یه مثال دیگه بزنم؟

شهید علی لندی! ۱۵ سال عمر کردها ولی عمرش با برکت بود..

داشتم فکر میکردم هرلحظه ممکنه از دنیا بریم، پس چرا به فکر اخرتمون نیستیم؟! شنیدی که یک فرد مُسن و پیر به یک جوون بگه تو هنوز خیلی کار داری؟هنوز خیلی وقت داری؟

منم زیاد شنیدم..💔

میدونی چیه؟ ما هر لحظه باید به فکر زمانی باشیم که دستمون از دنیا کوتاهه... به فکر اون زمانی که معلوم نیست کِی و چه وقتی و در چه موقعیتی از دنیا ساقط میشیم..!

به نظرت چه کاری میتونیم انجام بدیم تا به اون کمال و تکامل برسیم؟ چطوری میتونیم قدمی برداریم برای بهتر شدن آخرتمون؟

میگف: اگه بهت بگن یه روزی که معلوم هم نیست چه وقتی، قراره به جایی بری که هیچ چیزی در اونجا نداشته باشی، چی با خودت میبری؟ خب معلومه! اگه من تو همچین موقعیتی بودم امکان نداشت چیزی رو جا بزارم و همه چیز رو همون روزی که اینو بهم گفتن جمع میکردم! قطعا هرروز هم به اون وسایل اضافه میکردم! مطمئنم تو هم همین نظرو داری...درسته؟!

به قول مداحی وصیت‌رفیق: رفیق! یه روز میاد رفاقت نشون میدی، شونه هامو تو قبر تکون میدی...

یکی از راه های رسیدن به خدا میدونی چیه؟

خب معلومه! همین راهی که خیلیامون داریم میریم...رفاقت با شهدا!

رفاقت با شهدا از این رفاقتای الکی نیستا! از اون رفاقتای الهیه...از اونایی که باهاش بوی خدا میگیری، بوی شهادت..(:

اصلا از قدیم الایام گفتن کمال همنشینی اثر میکنه... چی بهتر از این که بشیم شبیه شهدا؟