#آجرک_الله_یاصاحب_الزمان ۵ صفر شهادت حضرت رقیه سلام الله علیها، دختر سه ساله حضرت اباعبدالله الحسین(ع)، خدمت حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه) و همه عاشقان اهلبیت(ع) تسلیت و تعزیت باد. @Jameeyemahdavi313 🏴🏴🏴🏴🏴

❓یک سؤال که همه باید از خودمان بپرسیم؟ بهترین کاری که می‌توانیم بکنیم این است که بنشینیم چند دقیقه خلوت کنیم ببینیم با امام زمانمان چکار کردیم؟ نگوییم جامعه خراب است و کسی به یاد امام زمان ارواحنافداه نیست. بگوییم خود من با امام زمانم چکار کردم. یک وقتی خدا ما را می‌ایستاند و می‌پرسد با امام زمانت چکار کردی؟ «وَأَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ كَانَ مَسْئُولًا»(اسراء/٣۴)، می‌فرماید من حتما از این عهد سؤال می‌کنم. خب این سؤال را قبل از اینکه خدا از شما بپرسد یک جایی بنشینید و از خودتان بپرسید. که من با امام زمانم چکار کردم؟ چقدر برای امام زمان قدم برداشتم؟ چقدر مال گذاشتم؟ چقدر جانم را برای یاری امام زمانم گذاشتم؟ نکند مثل آنها که شب عاشورا امام حسین علیه‌الصّلاةوالسّلام را تنها گذاشتند و دنبال زندگی‌شان رفتند، من هم امام زمانم را گذاشتم و سراغ زندگی‌ام رفتم. سر خودت هم کلاه نگذار. بگذار وجدانت به تو جواب بدهد. 💠استاد حاج آقا زعفری زاده‌ حفظه الله تعالی 🌻أللَّـھُــمَ ؏ َـجـِّـلْ لِوَلـیِـڪْ ألفـَـرَج🌻 @Jameeyemahdavi313

﷽ #بســم‌الله‌الـرحمــن‌الـرحیــم ﷽ 🌸کسی که تنها به عقلش اعتماد کند، #گمراه میشود....... 🌸کسی که تنها به مالش اعتماد کند، #کم می آورد....... 🌸کسی که تنها به منصبش اعتماد کند، #خوار میشود......... 🌸کسی که تنهابه مردم اعتماد کند، #خسته میشود....... 👌امّا کسی که تنها برخدا اعتمادکند؛ ✨نه گمراه میشود.. ✨نه کم می آورد.. ✨نه خوار میشود ✨و نه خسته ميشود.... 💐 الله متعال چه زیبا فرموده است:💐 { وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ }📖(طلاق 3) ❣هركس برخداوند توكّل كند (و كار و بار خود را به او واگذارد) خدا او را بسنده است❣ 🌤أللَّھُمَ؏َـجِّلْ لِوَلیِڪَ ألْفَرَج🌤 @Jameeyemahdavi313

🔴واقعه عجیب در مورد توجه به زن بدحجاب دکتر حاج حسین توکلی از شاگردان عارف بالله شیخ رجبعلی خیاط، نقل می کند: روزی من از مطب دندان سازی خود حرکت کردم که جایی بروم، سوار ماشین شدم، میدان فردوسی یا پیش تر از آن ماشین نگه داشت، جمعیتی بالا آمد، سپس دیدم راننده زن است، نگاه کردم همه زن هستند همه یک شکل و یک لباس! دیدم بغل دستم هم زن است! خودم را جمع کردم و فکر کردم اشتباهی سوار شده ام. این اتوبوس کارمندان است. اتوبوس نگه داشت و خانمی پیاده شد، آن زن که پیاده شد همه مرد شدند! با این که ابتدا بنا نداشتم پیش شیخ بروم از ماشین که پیاده شدم جهت روشن شدن قضیه رفتم پیش مرحوم شیخ، قبل از این که من حرفی بزنم شیخ فرمود: « دیدی همه مردها زن شده بودند! چون مردها به آن زن توجه داشتند، همه زن شدند!» بعد گفت: « وقت مردان هر کس به هر چه توجه دارد، همان جلوی چشمش مجسم می شود، ولی محبت امیر المومنین علیه السلام باعث نجات می شود» «چقدر خوب است که انسان محو جمال خدا شود تا ببیند آن چه دیگران نمی بینند و بشنود آن چرا را دیگران نمی شنوند.» 🔺️امروزه روانشناسان به این نتیجه رسیده اند که انسان به هر چه توجه و تمرکز نماید همان چیز در روح و ضمیر باطنش نقش می بندد و در عالم خارج به ظهور می رسد! چه خیر اخلاقی و چه شر باشد. 📙کیمیای محبت، ص176. @Jameeyemahdavi313

🔰🌹 🌹 #تلنگــرانہ🌱 🔖آیت الله قرهے : من این ڪد را به شما بدهم ڪه هرڪس بخواهد به آقا نزدیڪ شود اولین راهش ↓ #کنترل‌چشم است... ⇠چشمِ گناه بین ، امام زمان بین نمیشود...! 🌤أللَّھُـمَ ؏َـجِّـلْ لِوَلیِڪْ ألْـفَـرَج🌤 ☘ 🌹 ☘🌹☘🌹☘

‍ ‍ ‍ ‌ 📿🕌📿🕌📿🕌📿🕌📿 ☀️ صـــــــ📿ـــلوات خاصه ی حضرت علی بن موسی الرضا به نيت خشنودي آن حضرت و بر آورده شدن حاجــــــــــات.☀️ ⚜اللهّمَ صَلّ عَلی عَلی بنْ موسَی الرّضا المرتَضی⚜ الامامِ التّقی النّقی ⚜ و حُجَّّتکَ عَلی مَنْ فَوقَ الارْضَ⚜ و مَن تَحتَ الثری⚜ الصّدّیق الشَّهید ⚜صَلَوةَ کثیرَةً تامَةً⚜ زاکیَةً مُتَواصِلةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَه⚜ کافْضَلِ ما صَلّیَتَ‌عَلی‌اَحَدٍ مِنْ اوْلیائِک⚜ َ ✍ترجمه: ☀️خدایا رحمت فرست بر علی بن موسی الرضا☀️ امام با تقوا و پاک ☀️و حجت تو بر هر که روی زمین است ☀️و هر که زیر خاک، ☀️رحمت بسیار و تمام با برکت ☀️و پیوسته و پیاپی و دنبال هم چنان ☀️بهترین رحمتی که بر یکی از اولیائت فرستادی☀️ 💫زیــــ🕌ــــــارتش در دنیا و شفاعتش در عقبی نصیبمان بگردان💫 الهـــــــــــــے آمیݧ التمــــــــــاس دعــــــــــا ✨اݪّلهُمَّ صَݪِّ عَݪے مُحَمَّد وَ آݪِ مُحَمَّد وَ عَجِّݪ فَرَجَهُمْ✨ 📿🕌📿🕌📿🕌📿🕌📿

🍂🍂🍂🍂🍂🍂 🌻بسم الله الرحمن الرحيم🌻 اِلـهي عَظُمَ الْبَلاءُ ، وَبَرِحَ الْخَفاءُ وَانْكَشَفَ الْغِطاءُ ، وَانْقَطَعَ الرَّجاءُ وَضاقَتِ الاْرْضُ ، وَمُنِعَتِ السَّماءُ واَنْتَ الْمُسْتَعانُ ، وَاِلَيْكَ الْمُشْتَكى وَعَلَيْكَ الْمُعَوَّلُ فِي الشِّدَّةِ والرَّخاءِ اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد اُولِي الاْمْرِ الَّذينَ فَرَضْتَ عَلَيْنا طاعَتَهُمْ ، وَعَرَّفْتَنا بِذلِكَ مَنْزِلَتَهُم فَفَرِّجْ عَنا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلاً قَريباً كَلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ يا مُحَمَّدُ يا عَلِيُّ يا عَلِيُّ يا مُحَمَّدُ اِكْفِياني فَاِنَّكُما كافِيانِ ، وَانْصُراني فَاِنَّكُما ناصِرانِ 🌻يا مَوْلانا يا صاحِبَ الزَّمانِ 🌻الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ ، اَدْرِكْني 🌻اَدْرِكْني اَدْرِكْني ، السّاعَةَ السّاعَةَ 🌻السّاعَةَ ، الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَل 🌻يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ ، بِحَقِّ مُحَمَّد وَآلِهِ الطّاهِرين 🍂و ﺩﻋﺎ براي سلامتي محبوب🍂 🌻اَللّـهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَعَلى آبائِه في هذِهِ السَّاعَةِ وَفي كُلِّ ساعَة وَلِيّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَليلاً وَعَيْنا حَتّى تُسْكِنَهُ اَرْضَكَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طویلا🌻 🍂🌻اللهم عجل لولیک الفرج🌻🍂 🍂🌻اللهم امین 🌻🍂 🍂🍂🍂🍂🍂

#پارت_هفتاد_و_هفتم #عبور‌_زمان‌_بیدارت‌_می‌کند💗 تقریبا بیشتر از یک سوم غذایش را نخورد و عقب کشید و گفت: –باز جای شکرش باقیه که غذا بهمون میدن. در ظرف غذایم را بستم. –من که اشتها نداشتم بیشتر از تو خوردم. –آخه وقتی استرس دارم نمی‌تونم زیاد غذا بخورم. اینم خوردم که ضعف نکنم. منم قبل غذا اینطور بودم ولی حالا خوبم. تقریبا با نیم متر فاصله از من نشسته بود. سرش پایین بود. به مبل تکیه دادم و سرم را کج کردم. آرنجم را روی زانویم گذاشتم و دستم را به لپم تکیه دادم و نگاهش کردم. عمیق و طولانی. نمی‌دانم همیشه اکثرا ساکت بود و فکر می‌کرد یا از من خجالت می‌کشید و زیاد حرف نمیزد. هر چه بود من این اخلاقش را دوست داشتم. همین چند دقیقه‌ایی که با هم غذا خوردیم اصلا حرفی نزدیم ولی من آرام شدم. کنار او حالم خوب است. حتی اگر در قفس باشم. بالاخره سرش را بلند کرد و نگاهم کرد. همین که نگاهمان با هم تلاقی شد سرخ شد و سرش را زیر انداخت. –آقای چگینی. –جانم. از جوابم جا خورد. مکثی کرد و آرام گفت: –میگم بریم سر کارمون؟ بلند شدم. –چشم، خانم حرفه‌ایی بریم. لبخند زد. –دیگه دوتا دونه مسواک رو آوردن و بردن که حرفه‌ایی بودن نیست. شیشه‌ی عطر را برداشتم. –تو توی همه‌ چی حرفه‌ایی هستی. یه حسابدار حرفه‌ایی، یه دختر متین حرفه‌ایی، یه هم سلولی حرفه‌ایی و یه راه فرار پیدا کن حرفه‌ایی. سکوت کرد. معلوم بود حسابی خجالت کشیده. به طرف در رفت و به نگهبانی‌اش ادامه داد. من هم مشغول در کمد شدم. کار کردن با این ابزارهای عجیب و غریب خیلی سخت بود ولی هر دفعه که خسته میشدم به حرفهای سیا فکر می‌کردم و ترس از آینده اُسوه وادار به کارم می‌کرد. کارم تا غروب طول کشید. این بار بدون استراحت کار ‌کردم، وقت استراحت نبود. ممکن بود هر لحظه بیایند و نقشه لو برود. هر اتفاقی ممکن بود بیفتد. اُسوه دیگر حرفی نمیزد. سکوت بد جور بینمان موج سواری می‌کرد. دیگر نیامد بگوید جایمان را عوض کنیم، یا خسته شده‌ایی استراحتی بکن. گاهی خم میشدم و نگاهش می‌کردم. گوشش به در چسبیده بود ولی هوش و حواسش پشت در نبود. با خودم گفتم بهتر است سر حرف را باز کنم. خم شدم که سوالی بپرسم. دیدم اینبار نشسته و به در تکیه داده و زانوهایش را بغل گرفته. خیره به جایی که من مشغول کار بودم نگاه می‌کرد. وقتی دید نگاهش می‌کنم سرش را به طرف پنجره‌ چرخاند و با استرس گفت: –هوا... داره کم‌کم تاریک میشه. لبخند زدم و گفتم: –معلومه حسابی خسته شدیا. نگاهش را به زمین دوخت و جوابی نداد. –حالا پاشو بیا اینجا تا همه‌ی خستگیت یکجا در بره. بلند شد و به طرفم آمد. با دیدن دو لولای آویزان و له شده کمد با خوشحال گفت: –وای خیلی پیشرفت کردید. شیشه‌ی عطر را دستش دادم. دومین لولا یک ضربه‌ی کاری نیاز داشت. –من در رو می‌گیرم تو محکم بزن روش. چند بار این کار را تکرار کرد تا بالاخره لولا بی‌خیال شد و در را رها کرد. گفت: –فقط یه دونش مونده، فکر کنم تا آخر شب تمومش کنید و بتونیم در رو کامل در بیاریم. در کمد را کج کردم و گفتم: –همین الانم تموم شده، نیازی به لولای آخر نداریم. نگاهی به داخل کمد انداخت. –اینجا همش انگار دستمال و ملافس. –یعنی چی؟ به خاطر چند تا ملافه اینجا رو اینقدر سفت و سخت قفل کردن؟ حیف این همه زحمت. از روی ناراحتی در را به طرف زمین فشار دادم و بعد رهایش کرد و با پایم نگهش داشتم. اُسوه گفت: –من نگهش میدارم که راحت‌تر بتونید وسایل داخلش رو دربیارید. در را نگه داشت. خم شدم و ملافه‌ها را چنگ زدم تا بیرون بکشم. همین کارم باعث شد صدای وحشتناکی از سقوط تعداد زیادی شیشه از طبقات کمد به گوش برسد. اُسوه از روی ترس هین بلندی کشید و در را رها کرد و عقب رفت. در، هم نامردی نکرد و محکم به شقیقه‌ی من اصابت کرد. با گفتن آخی ملافه را روی زمین انداختم و گفتم: –دختر حرفه‌ایی چرا کار غیر حرفه‌ایی کردی؟ دستش را به صورتش زد. –ای وای، خاک بر سرم، چی شد؟ –خدا نکنه، خاک تو سر او مردک هیولا، چیزی نشد، فقط حواسم نبود خودم رو کوبیدم به در. –تو رو خدا ببخشید، یه لحظه نفهمیدم... –نه بابا چیزی نشد، هنوز زنده‌ام. همانطور که سعی می‌کرد خنده‌اش را حبس کند گفت: –حالا دستتون رو بردارید ببینم چیزی نشده باشه. دستم را کنار کشیدم. لبش را گاز گرفت: –خدا مرگم بده خراشیده مانند شده. من هم لبم را گاز گرفتم. –ای‌بابا، واسه یه خراشیدگی؟ اگه اینجوریه که تو بیهوش شدی من باید الان یه وجب خاک روم باشه. –خدا نکنه، –تازه گفتی خراشیده مانند. یعنی عین خودش نشده، پس چیز مهمی نیست. لبهایش کش آمد. –آقای چگینی، گاهی یه جوری حرف می‌زنید من نمی‌فهمم. سرم را ماساژ دادم. –هر وقت نفهمیدی بی‌خیال شو، بهش فکر نکن. حالا مانندش اینقدر درد داره، خود خراشیده میشد چی ‌کار می‌کردم.

دست به کمرش زد. –منظورم این بود یه چیزی ما بین خراشیدن و قرمز شدنه. یعنی حالا اونجورم زخم نشده. –چه زیر پوستی و عمیق! البته همین توضیحتم باز باید تفسیر بشه‌ها. بعد زمزمه کردم"زخم اونجوری" پوفی کرد و بی‌خیال شد و پرسید: –حالا اینا چی بود با این صدای وحشتناک ریخت؟ –شیشه. بیا این رو بگیر. دوباره در را تحویلش دادم. –فقط محکم بگیرش. این دفعه اگر ولش کنی حتما ضربه مغزی میشم و کسی نیست از اینجا نجاتت بده‌ها. –چشم، این دفعه بمبم منفجر بشه ولش نمیکنم. خم شدم و شیشه‌های ریخته شده را از نظر گذراندم. جمع شده بودند جلوی قسمت پایین در کمد که هنوز جدا نشده بود. فقط چندتای آنها روی طبقه باقی مانده بود. با هر تکانی که اُسوه به در کمد می‌داد صدای شیشه‌ها در‌می‌آمد. با دیدن این همه شیشه‌ی خالی مخم صوت کشید. این شیشه‌ها از همان شیشه‌ ادکلنهای خالی بودند که در سرویس بهداشتی بود و ما به جای چکش از آنها استفاده کردیم. با سردرگمی طبقه‌ی پایین‌تر را هم نگاه کردم. پر بود از چوب پنبه و دستمالهای کوچک، در طبقه‌ی آخر هم چیزهایی بود که درست نمیدیدم. برای همین دستم را دراز کردم و شیشه‌ها را کنار زدم و به سختی یکی از آنها را بیرون کشیدم. بطری نوشابه بود. اُسوه پرسید: –نوشابه رو گذاشتن تو کمد؟ انگار خیلی ندید بدید هستنا. –نوشابه کجا بود. در بطری را باز کردم. یک مایع ژله‌ایی بود که بویش تلفیقی از بنزین و صابون بود. ابروهایم بالا رفت و دستم را روی سرم گذاشتم. –وای خدایا اینا میخوان بمب بسازن. اُسوه در را رها کرد و با صدای بلندی گفت: –بمب؟ قبل از این که در به من اصابت کند گرفتمش. –عزیزم، اینجوری پیش بری آخرش من رو می‌کشیا. دستپاچه گفت: –نه، حواسم بود که بهتون نخوره. –مطمئنی؟ اگه نمی‌گرفتمش که الانم اینورمم با اونورم ست می‌شد که. نگاهش کردم و لبخند زدم: –هر دو خراشیده مانند میشدن. واقعا تو همه چی حرفه‌ایی هستیا، حتی کتک زدن. اسم بمب رو شنیدی ولش کردی بمب منفجر میشد احتمالا باید می‌رفتم آی‌سی‌یو. لبخند زد. –آخه گفتید بمب، ترسیدم. این که دستتونه بمبه؟ –یه جورایی، اگه اینا منفجر بشن ما پودر میشیم. –مواد منفجرس؟ سرم را تکان دادم. – باهاشون کوکتل مولوتف درست می‌کنن. هر دو دستش را به صورتش زد. –یعنی فردا میخوان با اینا همه جا رو آتیش بزنن؟ –حتما دیگه، اون شیشه خالیها و چوب پنبه‌ها و پارچه‌ها رو واسه این کار می‌خوان. وقتی درستش می‌کنن مثل نارنجک عمل می‌کنه. خیره ماند به بطری که دست من بود. بعد نفسش را بیرون داد. –خدایا، اینا خیلی زیادن... –آره، باهاشون میشه یه شهر رو به آتیش کشید. –وای...اینا واقعا انسانن؟ میخوان مردم رو بکشن؟ –پس فکر می‌کنی چرا اسلحه دستشون می‌گیرن؟ باورم نمیشه اینا ایرانی هستن. کسی با مردم و کشور خودش اینجوری می‌کنه؟ با دستهایش صورتش را پوشاند –حالا چیکار کنیم؟ تیرمونم به سنگ خورد که. بعد دستهایش را برداشت و ادامه داد –هر طور شده باید از اینجا فرار کنیم این بار نه به خاطر خودمون به خاطر مردم. باید بریم به پلیس خبر بدیم فکری کرد و دوباره گفت: –میگم شما بلدید از این نارنجکها درست کنید؟ –چطور؟ –خب نمیشه یدونه درست کنید در رو بترکونیم و بعدم فرار کنیم نوچی کردم –فیلم پلیسی زیاد می‌بینی؟ اولا که ما کبریتی فندکی چیزی نداریم. دوما کار خیلی خطرناکیه ممکنه در باز نشه و همه جا آتیش بگیره و بعد خودمونم اینجا سوخاری بشیم اگه این مواد یه جا منفجر بشن کل این محل ممکنه آتیش بگیره سرش را بالا برد –خدایا خودت ما رو از دست این آدم کشها نجات بده دندانهایم را روی هم فشار دادم –هم آدم کش هستن هم آدم دزد، هم آدم فروش اینا قاچاق آدم هم میکنن –ای وای فقط خدا باید بهمون رحم کنه خواستم برایش بگویم که چه نقشه‌هایی برایش کشیده‌اند اول دلم نمی‌آمد نگرانش کنم وقتی کاری از دستش برنمی‌آید چه فایده‌ایی دارد ولی بعد فکر کردم شاید بداند حواسش جمع‌تر باشد در بطری را بستم و سرجایش گذاشتم خیلی خسته بودم همانجا دراز کشیدم و دستم را زیر سرم گذاشتم. –ببخشید گردنم گرفته باید دراز بکشم –خواهش می‌کنم می‌دونم خیلی اذیت شدید با کمی مِن مِن کردن گفتم: –اُسوه خانم با تعجب سرش را به طرفم چرخاند با تقابل نگاهمان سرش را پایین انداخت و حاشیه‌ی‌ دامنش را به بازی گرفت –اینجا که نباید فامیلیت رو صدا بزنم؟ محیط کار نیست که سرش را کج کرد –می‌خوام یه چیزی بهت بگم و ازت می‌خوام که نگران نشی و فقط به فکر چاره باشی، چاره هم اینه که من یه نقشه‌ایی دارم باید تو هم بدون ترس و دستپاچگی کمکم کنی با نگرانی نگاهم کرد –چی شده آقای چگینی؟ تا وقتی شما کنارم باشید من از اینا نمی‌ترسم –نیم خیز شدم 👇🔔 این داستان ادامه دارد 🔔👇 ⏰ ادامه رمان ، هر شب ساعت ۲۲:۰۰ ✍نویسنده : لیلا فتحی پور @Jameeyemahdavi313

💠کانال بسیج واقعی هدف‌‌یہ‌بسیجے‌واقعےخدمتہ‌ وآࢪزوش شہادت..! حالااگہ‌این‌وسط‌بہ‌آࢪزوش‌ࢪسید وشہید‌شد...🕊 میگہ‌فداسࢪاسلام.. @eshgeshohada 💠💠💠💠💠