پيامبرصلى‌الله‌عليه‌وآله هر كس يك بار بر من صلوات فرستد خداوند درى از عافيت به رويش بگشايد 📚 جامع الأخبار، صفحه‌ی١۵٣، حدیث٣۴۴ حدیث

قالَ رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم: حُبِّى وَ حُبُّ أَهْلِ بَيْتِى، نافِعٌ فِى سَبْعَةِ مَواطِنَ، أَهْوالُهُنَّ عَظِيمَةٌ، عِنْدَ الْوَفاةِ، وَ فِى الْقَبْرِ، وَ عِنْدَ النُّشُورِ، وَ عِنْدَ الْكِتابِ، وَ عِنْدَالْحِسابِ، وَ عِنْدَالْمِيزَانِ، وَ عِنْدَالصِّراطِ. محبت من و خاندانم در هفت مورد كه بسيار وحشتناك است سود مى دهد: 1- هنگام مرگ 2- در قبر 3- هنگام زنده شدن 4- كنار نامه عمل 5 - زمان حساب 6- نزد ميزان 7- نزد صراط.

امام هادى عليه السلام: إنَّ الحَرامَ لا يَنمي، وإن نَمى لا يُبارَكُ لَهُ فيهِ، وما أنفَقَهُ لَم يُؤجَر عَلَيهِ، وما خَلَّفَهُ كانَ زادَهُ إلَى النّارِ همانا حرام رشد نمى كند و اگر هم رشد كند، بركت ندارد، و هر آن چیزی را که انفاق کننده انفاق كند، پاداشى نمى برد، و آنچه بر جاى مى گذارد، توشه اش به سوى آتش خواهد بود 📚اصول كافی جلد5 صفحه125

امام صادق عليه السلام: كَم مِن طالِبٍ لِلدُّنيا لَم يُدرِكها، ومُدرِكٍ لَها قَد فارَقَها ، فَلا يَشغَلَنَّكَ طَلَبُها عَن عَمَلِكَ ، وَالتَمِسها مِن مُعطيها ومالِكِها، فَكَم مِن حَريصٍ عَلَى الدُّنيا قَد صَرَعَتهُ، وَاشتَغَلَ بما أدرَكَ مِنها عَن طَلَبِ آخِرَتِهِ ، حَتّى فَنِيَ عُمُرُهُ وأدرَكَهُ أجَلُهُ چه بسيار دنياطلبانى كه به آن نرسيدند و چه بسيار كسانى كه به دنيا رسيدند و از آن جدا شدند [و رفتند]! پس مبادا كه طلب دنيا ، تو را از عمل كردن[براى آخرت] باز بدارد . و دنيا را از دهنده آن و مالكش (خداوند) بخواه. اى بسا آزمندِ به دنيا كه دنيا او را به خاك افكنْد و به جهت آنچه از دنيا به دست آورْد، از طلب آخرتش بازمانْد، تا آن كه عمرش سپرى شد و مرگش فرا رسيد! 📚اصول كافی جلد2 صفحه455

امام صادق علیه السلام: از حسد بر حذر باش، كه در شأن تو نيست، و از بداخلاقى دورى كن، كه از سرشت تو نيست؛ زيرا تو به وسيله آن دو، جز به خودت ضرر نمى زنى، و هرگاه به خودت ضرر رساندى، دشمنت را از پرداختن به كار خودت كفايت مى كنى، زيرا دشمنى تو با خودت، از دشمنى ديگرى زيان بارتر است 📚بحارالأنوار جلد 13صفحه‌ی420

حکیم ابوالقاسم فردوسی چقدر زیبا آیت الکرسی رو به نظم و شعر درآورده

جواب دندان شکن حضرت امیرالمومنین علیه السلام به معاویه لعنة الله علیه وَ لَعَمْرُ اللَّهِ لَقَدْ أَرَدْتَ أَنْ تَذُمَّ فَمَدَحْتَ وَ أَنْ تَفْضَحَ فَافْتَضَحْتَ وَ مَا عَلَى الْمُسْلِمِ مِنْ غَضَاضَةٍ إ فِي أَنْ يَكُونَ مَظْلُوماً مَا لَمْ يَكُنْ شَاكّاً فِي دِينِهِ وَ لَا مُرْتَاباً بِيَقِينِهِ وَ هَذِهِ حُجَّتِي إِلَى غَيْرِكَ قَصْدُهَا وَ لَكِنِّي أَطْلَقْتُ لَكَ مِنْهَا بِقَدْرِ مَا سَنَحَ إ مِنْ ذِكْرِهَا ثُمَّ ذَكَرْتَ مَا كَانَ مِنْ أَمْرِي‏ امیرالمومنین علیه السلام خطاب به معاویه فرمودند: و گفتى: مرا مانند شترى كه چوب در بيني‌اش كرده (براى بيعت با ابابکر) می كشيدند تا بيعت نمايم، بخدا سوگند خواستی نكوهش نمائى ستايش نمودی، و خواستی رسوا سازى رسوا شدى (زيرا از اين گفتار مظلوميّت مرا هويدا ساختى، چون اقرار كردى كه من بظلم و ستم و اكراه و اجبار بيعت نمودم و اجماعى كه از روى ظلم و ستم متحقّق شود درست نبوده پس خلفاء را سرزنش نموده با خودت رسوا ساختى) و بر مسلمان تا در دين وی شكّ و در يقين و باورش ترديد نباشد نقص و عيبى نيست كه مظلوم و ستمكش واقع شود، و قصد از بيان اين حجّت و دليل من (كه براى اثبات خلافتم اشاره كردم) بغير تو (خلفايى كه ادّعاى تحقّق اجماع نمودند) مى‏باشد، ولى از آن حجّت و دليل بمقدار آنچه بيان آن پيش آمد اظهار داشتم (تا تو به گمراهى خويش پى ببرى). 📚 نهج البلاغة ص: 388

رسول خدا صلی الله علیه وآله از میان یکی از کوچه های مدینه عبور می کرد – کوچه هم باریک بود – خانمی جلوی پیغمبر را گرفت و راه را بست. حضرت خواست رد شود، دید نمی شود! آمد از این طرف برود، دید آن خانم این طرف آمد و این رفتار تکرار شد و از هر طرف که حضرت می خواست برود راه بسته می شد. اصحاب به آن زن گفتند: برو کنار، چرا راه را بسته ای؟ گفت: «إِنَّ الطَّرِیقَ لَمُعْرَضٌ»، کوچه باز است پیغمبر می تواند از آن طرف برود. می خواست خودی نشان بدهد. رسول گرامی اسلام جمله ای فرمود که خیلی زیبا است، امروز روانشناسان دنیا این جمله را می پذیرند، فرمود: «دَعُوهَا فَإِنَّهَا جَبَّارَةٌ» رهایش کنید! این زن می خواهد خودش را نشان بدهد، آدم متکبری است. چند سال پیش در یکی از کشورهای اروپایی شخصی کلیسایی را آتش زده بود. به او گفته بودند چرا کلیسا را به آتش کشیدی؟ در جواب می گوید: من خواستم اسمم در روزنامه ها مطرح شود، دیدم هر کاری که می کنم اسمم مطرح نمی شود؛ ولی الان به عنوان یک شخصیت ولو منفی، اسمم مطرح می شود. امیرالمؤمنین علیه السلام فرودند: «مَا مِنْ رَجُلٍ تَکَبَّرَ أَوْ تَجَبَّرَ إِلَّا لِذِلَّةٍ وَجَدَهَا فِی نَفْسِه»؛ آدم متکبر حقیر است و ذلّت درونی دارد. به همین علت می خواهد حقارت درونی خودش را جبران کند.

دوربین مخفی وام پنجاه میلیون تومانی برای کسانی که دیگه نامِ امیرالمؤمنین علیه‌السلام رو نیارن حتما ببینید

صلی الله علیک یا امیرالمومنین آدوا قوربان آقا

بهترین عمل‌ها إبن أبی عُمَیر از امام کاظم علیه السلام پرسید :چرا در مذهب اهل تسنن جمله‌ی حی علیٰ خیر العمل در اذان ترک شد؟ امام کاظم در پاسخ فرمود علت ظاهری آن را میخواهی یا علت باطنی آن را؟ او عرض کرد هر دو را امام کاظم فرمود: علت ظاهری آن این بود که مبادا مردم با تکیه به نماز، جهاد را رها کنند اما علت باطنی آن این بود که جمله خیرالعمل ولایت امامانِ بر حق است. آن کسی که ترک جمله‌ی ((حی علی خیر العمل)) در اذان را دستور داد عمر لعنة الله علیه بود وهدفش این بود که مردم به سوی ولایت امام حق توجه نکنند و احساساتشان به نفع ولایت تحریک نگردد و به سوی آن دعوت نشوند.