(⏱) به ساعت نگاه کردم . . . شش و بیست دقیقه صبح بود ؛ دوباره خوابیدم. بعد پاشدم به ساعت نگاه کردم شش و بیست دقیقه صبح بود. فکر کردم: هوا که هنوز تاریکه. حتماً دفعه ی اول اشتباه دیده ام. خـوابیدم . . . وقتی پاشدم، هوا روشن بود ولی ساعت باز هم شش و بیست دقیقه صبح بود. سراسیمه پا شدم. باورم نمی شد که ساعت مرده باشد. به این کارها عادت نداشت. من هم توقع نداشتم ؛ آدمـــھا هم مثل ساعت ها هستند. بعضی ها کنارمان هستند مثل ساعت؛ مرتب، همیشگی . . . آنقـــــــدر صبور دورت می چرخند که چرخیدنشان را حس نمی کنی ؛ بـــودنشان برایت بی اهمیت می شود ؛ همینطور بی ادعا می چرخند. بی آنکه بگویند باطری شان دارد تمام می شود. بعد یکهو روشنی روز خـبر می دهد که او دیگر نیست. ۞⇦قدر این آدم ها را باید بدانیم، ۞⇦قبل از شش و بیست دقیقه !! #عاقـِلاڹ‌را‌اشاره‌اۍ‌ڪـافیستــ...👌🏻🌸 ..................................................