راز #سیمرغ_و_زال «#دستان» واژه «دست» در زبان پارسی افزون بر یکی از اندام ها معنای«روش، آیین، چاره، قاعده و قانون» نیز دارد. به بازیگری ماند این چرخ مست که بازی برآرد به هفتاد دست یا: ازین دست خوارست بر ما سخن ز کردار ایشان تو دل بد مکن... (دست = آیین، شیوه) از واژه «دست» با افزودن پسوند «ور» واژه «دستور» ساخته شده (برپادارنده و مجری قانون و آیین)، و بسا «دستار» نیز کسانی بر سر می‌نهادند که کارگزار فرمانروا بوده‌اند! پسوند «ان» در زبان پارسی به جز نشان جمع؛به معانی «سرشت کنندگی: نالان، گریزان...» و «زمان: بامدادان، بهاران...» و «جایگاه: آبادان، زنگان=زنجان...» است. از این واکاوی می‌توان چنین دریافت که #دستان کسی است که راه نمودن و آیین‌گذاری و چاره‌گری سرشت اوست! این فرنام را که سیمرغ (که خود نماد چاره‌گری و پزشکی است!) بر زال نهاد، می‌توان برابر «پیشوای خرد» دانست! «زال»، زروان شاهنامه، زیر پر سیمرغ (مهر درمانگر) در سپهر(تارک کوه و در همسایگی ستارگان) پرورده و در پیوند با مهر می‌ماند و هماره از سیمرغ راه می‌جوید و می‌یابد. https://rubika.ir/bashgah_honar_adabyat