🔰 تکلیف یا نتیجه؟ 🔻 یکی از مسایلی که امام نسبت به آن تصریح و تأکید می‌کرد و در موارد متعددی می‌فرمود، این بود که ما مرد تکلیفیم، ما مسئول نتیجه نیستیم. 🔻مشابه چنین رفتاری را از بسیاری از بزرگان در تاریخ شنیده‌ایم؛ مثل میثم تمار، عمرو بن حمق، سعید بن جبیر، رشید حجری و از معاصرین مثل مرحوم شیخ فضل‌الله نوری. 🔻آیا احکامی مثل وجوب تقیه، و یا احتمال تأثیر در امر به معروف و نهی از منکر در زمان آنها نبود؟ اگر آنها هم سکوت کرده بودند، امروز من و شما از تشیع چیزی می‌دانستیم؟ 🔻 در بین فقها تنها کسی که صریحا راجع به این مسأله فتوا داد، خود امام بود که گفت در «مهامّ امور تقیه نیست؛ ولو بلغ ما بلغ.» 🔻اگر این مسأله را قدری عمیق‌تر بررسی کنیم به این‌جا می‌رسیم که سیدالشهدا سلام‌الله علیه وقتی می‌دانست چه سرنوشتی در انتظار خودش و فرزندان و یارانش هست، برای چه به کربلا آمد تا این‌گونه کشته شود؟ این چه تکلیفی است؟ در شریعت اسلام تکالیف بر اساس موازینی است که برای هر کس آن موازین پیدا شود، بر او واجب می‌شود. اما این میزان چیست؟ 🔻کسی مثل مرحوم #شیخ_فضل‌اللهـنوری که می‌داند او را به دار می‌کشند، بر اساس چه ملاکی بر حرف خود پافشاری کرد؟ آیا این رفتار میزان و معیار فقهی دارد یا نه؟ اگر اصرار مرحوم شیخ فقط برای جلوگیری از فساد بود، که نتیجه غیر از آن شد. پس کار شیخ فضل‌الله اشتباه بود؟ 🔻این مسأله زمانی دقیق‌‌تر می‌شود که می‌بینیم سیدالشهدا سلام‌‌الله‌علیه در آخرین لحظات می‌‌گوید: الهی رضاً بقضائک؛ من از همه این مصبیت‌ها راضی هستم. 👈علامه مصباح http://mesbahyazdi.ir/node/4746 ━━━💠🍃🌸🍃💠━━━ 🌹 eitaa.com/mesbahedustan 🌹