#حضرت_زهرا_س_بستر_شهادت #زبان_حال_امیرالمومنین_ع الهی نامش از عالم شود گم مثال بو لهب آورد هیزم بزد آتش در بیت الولا را چرا ساکت نشستید آی مردم بسوی در چو زهرا رهسپر بود گمان ميکرد سائل پشت در بود به مانند همیشه داشت در دست طعامی، گرچه بر حیدر سپر بود در و دیوار چون گشتند همدست به در زد ضربتی آن کافر مست میان درب نیمه سوز و دیوار به ناگه سینه و پهلوش بشکست ز سوی دیگری مسمار لج کرد سر خود را بسوی سینه کج کرد ز یکسو طفل شد سقط و ز یک سوی تن مجروح مادر را فلج کرد چرا گیری ز حیدر دائما رو بگیری دست بر دیوار و پهلو فدایت ابن عمت گردد ای جان تکلم کن تو با من ماه بانو به دست بسته از جور زمانه به چشم خویش دیدم درب خانه تو را زد با غلاف تیغ قنفذ تو را میزد مغیره تازیانه ز بسکه قوم شر منفور و پستند یدالله را ز کینه دست بستند به پیش چشم آن فتاح خیبر ز زهرا سینه و پهلو شکستند اگرچه‌ پادشاه عالمینم و مرد خیبر و بدر و حنینم مرا تیغ و سپر بودی و جوشن که تا پایان عمرم زیر دینم تو که این خانه را جارو کشیدی به زینب شانه بر گیسو کشیدی و نان تازه پختی روز آخر بمیرم درد از بازو کشيدی بفرما از چه ای در تاب و در تب دم آخر چه فرمایی تو بر لب چرا باید که غسل و کفن و دفنت نمایم مخفیانه نیمه ی شب گلی که کعبه آید در طوافش غلاف تیغ آمد در مصافش کسی که بازوی او را شکسته یقینا تیغ بوده در غلافش مرو ای جان و ای جانان حیدر ز پیشم ای سرو سامان حیدر بمان ای نازنین ای جان شیرین که بی تو نیست در تن جان حیدر مرو ای یاس و ای آلاله ی من ز بستان سرو هجده ساله ی من ز هجرانت بسوزانی دلم را رود تا عرش آه و ناله ی من نمیدانم به درمانت چه سازم و یا با درد هجرانت چه سازم بهارم را خزان کردند ای وای بدون تو به طفلانت چه سازم حسن در گوشه ای افتاده بی حال و زینب فکر و ذکرش گشته گودال تو گفتی بی کفن باشد حسینم سرش بر نی تنش گردیده پامال سفارش کرده ای در وقت خوابش کنارش من گذارم ظرف آبش به دشت کربلا با کام عطشان چه سازد با لب طفل ربابش #جواد_کریم_زاده