مادری با تمام دلتنگی هر شب جمعه زار می‌آید سوی کرب و بلا ز عرش برین خسته و بیقرار می‌آید پا گذارد ز هودجی به زمین می‌شود میهمانِ فرزندش میهمانِ قتیلِ مظلومی که به عالَم نَبُد همانندش آمده در حرم که بگذارد سر فرزند خود به دامانش آه و واویلتا هزار افسوس سر به تن نیست، جان به قربانش جای سر بوسه می‌زند بر حلق پیکرش را کشد چو در آغوش گویدش یا بُنَیَّ! یا مظلوم! غرق در ناله می‌رود از هوش آه از آن‌دم که گوشه‌ی گودال دید بر سینه شمر پَست‌ نشست آه از آن‌دم که مادری می‌دید سر فرزند و چشم خود را بست جواد کریم زاده @javadkarimzadeh

#امام_زمان_ع_مناجات سلام ما به تو آقای مهربانی ها امید اهل زمین ماه آسمانی ها بیا که زندگی ام با شما صفا دارد صفای قلب همه صاحب الزمانی ها #جواد_کریم_زاده @javadkarimzadeh

#امام_صادق_ع_شهادت باز ایام ماتم و اندوه باز هنگام سو گ و داغ و عزاست مانده ام اینکه روز عاشوراست یا بقیع همچو دشت کرب و بلاست عرش از ماتمش سیه پوش است‌ قدسیان داغدار او هستند از غم و داغ حضرت صادق عرش را بیرق عزا بستند زهر با پیکرش چها کرده تشنگی شد تمام درد سرش یاد جدّ غریبش افتاده از عطش پاره پاره شد جگرش گه به بیتش هجوم آوردند ناکسان چون سپاهيان یزید گاه سجاده می کشیدند از زیر پایش حرامیان پلید خانه اش در ميان آتش سوخت گاه چون خیمه های کرب و بلا همسر و کودکان سراسیمه میدویدند هر طرف ز جفا گرچه شد کشته‌ ی جفا اما قطعه قطعه نگشت پیکر او بی کفن همچو جد خويش نبود به اسیری نرفت خواهر او بود در قتلگاه خود اما ضربه از کین نخورد پی در پی بدنش زیر سم اسب نرفت سرش هرگز نرفت بر سر نی تکسوار قبیله طاها کاش می آمدی ز جاده ی نور حاضر غائب از نظر برگرد کاش نزدیک بود صبح ظهور کاش می آمدی و بر پا بود در میان بقیع چون سابق صحن و گلدسته ها و گنبد نور همچو مشهد به مشهد الصادق کاش صحن بزرگ زیبایی همچو صحن قشنگ گوهر شاد میشد احداث کرد با نام صحن آزاد حضرت سجاد کاش در ضلع دیگری ز بقیع صحن و ايوان طلای باقر بود سخن از غربت بقیع نبود کاش آنجا همیشه زائربود کاش می آمدی و بر پا بود صحن و ايوان طلای پاک حسن سیدی یا حسن به لبها بود شیعه میشد رها ز رنج و محن مطمئنم که میکنی بر پا چار صحن و چهار گلدسته چار ايوان طلا به گرد ضریح گنبدی با طلای پیوسته گر بیایی شوی چو حاکم بر طائف و جده و دَمام و ریاض عربستان به کل شود نابود حسنستان شود تمام‌ حجاز گر بیایی جهان شود زیبا ای نبی صولت ای علی جلوات حسنی سیرت و حسینی خو بر تو ای ماه فاطمی، صلوات #جواد_کریم_زاده @javadkarimzadeh

#امام_صادق_ع_شهادت_مدح نیمه شب بود و خیل خفاشان مرغ حق ز آشیانه می بردند خانه آتش گرفته و می سوخت صاحبش را ز خانه می بردند شعله ها بود و بین آتش و دود راد مردی یگانه می بردند آبروی تمام عالم را خودسران خودسرانه می بردند نانجیبان امام صادق را کی ؟ کجا؟ صادقانه می بردند بی عبا،بی عمامه،بی نعلین پا برهنه شبانه می بردند کوچه های مدینه شاهد بود که چِسان ظالمانه می بردند خون دل با دلی غمین می خورد یاد مادر بسی زمین می خورد تا که چشمش به شعله ها افتاد ناگهان یاد کربلا افتاد بچه ها را میان آتش دید یاد اطفال نینوا افتاد آتش و دود تا که بالا رفت تازه او یاد خیمه ها افتاد تا که چشمش به درب سوخته خورد یاد خیر النسا ز پا افتاد دید ابن ربیع ملعون را یاد ثانی بی حیا افتاد چون به دستش طناب را بستند یاد دستان مرتضی افتاد تا که آمد به کوچه در دمِ در روضه می خواند روضه مادر آه از آن شام تیره و خاموش ناگهان شد جهان به جوش و خروش چه کسی دیده پیرمردی را یک تنه بار غم کشد بر دوش گاه می شد میان ره خسته گاه از فرط خستگی مدهوش بر لبش بود روضه مادر ناله ی اهل بیت خود در گوش آه از آن دم که خون جگر گردید زهر انگور را نمودی نوش آه از آن دم که پر ز آه رسید از سما بر زمین نوای سروش قُتل الصادق،اهل العالم آه در جنان رفته فاطمه از هوش مصطفی آمده به دیدارش بهر دیدار او گشود آغوش شیعیان روز آه و واویلاست این کجا کم ز روز عاشوراست ای که یزدان بُوَد ثنا گویت زنده عالم ز ذکر یا هویت شمس چون ذره ای ز نور رخت لیل چون طُرّه ای ز گیسویت انبیا جمله محو یک نگهت اولیا مست روی نیکویت جان بگیرد مسیح از دم تو خضر جان می دهد لب جویت تو که هستی شقایقی؟یاسی؟ ای که پر گشته جنت از بویت طاق ابروت گشته محرابم قبله ام گشته خال دلجویت من به عشق شما به هر شب و روز سائل ام رهگذار در کویت فاش گویم به مردم عاشق مکتبم عشق، مذهبم صادق #جواد_کریم_زاده @javadkarimzadeh