🔰 سقای آب و ادب به ادب شهره است یا به فرهنگ؟ ❇️ احساس حضور او در محضر امام حسین(ع) که اوج آن، گاهِ ورود در شریعه‌ی فرات و ننوشیدن آب است، جلوه‌ای بی‌بدیل از #ادب و وفاداری حضرت اباالفضل العباس است. هر دو از یک پدر هستند و او نیز در جنگ‌آوری و شجاعت و... هیچ کم ندارد، اما در محضر امام خود، شأن و جایگاه و منیتی برای خودش قائل نیست؛ مولایی سراسر ادب؛ و ادبِ مجسم. ✅ ادب، برخاسته از فطرت انسانی و موجب شکفتن انسان است. مفهومی ژرف و عظیمی که به تنهایی هر چهار مفهوم فرهنگ، تربیت، علم و اخلاق را در خود می‌گنجاند. 🔻تصور کنید چقدر محقر و نچسب و دور از ذهن خواهد بود اگر عباس بن علی(ع) را انسانی بافرهنگ بنامیم! 🔹 #فرهنگ، روح هر جامعه و تمدنی‌ست؛ که می‌تواند خوب یا بد باشد. چه بسا فرهنگ تمدنی غرق در بی‌ادبی‌ست... چون زنا، لواط، شرب خمر و... که فرهنگِ غالب تمدن غرب است. ❇️ اما ادب در همان وهله‌ی نخست بر بی‌ادبی خط بطلان می‌کشد... وجود نازنین پیامبر(ص) فرمودند: «اَدَّبَنی ربی فأحسَن تأدیبی» «رب من مرا به نیکوترین شکل تأدیب کرد.» ❇️ ادب انسان با حضور در محضر دیگری بروز می‌یابد. زمانی که شما در محضر کسی هستید، ادب حکم می‌کند کاری که برای او ناپسند است را انجام ندهید. حضور در هر جمعی، آداب خاص خودش را می‌طلبد. ادب حضور ما در محضر خدا که اتفاقاً دائمی و همیشگی‌ست، چطور باید باشد؟ ✅ اگر حضور خدا را درک کنیم، پس هر لحظه سعی می‌کنیم آن طور که او می‌پسندد، باشیم؛ و حدودِ حرام و حلالی که او معین کرده را درنظر داشته باشیم. مؤدب به آداب حضور در محضر خدا، می‌تواند ظرفیت‌های فطری خودش را به حد اعلی برساند و شکوفا سازد. 📷 yon.ir/vWgUS ✴️ باادب بشویم و تمدنی مؤدب به آداب الهی بسازیم👍 #تمدن_عاشورایی 📚الهام گرفته از جلسه ۱۱۱ کرسی نظریه‌پردازی کلبه کرامت با موضوع فلسفه «فرهنگ» و حکمت «ادب» (در اردیبهشت ۸۷ ) |ببینید: 💻 kolbeh-keramat.ir/Sessions/Single/628 @jaryan_s