#یادداشت_ادبی این مصراع از کیست؟ از كربلا به كوفه و از كوفه تا به شام ✍شاعره‌ای با نام #فرخنده_ساوجی در صد سال قبل، این مصراع را در قصیده‌واره‌ای آورده است و خطاب به آسمان تشر می‌زند و می‌گوید: از کربلا به کوفه و از کوفه تا به شام باز آن عیال، بهر اسیری، فلک! بری اگر توفیق تصحیح دیوانش را پیدا کنم، در پاورقی می‌خواهم بنویسم: ✔طبیعی است چنین مصراعی در شعر چندین شاعر دیده شود؛ حُکم، راجع به #توارد یا #تضمین دادن، آسان نیست. فعلاً و مثلاً این دو نمونه را ببینید؛ البتّه هر دو در دوره‌ی بعد از «فرخنده»اند: از کربلا به کوفه و از کوفه تا به شام بود آه و ناله هم‌دم صبح و مسایشان موزون اصفهانی (دیوان موزون اصفهانی، ۴۵۶ یا جرس فریاد می‌دارد، ص ۸۷۹). از کربلا به کوفه و از کوفه تا به شام تنها به شوق دیدن رویت دویده‌ام سیّد هاشم وفایی (گلبن شهادت، ص ۱۷۲ یا جرس فریاد می‌دارد، ص ۹۶۴). دوست گرامی #محمدعلی_بیابانی هم در شعری گوید: از کربلا به کوفه و از کوفه تا به شام دشمن ز بی حیایی و ظلمی ابا نکرد شما هم اگر نمونه‌ای دارید، در شخصی برایم بفرستید. #پژوهش #تحقیق #جواد_هاشمی_تربت http://www.instagram.com/javadhashemi69/ @javadhashemi_torbat