#حضرت_زینب_س ابتدا زینب انتها زینب زین اَب زین مرتضی زینب دختر شاه لافتی زینب گوهر و دُرِّ هَل اَتی زینب خواهر شاه سر جدا زینب السلامُ علیک یا زینب می‌نویسم بنام قلب صبور معنی آیه های مُصحف نور می‌نویسم ز روی حسّ غرور جاودان باد تا به صبح نُشور نام سرچشمه ی بقا زینب السلامُ علیک یا زینب کیست زینب به دهر گوهر ناب روز را آفتاب و شب مهتاب دختر بوتراب و مادر آب شیعیان را شفیعه، یوم الحساب همره دُخت مصطفی زینب السلامُ علیک یا زینب ذکر روی لبم نفس به نفس دائما نام پاک اوست و بس بوده از کودکی مرا همه کس دور از او باد چشم هر ناکس داده بر شیعه اعتلا زینب السلامُ علیک یا زینب مبتلا بر غم پیمبر بود هم پرستار درد مادر بود ناظر زخم فرق حیدر بود هم که غمخوار دو برادر بود بر غم و رنج مبتلا زینب السلامُ علیک یا زینب کشته مادر ز ضربِ دَر دیده فرق بشکسته ی پدر دیده بین تشت لخته ی جگر دیده سر خونین به تشت زر دیده هم که‌ سرها به نیزه ها زینب السلامُ علیک یا زینب رنج دیده ز فرقه ی اعدا السلام ای اسیر رنج و بلا نی غلط گفته ام اسیر کجا تو امیری به شام و کوفه ، مها اعتباری به کربلا زینب السلامُ علیک یا زینب در جزا حق چو بستری چیند بر سریری ز نور بنشیند شیعیان را به حشر می‌بیند همچو مرغی که دانه برچیند دوستان را کند جدا زینب السلامُ علیک یا زینب تشنه در زیر آفتاب آن ماه دَم آخر به یاد ثارالله بسترش را نهاد دختر شاه داشت بر لب فغان و ناله و آه در بَرَش پیرهنِ اخا زینب السلام‌ُ علیک یا زینب #جواد_کریم_زاده

#روایت_معجزه #امام_موسی_کاظم_ع #حضرت_عباس_ع نقل قولی شنو که اهل نظر ماجرایی بدیده خود به بصر خادمی راستگو چنین میگفت این خبر را چنین به اهل خبر در زمانی ز جنگ تحمیلی بود در کاظمین خوف خطر بود در صحن حضرت کاظم خالی از زائران او یکسر بود شخصی دنی ز لشگر بعث دل سیاه و کریح و بد منظر پست و بی دین چو سندی شاهک گوئیا ثانی اش و یا بدتر یک نظامی پست کافر کیش شرم دارم بخوانمش افسر کار او بود فحش و دشنام و هر چه میکرد بود ختمِ به شر خفقانی نموده بُد حاکم خاصه در کاظمین آن کافر گاه و بیگاه با وقاحت تام گام میزد به صحن و عربده گر عربی فحش و ناسزا میگفت کاش او لال بود و من هم کر روزی آمد به همره جمعی گشت وارد به روضه ی اطهر ایستادم کنار و چشمانم گاه بُد بر ضریح و گاه به در او لگد وار چکمه میزد بر مرقد پاک موسیِ جعفر می شنیدم ز کینه او میگفت کیستی تو که گشته ای برتر میکنم اين ضریح و مرقد را روزی آخر چو تلِّ خاکستر ناگهان شد برون ز سمت ضریح دست پاکی چو مشت پُر ز هنر و چه دستی چه عطر خوشبویی که نباشد ز بوی آن خوشتر آنچنان زد به سینه ی بعثی خورد بر سنگ پشت سر ز کمر آنچنانی که بر درک واصل گشت با مشتِ دستِ معجزه گر همراهانش ز ترس می‌بردند جسم نحسش به حالتی مضطر مدتی چون گذشت از آن جریان سپری شد چو چند روز دگر شد میسر به عالم رویا تا که بینم منیر آن انور عرض کردم سلام یا مولا پس بفرمود علیک آن سرور عرض کردم بُوَد تمنایی از شما گو به جان پیغمبر پس بفرمود گو تمنایت عرض کردم چسان کنم باور فاش کن جان عالمی بفدات ماجرای نظامی و کیفر پس بفرمود شو سرا پا گوش گوش گشتم تمام پا تا سر باز فرمود کاظمم هر دم خشم خود را فرو برم آخر بود آنروز عمو مرا مهمان همچو جان بود او مرا در بر هتک حرمت چو دید از آن ملعون فعل او خوش نیامدش به نظر او ابو فاضل است و عباس است او غیور ست و میر و نام آور او علمدار و یاور و سقاست خیره بر دست و بازویش لشگر آه از آندم که شد جدا دستش و عمودی که آمدش بر سر او اگر بود عصر عاشورا کس نمی‌برد از زنان معجر او اگر بود عدو چه جرات داشت که کند غارت خیام ، دگر یا کند شمر بر حسین نزدیک با چه جرات به حنجرش خنجر آه از آندم که شمر پست نشست روی آن سینه و بریدش سر #جواد_کریم_زاده @javadkarimzadeh

#امام_زمان_عج_مدح با باد صبا به طرف گلزار گفتم سحری به شوق دیدار کا ی هم نفس ترانه صبح ای یار شفیق مست و هوشیار آرامش عندلیب خسته شادی و نشاط بخش ازهار صاحب خبران آشنایی برگو چه خبر ز روی دلدار ؟ ما را که فراق یار سخت است چون سر شود این فراق با یار ؟ گفتا دو قدم به صبح مانده با شوق قدم به جاده بردار آدینه رسی به جاده ی نور بینی کف جاده ، گل تو بسیار از دور سپاه عشق و رافت با پرچم حق شود پدیدار با سیصد و سیزده سواره سردار سپه بود جلودار جاری بشود گلاب قمصر چون پا بنهد به گل سپهدار آنسان که فضا شود معطر و آنگونه که جاده پر ز انوار اینگونه ز ره نگار آید با آمدنش بهار آید #جواد_کریم_زاده @javadkarimzadeh

#امام_موسی_بن_جعفر_ع_شهادت مرغ حق اوفتاده کنج قفس چون عقابی که بی پر و بال است چه قدَر بی حیا زمانه شده ست جای خورشید در سیه چال است دم افطار میزنند او را پیش چشمش جهان چو دود شده آسمان هم ز ماتم خورشید جامه ی آبی اش کبود شده بس که بر حال او گریسته اند چشم های ستارگان خیس است یوسف این بار کنج زندان و تازیانه به دست ابلیس است بدنش زخم و صورتش خونین گه به شلاق و گه به مشت زده است سِندی کافر یهودی پست گاه او را به قصد کشت زده ست جرم او بوده اینکه می فرمود بی وضو نام مادرم مبرید فحش برمادرم مده ملعون جای دشنام ها مرا بزنید زهر با پیکرش چه ها کرده جسم او ذره ذره آب شده آه از ضرب تازیانه کبود تن پور ابوتراب شده جای سالم نمانده در تن او دست و پاهاش در غُل و زنجیر چارده سال گوشه ی زندان سیر از زندگانی اش شد سیر درد بازو و پهلو او را کشت یاد میکرد دائم از مادر دائم عجل وفاتی اش بر لب یاد دیوار بود و ضربه ی در عرش از ماتمش سیه پوش است ناله ی انبیا درآمده است پیکری روی تخته پاره کنون از سیه چال ها در آمده است مرغ جانش ز تن پرید اما چارده سال زد به زندان پر روی یک تخته پاره میبردند پیکر پاک موسی جعفر ای غریبی که گشت زندانت قتلگاه تو و مدینه ی تو وقت جان دادنت دگر ننشست شمر ملعون به روی سینه ی تو گشت تشییع پیکر پاکت بود بر دوش جمله ی یاران و نمودند لحظه ی آخر چقدر با شکوه گلباران غسل دادند و هم کفن کردند مردمان جسم پاک اطهر تو شکر دیگر جدا نگشت و نرفت بر سر نی سر مطهر تو دم آخر اگرچه معصومه دختر تو نبود در بر تو شکر دیگر نشد اسیر و کسی به اسیری نبرد خواهر تو #جواد_کریم_زاده @javadkarimzadeh