به نـام خــدای مهربـــان "نوح(ع)" نوح را می دیدم، خسته بود انگار. برق چشم هایش گم شده بود. شوق همه ی سالهای قبل را در چشمانش نمی دیدم. حرف های درگوشی در شهر زیاد شده بود. “ملاء” رد می شدند و مسخره اش می کردند. نوح سرش را زیر می انداخت و یادِ خدا می کرد. جای زخم هایشان، ضربه هایی که روانه ی تنش کرده بودند هنوز باقی بود. نوح آرام نبود. ولوله ای در جانش نشسته بود. می رفت و می آمد و تلاش می کرد. من از آن بالا می دیدم؛ دست هایش را که میخ به چوب می زد و می لرزید؛ چشم هایش را که هراسان بود و دنبال آدم ها تا ناپدید شدنشان کِش می آمد. دلش به هدایت شدنشان هنوز امیدوار بود. روزها به سراغم می آمد. صدای نجوایش را با خدا می شنیدم. کنعان که می آمد صورتش رنگ می باخت. دست هایش می لرزید و کمرش خم می افتاد. هربار به سخره های کنعان لبخند می زد، با مهربانی دعوتش می کرد، انذارش می داد. کنعان اما ذره ای گوش نمی داد، بلند تر می خندید و قهقهه هایش توی شهر می پیچید. به من اشاره می کرد و نوح را و خدایش را... وقتی علامت ها کنار هم چیده شدند، وقتی نوح همه ی جفت حیوانات را جمع کرد و دستِ یارانِ اندکش را گرفت و روی عرشه ایستاد؛ مکثی کرد. دلش، تپشی درجانش مانعش شد. رویش را برگرداند و به کنعان گفت : "پسرم؟بیا...بیا تا اهل نجات شوی..." کنعان در مسیر کوهی بلند بود، صدایش را بالا برد و گفت : "من راه نجاتِ خودم را بلدم" و زیرِ خنده زد. صدای قهقه اش طنین انداخت و در مسیر باد تکرار شد... من دیدم که دست نوح لرزید، که چشم از کنعان برنداشت و وقتی موجی او را بلعید روی زانو نشست... من به ذکر "بسم الله مَجراها و مُرساها" راه افتادم، موج هارا شکستم و در میان انبوه عذاب، سوارانم را نجات دادم... _نجمه حسنیه_ #روایت_انسان ⬇️ما را اینجا ببینید⬇️ https://eitaa.com/joinchat/1894908056C0ba2af25e5

با اشک شوق از خداوند شاکرم ، اگر بنت الهدی هیچ کاری تا امروز نکرده باشد جز این قدم کوچک، و بعد از این هم هیچ کار دیگری نکند و تمام شود، اینکه واسطه ای خیلی خیلی کوچک در این کار بود برایش کافیست سری اول کمک رسانی ها به #غزه رسید #الحمدلله #الحمدلله #فاتح_خیبر #روایت_انسان #بنت_الهدی ╰┈➤❀●•۰https://eitaa.com/jahadibentolhoda