اند نظیر آنچه به بیداری اسلامی یا بهار عربی موسوم گردید و گاهی هم پیام‌هایی کاذبند نظیر آنچه به نام احیای خلافت عربی در پروژه‌ای غربی -تکفیری مطرح گردید. پس در میان ملت‌های عرب هنوز امید به پیدایی یک «منجی عربی» وجود دارد. 2- عراق این ظرفیت را دارد که در نقش «منجی عربی» ظاهر شده و این را به نتیجه برساند. عراق از حیث تمدنی، سابقه‌ای 5 تا 7 هزار سال دارد، تمدن آشور، بابل، سومر و اکد از همین سرزمین سربرآورده‌اند و پیامبران بزرگی نظیر حضرت ابراهیم علیه‌السلام در همین سرزمین به دین خدا فراخوانده‌اند. عراق در صدر اسلام، «اردوگاه» و «آوردگاه» توسعه دعوت اسلام و شکل‌دهی به قدرت اسلامی بوده است. در زمانی که بیداد بنی‌امیه با مرکزیت شام همه را به ستوه درآورده بود، این عراق بود که بیش از هر جای دیگری به مقابله با آن برخاست و کانون حکومتی شد که به نام «رضا من آل محمد» در بغداد پدید آمد و حدود ششصد سال به درازا کشید هر چند حکومتی که قریشیان و آل عباس در بغداد پدید آوردند به مراتب بیدادگرتر بود و از همین رو و باز این عراق بود که به کانون قیام‌ها علیه بنی‌العباس تبدیل گردید. کما اینکه همین عراقی‌ها بعداً به مؤثرترین جریان عربی در مقابله با خلافت عثمانی تبدیل شده و آن را ویران کردند. حال بگذریم که در این برهه، آنان به پروژه‌ای کمک کردند که ماهیتی ضداسلامی داشت و در واقع در میدان انگلیسی‌ها جانفشانی کردند تا امپراتوری مسلمان عثمانی برافتاد. آنچه در اینجا مدنظر ماست آن حسن تسلیم‌ناپذیری و جانفشانی است که گاهی در وقت خود و گاهی در غیروقت خود منشأ تحول شدند، عراقی‌ها برخلاف مصری‌ها، برخلاف حجازی‌ها، برخلاف صوفیان آفریقا و برخلاف دولت‌های مولود قرارداد سایکس‌پیکو، خود را صاحب حق دانسته و دیگران را در حاشیه به حساب آورده‌اند. اگر در میان کشورهای عربی امیدی به شکل‌گیری یک دولت قوی وجود داشته باشد، کانون این امید، «عراق» است. به عنوان مثال عراق، مصر، تونس و لیبی د

ر یک دوره زمانی نزدیک به هم - از 1382 تا 1392- برای تغییر پا به میدان حکمرانی گذاشتند، اما در این میان آنکه بیش از بقیه دوام آورد، عراق بود. عراقی‌ها برخلاف مصری‌ها و... توانستند از حکومتی که در سال 1384 پدید آورده بودند، محافظت کرده و از بحران‌های سخت عبور دهند ولی در بقیه کشورهای عرب، تأسیس دولت به سرانجام نرسید و درگیری میان اجزاء این دولت‌ها گسترش یافت و بعضی نظیر لیبی کماکان درگیر اختلاف، تجزیه و جنگ‌های خونین می‌باشند. در ارزیابی از تحولات یک دهه اخیر می‌توانیم بگوییم عراقی‌ها استقامت بیشتری به خرج دادند. 3- آمریکایی‌ها از یک طرف، عراق را به عنوان مرکز سیاست‌های تجاوزکارانه و توسعه‌طلبانه خود در منطقه در نظر گرفته‌اند و معتقدند هیچ کشور دیگری -شامل عربستان، ترکیه و رژیم صهیونیستی- قادر نیست این نقش کانونی را برای آمریکا ایفا کند و لذا بر ادامه حضور نظامی و حفظ دو پایگاه بزرگ نظامی خود -حریر در اربیل و عین‌الاسد در الانبار- اصرار دارند و این روزها که با مخالفت جدی عراقی‌ها مواجه شده‌اند، به لطایف‌الحیل روی آورده و از یک‌سو وعده رونق اقتصادی دروغین داده و از سوی دیگر از باز تولید داعش بیم می‌دهند و از طرف دیگر با تبدیل شدن عراق به یک «قدرت کانونی» که می‌تواند قدرت عربی را احیا کند، به شدت مخالفند و از این رو این کشور را با انواعی از تنش‌های داخلی - سیاسی، امنیتی و اجتماعی درگیر و سرگرم کرده‌اند. آمریکایی‌ها به خوبی می‌دانند که قرار گرفتن عراق در «محور مقاومت»، آن را از پشتیبانی راهبردی ایران برخوردار می‌کند و انتقال توان علمی، تکنولوژیک، آرمانی و اعتقادی جمهوری اسلامی به عراق، بغداد را با سرعت بسیار زیادی به مهم‌ترین قطب عربی تبدیل می‌کند. اگر «عراق دموکراتیک» و برخوردار از منابع عظیم و زمین‌های بسیار حاصلخیز به ثبات اقتصادی، سیاسی و امنیتی برسد و ضمناً ظرفیت سلطه‌ستیزی آن علیه مداخلات غرب فعال شود، ملت‌ها، دولت‌ها و نخبگان عربی در آسیا و آفریقا به سوی آن رهسپار می‌شوند و عوامل نفوذی و مخرب غرب در بین آنان -شامل سعودی‌ها و صهیونیست‌ها- از اریکه قدرت به زیر کشیده شده و در عمل، «قدرت اسلامی» و «قدرت عربی» شکل می‌گیرد و به بزرگ‌ترین قطب قدرت در جهان آینده تبدیل می‌شود. آنان می‌دانند که کشورهای عربی اگر به هم برسند -که این یک آرزوی دیرینه است و پیدایی واژه «جهان عرب» و «امت عرب» که هیچ‌گاه شکل واقعی پیدا نکرده‌ است، دقیقاً از متن فرهنگ مشترک عربی برخاسته‌ است- عرب‌ها در جهان 22 کشور دارند که شامل 12 کشور در قاره آسیا و 10 کشور در قاره آفریقا می‌شود و مجموعاً بیش از 130 میلیون کیلومتر مربع در اختیار دارند و این از مساحت قاره اروپا و کشور آمریکا -به ترتیب با حدود 10 میلیون و حدود 9/8 میلیون کیلومتر مربع- بیشتر است. این یک ظرفیت بزرگ است و زمانی که با این آمار «مؤسسه پیو» مواجه می‌شویم که نفرت از غرب در میان کشورهای عربی را بین 70 تا 95 درصد اعلام کرده است، متوجه زنگ خطر به هم رسیدن کشورهای عربی که ترجمه قومی «قدرت اسلامی» هم به حساب می‌آید، برای غرب می‌شویم. آمریکایی‌ها کلیدواژه به هم رسیدن «قدرت اسلامی» و «قدرت عربی» را در جدا افتادن عراق از ایران می‌دانند چرا که در ایران دو عنصر «قدرت سیاسی» و «استکبارستیزی» به هم رسیده‌اند و پیوستگی عراق به جمهوری اسلامی، خود به خود این دو عنصر را به عراق و از این طریق به حوزه عربی و حوزه اسلامی منتقل می‌گرداند. متأسفانه در عراق بعضی از شخصیت‌ها و پاره‌ای از احزاب به غلط گمان کرده‌اند پیوستن عراق به محور مقاومت، آن را در معرض فشارهای بنیان‌کن قرار می‌دهد و تصور کرده‌اند این از «طاقت عراق» خارج است و این در حالی است که پیوستن عراق به محور مقاومت به قدرت‌یابی عراق و قرار گرفتن در جایگاه «قدرت عربی» سرعت می‌دهد. خوب است دوستان عراقی نگاهی به مصر و تجربه 50 سال اخیر آن بیندازند تا ببینند مصر عبدالناصر قدرتمند بود یا مصر حسنی مبارک و ژنرال سیسی و نیز نگاهی به تجربه «مصر مرسی» و «یمن‌ انصارالله» بیندازند تا دریابند، مصر مرسی پس از یک سال حکومتی نیم‌بند با یک موج متوسط سقوط کرد و یمن انصارالله علی‌رغم آنکه با یک موج بسیار سنگین جهانی و منطقه‌ای مواجه گردید، مقاومت کرده و آمریکا، سعودی و... را به زانو درآورده است. اگر عراقی‌ها دریابند که برای اضمحلال کشورشان یک توطئه صهیونیستی-غربی نظیر آنچه در دهه‌های 1350 و 1360 مصر قدرتمند را از پای درآورد، در کار است، گرفتار وساوس شیطانی آمریکا نمی‌شوند. آنان باید راز به دریوزگی افتادن آمریکا برای گرفتن مجوز حضور دائمی در عراق را دریابند تا مانند مصری‌ها، آینده را از دست ندهند. عراقی‌ها باید بدانند این آمریکایی‌ که ذلیلانه از عراقی‌ها اجازه می‌خواهد تا در دو نقطه قومی عراق -منطقه کردی و منطقه سنی- بمانند و برای آن، هم وعده کمک اقتصادی می‌دهند و هم به وعید ا

حیاء داعش متوسل می‌شوند، همان آمریکایی است که یک روز تصمیم گرفت کل عراق را اشغال کند بدون آنکه حتی از سازمان ملل مجوز بگیرد و یا‌اندک اعتنایی به نظر عراقی‌ها داشته باشد. آن عراقی که با تهاجم 300 هزار نیروی نظامی غرب، ذلیلانه تسخیر شد، عراق صدام حسینی بود که بنا به اسناد معتبر از زمان دانشجویی‌اش در قاهره تا روز سقوط از سازمان سیا حقوق می‌گرفت و این عراقی که آمریکا از آن گدایی حضور 5 هزار نظامی خود می‌کند و به وعده و وعید روی آورده است، عراقی است که در این حدود دو دهه دست در دست مقاومت و جمهوری اسلامی داشته است. 4 ـ اما عراق راه خود را پیدا می‌کند و از شرایط مه‌آلود کنونی که بعضی از طراحان کینه‌ورز دور آن تنیده‌اند، عبور می‌کند. عراق قدرتمند شکل می‌گیرد و برخلاف آنچه NIC -اطلاعات مرکزی آمریکا- به تصویر کشیده است، در یک جبهه منطقه‌ای به نظام در حال شکل‌گیری «آسیامحور»، وارد می‌شود و باید بدانیم به موازات اهمیتی که این روند دارد، دشمن هر روز پرده‌ای به نمایش می‌گذارد تا مانع دیده نشدن حقیقت شود.

🔲 گام دوم و تحول ✅بخش اول ◻️انقلاب به معنای تحول عمیق بنیادی است. از آنجا که انقلاب یک موجود زنده است و با شتاب به سمت جلو حرکت می کند پس درتمام نقاط مسیر حرکت انقلاب یک تحول مورد انتظار است ◻️این مسئله در خصوص مراحل حرکت انقلاب واضح تر است. به این معنا کنار رفتن یک حاکم فاسد وابسته بی کفایت و کودتایی در سال ۵۷ در ایران یک تحول یعنی همان تحول انقلابی بود ◻️ بعد از آن در سال ۵۸ تاسیس و رسمیت یافتن نوع حکومت بعد از حکومت شاهنشاهی یعنی حکومت جمهوری اسلامی هم یک تحول انقلابی دیگر بود ◻️ ما در گام دوم اولین مرحله ای که پیش رو داریم مرحله تحقق دولت اسلامی است این یعنی ما هنوز در حرکت انقلابی خود به دولت مطلوب اسلامی نرسیده‌ایم ◻️از سال ۵۸ تا سال ۹۸ که مربوط به گام اول انقلاب می شود لازم بود حرکت انقلابی از مرحله تحقق دولت اسلامی با موفقیت عبور کند. پرواضح است که این هدف تأمین نشد اما سوال این است آیا حرکت دولت در گام اول به سمت اسلامی تر شدن بوده است یعنی ما در دولت سازی اسلامی در گام اول یک حرکت تحولی و انقلابی داشته ایم؟ ◻️ البته پاسخ این سوال مطلقا منفی نیست اما تعبیر بهتر این است که این حرکت رضایت بخش نبوده است حاصل این است که بگوییم آنچه در گام دوم برای تحقق دولت اسلامی باید تحقق یابد آهنگ حرکت و شتاب و سرعت حرکت به سمت دولت اسلامی است. ◻️ در سرعت و شتاب، تحول بهتر آشکار می شود اما آنچه بیشتر در این مقاله مورد نظر ماست سوال دیگری است. ◻️می دانیم که دستگاه های حکومتی از نظر دارا بودن شاخصه های اسلامیت یکسان نیستند لذا وقتی می گوییم دولت هنوز اسلامی نشده یعنی معدل اسلامیت همه دستگاه های حکومتی اکنون مطلوب نیست ◻️اما سوال این است آیا می توان گفت اکنون دستگاهی وجود دارد که دارای شاخصه‌های مطلوب تراز دولت اسلامی است؟ ادامه دارد ...

🔲سالی حساس 2️⃣ قسمت دوم ◻️این واقعیات داخلی، کار تحول را در سال ۹۹ سخت خواهد کرد. این فسیل های سیاسی در گذشته یک بار در دهه ۸۰ نشان دادند که به قیمت به آتش کشیدن ایران حاضر به واگذاری قدرت به صورت مسالمت آمیز و مبتنی بر اراده مردم نیستند. آنها سال ۸۴ و سال ۸۸ روی حقیقی خود را به قیمت بی آبرو شدنشان نشان دادند. باور نکنید این نامه نگاریها و توییت پراکنی ها و تحرکات این روزها و ماهها برای نگرانی از اوضاع بد کشور به زعم آنهاست. آنها فرصت طلبانه همچون عادت همیشگی شان نعل وارونه می زنند و از خرابیهای دست ساخته شان مصالحی برای ایجاد ساختمانی دیگر جهت گذران چهار روز بیشتر در مسند قدرت بهره می برند. آنها این کار را خوب یاد گرفته اند اما دیگر این روشی نخ نما شده است. بلی آنها نگرانند اما نگران اینکه مردم دیگر از امید بستن به سراب لوزان و ژنو و نیویورک برای حل مشکلاتشان دست برداشته اند. نگران اینکه مردم به یک جمع بندی جدید از تعامل با غرب برسند وچشمانشان کاملا نسبت به نظام سلطه باز بشود. نگران اینکه مردم از مفاسد اقتصادی بیزار هستند و از تنبلی مدیران پیر و بی خیال نسبت به مشکلات کشور عصبانی و مایوس هستند. نگران اینکه این نارضایتی های عمومی مانند دهه هشتاد و بلکه سخت تر از آن به سراغشان بیاید و برای همیشه بساط این نوع مدیریت بی کفایتِ دنیا طلبِ غرب پرست جمع کند. ◻️واقعیت دیگر اینکه آنها امروز در دستگاه اجرایی کشور موثر هستند و هزینه های سالهای طولانی مدیریت بر کشور را روی دست نظام گذاشته و بخشهایی از مردم را ناامید کرده اند. واقعیت دیگر جریان نفوذ در این دستگاههاست. این جریان از این بستر ناکارآمدی و بی کفایتی جریان دیوان سالاری فرسوده حاکم که با تحریمها و شرایط کرونا تشدید شده، می خواهند کوره هایی از آتش اغتشاش و شورش بسازند تا اراده تحول در مردم و نیروهای انقلاب سست شود. ◻️دشمنان می دانند سال ۹۹ سالی است که ‌می تواند در ایران اوضاع را برای آنان خرابتر از این کند لذا حتماً تاکنون دست به کار شده و زیرساخت هایی را برای ایجاد فتنه و شورش و اغتشاش ایجاد کرده اند. به خصوص برخی زیرساخت ها که در آشوب های گذشته ایجاد شده بود ممکن است به کلی از میان نرفته و یا به سهولت قابل بازسازی باشد. مراقب رجاله هایی که به خاطر درماندگی و بی شرمی و درندگی محبوبشان در کاخ سفید شرمنده و سر افکنده شده اند باشید. این موجودات حقیر و پهلوان پنبه های شرایط فتنه، بی شک با کوچکترین بهانه ی داخلی تمام عقده ها ی چند ماه اخیر را با دهانهای گشاد و آلوده به دلارشان بر سر انقلاب خالی خواهند کرد. ◻️ انقلاب اسلامی ایران نشان داده است معمولا بزرگترین فرصت ها را در تهدید های بزرگ آفریده است. پهلوی دوم تبدیل به تهدیدی بزرگ برای اسلام و کشور شد اما در مقابل موجب پیدایش فرصت بزرگ پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل نظام جمهوری اسلامی شد. شورشهای محلی، شهری و قومی در فاصله سال ۵۷ تا ۵۹ تهدید های مهمی بود و نظام سلطه روی آن برای مزاحمت و براندازی انقلاب و نظام نوپای جمهوری اسلامی حساب کرده بود. اما همین ناآرامی ها خود تبدیل به رزمایش هایی شد و جوانان را به میدان کشاند تا آنها برای مقابله با تهدید بزرگتر آماده تر شوند. ◻️جنگ تحمیلی نظام سلطه با شرکت بلوک غرب و شرق و پادویی ارتجاع منطقه به نمایندگی حیوان دیوانه ای به نام صدام تهدیدی بسیار بزرگ برای انقلاب اسلامی بود و ۸ سال هزینه های سنگین روی دست انقلاب گذاشت که آثار آن هنوز از بین نرفته است. اما انقلاب اسلامی توانست همین تهدید بزرگ را به فرصتی عظیم برای رشد و شکوفایی معنوی و مادی انقلاب تبدیل نموده و این جنگ را تبدیل به گنجی ارزشمند برای پیشرفت انقلاب مبدل نماید. ادامه دارد...

🔲سالی حساس 3️⃣ قسمت سوم و پایانی ◻️تهاجم فرهنگی بعد از جنگ خود تهدیدی بود که می خواست موریانه بی ایمانی را در درون پیکره ی انقلاب اسلامی نفوذ دهد و اگرچه موجب پوسیدگی هایی در این اندام شد اما نیروهای انقلاب را درمقابل تهاجمی پیچیده‌تر از تهاجم نظامی آماده کرد و این در بخش هایی از نیروهای انقلاب موجب رشد و ارتقاء معنوی و اعتقادی و فرهنگی شد و فرصتی بزرگتر را برای انقلاب پدید آورد تا انقلاب اسلامی در مصافی بالاتر از نبرد سیاسی و نظامی یعنی درگیری با دستگاه جهنمی فرهنگی و تبلیغی غرب آماده شود. امری که مقدمات آن در عرصه های مختلف و با حضور جوانان نسل سوم و چهارم انقلاب مشاهده می شود و در آینده تبدیل به یک جبهه ی قوی برای نبردی سرنوشت ساز با نظام سلطه خواهد شد. ◻️پس از تهاجم فرهنگی نیز رسوخ میکروب ارتجاع و دنیا طلبی در درون پیکر انقلاب موجب پیدایش مفاسدی از جمله مفاسد اقتصادی شد که امروز آثار منحوس و آزار دهنده ی آن دیده می شود، وجدانهای بیدار را ناآرم و انسانهای کم صبر و ضعيف الرأی را به فغان و بی تابی و شکستن کاسه کوزه ها بر سر خود واداشته و از سوی دیگر نظام را به تصمیمی جدی برای برخورد قاطع با این مفاسد رسانده و دیگر بهانه ای برای مماشات با این جریان اختاپوسی باقی نگذاشته است. امروز دیگر داد افکار عمومی از مفاسد اقتصادی به هوا برخاسته و مقابله با این مفاسد را تبدیل به یک مطالبه عمومی کرده است. هرچند این جریان مطالبه عمومی با هدایت دستگاه تبلیغی دشمن و دست اندازی مفسدان اقتصادی و بی انضباطی برخی نیروهای انقلاب دچار مشکلاتی است، اما متانت و استقامت قوه قضاییه در برخورد با فساد و انشاالله هشیاری نیروهای انقلاب نویدبخش رویش یک موفقیت دیگر در عرصه انقلاب اسلامی است ◻️امروز راهکارهای عملیاتی برای جوان در جهت ایجاد یک حرکت عمومی معقول و منضبط برای حرکت به سمت چشم اندازهای روشن جامعه پردازی و تمدن سازی و ورود آنها در این فرایند آماده و تدوین شده است. حلقه های فکری و طراحی باید در عرصه های تربیتی و فرهنگی و کار معنوی و اعتقادی، تبیین سیاسی، خدمات جهادی برای محرومان و آسیب خوردگان کرونا، فعالیتهای دانش بنیان وعلمی برای حل مشکلات پیش پای کشور، همراهی درست در مبارزه با مفاسد اقتصادی، آماده به کاری برای حضور به موقع در حوادث طبیعی در پیش، آمادگی برای مقابله با تهدیدات ضد امنیتی در شهرها مانند کمیته های اول انقلاب، تاثیر گذاری معقول در کانونهای ملتهب و پر ظرفیت جهانی مثل جنبش ضد نژاد پرستی در امریکا و اروپا و جنبش ضد سرمایه داری در فرانسه و دهها موضوع دیگر، راهکارهایی را طراحی و میدان را برای جوانان متعهد و تشنه کار و فعالیت و جوشش و جنبش فراهم کنند. ◻️آن زمان که عطر دلنشین جهاد و خدمت و تلاش برای ساختن کشور از دست و قدم و اندیشه و نفس جوانان متعهد و کوشا در فضای کشور بپیچد، مردم به این جوانان برومندشان امید می بندند و برای سپردن امور به دست اینها و همراهی و همکاری با آنان با افتخار به میدان می آیند، لباس پوسیده، مندرس و فرسوده دیوانسالاری کهنه ی سربار انقلاب را بیرون آورده و خلعت کار و تلاش و جهاد و خدمتگذاری را براندام رعنای جوانان می پوشانند. مطمئن باشید در چنین فضایی مردم بار دیگر به صحنه می آیند و کار را تمام می کنند. همه اینها نشان می دهد انقلاب اسلامی می ‌تواند در یک حرکت ایجابی، قدمی بلند برای تشکیل دولت اسلامی بر دارد. سال ۹۹ سالی مهم، حساس و تعیین کننده برای انقلاب اسلامی است. به شرط آنکه آن را قدر دانسته و نسبت به دشمن و دسیسه های آن غفلت نکرده، بر ظرفیتهای ملی داخلی تکیه کرده و به وعده های الهی در نصرت کسانی که با حرکت به سمت تمدن اسلامی و آماده سازی ظهور ولایت عظمی خدا را یاری می کنند دلخوش و امیدوارباشیم. پایان

🕋 وَلِلَّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ فَادْعُوهُ بِهَا... آیه ۱۸۰ سوره اعراف 👌 سخنرانی آیت الله حسین گنجی اشتهاردی ، میلاد نورانی عالم آل محمد ، امام رئوف معین الضعفاء ، حضرت سلطان علی بن موسی الرضا علیه السلام _ قم مقدسه 💠 @Ayatollah_ganji

🎧 معنای انتظار ... پیام بسیار مهم و شنیدنی دانلود واجب و نشر حداکثری @Emamkhobiha🌹

🔴 خار چشم آل سعود رژیم آل سعود به‌منظور تخریب، تفرقه‌افکنی و فتنه‌گری، رسانه‌های وابسته به خود را برای اهانت به شخصیت‌های عالی‌رتبه دینی ازجمله آیت‌الله سیستانی، مرجع عالی تقلید در عراق به کار گرفته است. سیاستی که پیشتر از رسانه‌های وابسته به انگلیس مشاهده می‌شد، این بار با کپی‌برداری از این نوع سیاست‌های منحوس، توسط روزنامه الشرق الاوسط سعودی دنبال شد. گزاره خبری: به گزارش العالم، روزنامه الشرق الاوسط به‌تازگی کاریکاتور توهین‌آمیزی را از آیت‌الله سید علی سیستانی منتشر کرده است که خشم گسترده ملت و مسئولین عراقی را در پی داشته است. محافل سیاسی و اجتماعی عراق این اقدام توهین‌آمیز را به‌شدت محکوم و اعلام کرده‌اند که این روزنامه پیش‌ازاین هم طی سال‌های گذشته به‌منظور فتنه‌انگیزی و تفرقه، مقاله‌ها و خبرهای توهین‌آمیزی را علیه ملت عراق منتشر کرده است. همچنین برخی از نمایندگان پارلمان عراق طی اظهاراتی گفته‌اند: «فتنه‌های تروریست‌های سعودی و تله‌های انفجاری آن‌ها به‌واسطه فتواهای آیت‌الله سید علی سیستانی خنثی شد؛ (و به‌موجب توهین به این شخصیت بزرگ دینی) سفارت عربستان سعودی در عراق فوراً بسته شود.» گزاره تحلیلی: آل سعود که خود با انواع بحران‌های داخلی ازجمله بحران کرونا و خسارت‌ها و شکست‌های پی‌درپی در جنگ با یمن و رسوایی در قتل فجیع خاشقچی، پرونده فعالان حقوق بشر و اندیشمندان روبه‌روست، همه این مصیبت‌ها را نادیده گرفته، به دنبال تفرقه‌افکنی در کشورهای دیگر ازجمله عراق است. البته دشمنی آل سعود با آیت‌الله سیستانی نیز نشئت گرفته از فتوای تاریخی ایشان در تشکیل گروه‌های مردمی حشدالشعبی برای مقابله با فتنه بزرگی به اسم داعش بود که با دلارهای عربستان سر از عراق درآورده و توانسته بود دوسوم خاک این کشور را به اشغال خود درآورد و رؤیای برتری‌جویی آل سعود در منطقه را عینیت بخشد، اما چشم بیدار مرجعیت و همراهی ملت فهیم عراق و لبیک تاریخی آن به فتوای آیت‌الله سیستانی، شر وجود این تروریست‌های تکفیری را از سر عراق برداشت. رفتارهای توهین‌آمیزی مشابه اقدام اخیر روزنامه الشرق الاوسط حاکی از اوج خباثت و کینه‌ورزی انباشته آل سعود از این مرجع عالی‌قدر است که همواره خاری در چشم آل سعود بوده و نگذاشته برنامه‌های مداخله‌جویانه آن در عراق پیاده شود. صبح صادق؛