صبر در کار فرهنگی یکی از اولین چیزهایی که هرکسی که کار فرهنگی می کند باید تابلو کند و جلوی چشم اش بزند این است که بدون صبر و تحمل و بردباری انسان به هیچ جایی نمی رسد. اگر انتظار دارید در کارفرهنگی در یک شب، یک هفته، یک ماه و حتی یک سال اتفاقی بیفتد در اشتباهید. این #اشتباه_استراتژیک بسیاری از کسانی است که کار فرهنگی می کنند و لطمه می خورند و لطمه می زنند. پیغمبر هم که پیغمبر بودند چهل سال باید صبر می کرند تا بشوند امین. باور به او پیدا کنند و قبول اش کنند تا بتواند بگوید «قولوا لااله الا الله تفلحون». من بارها این مثال را زده ام! اگر به منطق ما باشد می گوییم اگر خدا پیامبر را در ده سالگی مبعوث می کرد، سی سال جلو بودیم! ولی چرا خدا چهل سال صبر می کند؟! برای این که چهل سال طول می کشد تا مردم پیغمبر را به عنوان امین بپذیرند. خدا هم برای پذیرش و مقبولیت مردم، چهل سال پیغمبرش را معطل می کند. حضرت ابراهیم علیه السلام یک شب تا صبح باید کنار ماه پرست ها بنشیند و بگوید من هم ماه پرستم، کنار خورشید پرست ها بنشیند و بگوید من هم خورشید پرستم تا بتواند بگوید «انی لا احب الافلین». کسی که کار فرهنگی می کند با انسان طرف است نه با سنگ و چوب. وقتی با انسان طرفی باید خودت را آماده کنی که این انسان حتی پایش را روی شانه های تو بگذارد تا بالا برود. اگر این تحمل را داشتید می توانید اثر بگذارید. اگر این تحمل را داشتید می توانید #جریان_سازی کنید. اگر توانستید از خودتان هزینه کنید بدون این که انتظار داشته باشید فوری به شما برگردد، نتیجه می گیرید؛ سال های سال باید وقت بگذارید. حجه الاسلام زائری #کارفرهنگی #تحمل مربےمحور،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf