ا⚜️✨⚜️✨ ا✨⚜️✨ ا⚜️✨ ا✨ #ربیع_الأول #صلح_امام_حسن_مجتبی (علیه السلام) ◾️ ابن اعثم کوفی در کتاب خود آورده است: زمانی که برخورد میان امام و معاویه (لعنة الله علیه) به صلح انجامید، امام حسن(علیه السّلام) «عبدالله بن نوفل» را خواست و به او فرمودند: نزد معاویه برو و به او بگو: «اگر مردم بر جان و مال و فرزندان و زنان خود ایمن هستند، من با تو بیعت می‌ کنم، در غیر این صورت، با تو بیعت نخواهم کرد». عبدالله نزد معاویه لعین رفت و [از پیش خود] به او گفت: «برای صلح شروطی وجود دارد که باید بپذیری. اول آن که خلافت به تو واگذار می‌ شود در صورتی که پس از خود خلافت را به امام حسن (علیه السّلام) واگذار کنی. دیگر این که سالانه ۵۵ هزار درهم از بیت المال به او اختصاص دهی. در ضمن خراج دارابجرد را نیز می‌ باید به او بدهی. مردم نیز باید امنیت کامل داشته باشند». 🔹 معاویه ملعون این شروط را پذیرفت و سپس دستور داد تا برگه سفیدی آورده، پایین آن را امضا کرد و آن را نزد حضرت حسن بن علي(علیهما السّلام) فرستاد. زمانی که «عبدالله بن نوفل» بازگشت و مسائلی را که طرح شده بود را بازگفت، امام به او فرمودند: اما درباره خلافت پس از معاویه باید بگویم که من خواستار آن نیستم. درباره شرایط مالی که تو پیشنهاد کرده‌ ای، این حق معاویه نیست که در مال مسلمانان برای من تعهدی بپذیرد. 🖊 آن‌گاه امام کاتب خود را فرا خواند و دستور داد تا متن قرارداد را به این صورت تنظیم کند: ⚜️ «بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، هَذَا مَا اِصْطَلَحَ عَلَیْهِ الْحَسَنُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ، مُعَاوِیَةَ بْنَ أَبِی سُفْیَانَ، صَالَحَهُ عَلَی أَنْ یُسَلِّمَ إِلَیْهِ وِلَایَةَ أَمْرِ الْمُسْلِمِینَ عَلَی أَنْ یَعْمَلَ فِیهِمْ بِکِتَابِ اللهِ وَ سُنَّةِ نَبِیِّهِ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ وَ سِیرَةِ الْخُلَفَاءِ الصَّالِحِینَ وَ لَیْسَ لِمُعَاوِیَةِ بْنِ أَبِی سُفْیُانَ أَنْ یَعْهَدَ لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ عَهْداً، بَلْ یَکُونُ الْأَمْرُ مِنْ بَعْدِهِ شُوْرَی بَیْنَ الْمُسْلِمِینَ وَ عَلَی أَنَّ النَّاسَ آمِنُونَ حَیْثُ کانُوا مِنْ أَرْضِ اللهِ شَامِهِمْ وَ عِرَاقِهِمْ وَ تَهَامِهِمْ وَ حِجَازِهِمْ وَ عَلَی أَنَّ أَصْحَابَ عَلِیِّ وَ شِیعَتِهِ آمِنُونَ عَلَی أَنْفُسِهِمْ وَ أَمْوَالِهِمْ وَ نِسَائِهِمْ وَ أَوْلَادِهِمْ وَ عَلَی مُعَاوِیَةَ بْنَ أَبِی سُفْیَانَ بِذَلِکَ عَهْدِ اللهِ وَ مِیثَاقِهِ وَ مَا أَخَذَ اللهُ عَلَی أَحَدٍ مِنْ خَلْقِهِ بِالْوَفَاءِ بِمَا أَعْطَی اللهُ مِنْ نَفْسِهِ وَ عَلَی أَنَّهُ لَا یَبْغِیَ لِلْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ وَ لَا لِأَخِیهِ الْحُسَیْنِ وَ لَا لِأَحَدٍ مِنْ اَهْلِ بَیْتِ النَّبِیِّ صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ، غَائِلَةً سِرّاً وَ عَلَانِیَةً وَ لَا یَخِیفُ أَحَداً مِنْهُمْ فِی أُفُقٍ مِنَ الْآفَاقِ»؛ ➖ این مصالحه‌ ای است که میان حسن بن علی بن ابی طالب(علیهما السّلام) و معاویة بن ابی سفیان (لعنة الله علیهما) می‌ افتد. بر آن قرار با او صلح می‌ کند و امر خلافت به او می‌ گذارد که: 1️⃣ چون وفات او نزدیک رسد، هیچ کس را به ولیعهدی نصب نکند و کار خلافت به شورا گذارد تا مسلمانان کسی را که صلاح دانند، نصب کنند. 2️⃣ شرط دیگر آن است که مسلمانان علی العموم از او ایمن باشند هم به دست و هم به زبان و با همه خلایق زندگانی نیکو (و ایمن) کند. 3️⃣ شرط سوم آن است که شیعیان و متعلقان و متصلان علی بن ابی طالب (علیه السلام) هر کجا باشند از او ایمن باشند و به هیچ کس از ایشان اندک و بسیار تعلقی نسازد و تعرضی نرساند. 🔸 بر این جمله عهد کرد و پذیرفت معاویة بن ابی سفیان (لعنة الله علیهما) حجت و میثاق خدای تعالی بر خویش گرفت و قبول کرد که بر این عهد و شرط وفا کند و هیچ مکر و کید روا ندارد. حسن بن علي (علیهما السّلام) و برادر او حسين (علیه السّلام) و هیچ کس را از فرزندان و زنان و خویشان و متصلان ایشان و اهل بیت سید المرسلین (علیهم السلام) را در سرّ و علانیه در حق ایشان بدی نکند و نفرماید و ایشان را در کل احوال هر کجا در اقطار دنیا باشند ایمن دارد و نترساند. و السلام 📗 الفتوح، ج ۴، ص ۱۵۸. به جهاد تبیین منبع خبری در ایتا بپیوندید.👇 ╭═━⊰🍃🌸🍃⊱━═╮ 🌍 @jahad_org ╰═━⊰🍃🌸🍃⊱━═╯