مادری با تمام دلتنگی هر شب جمعه زار می‌آید سوی کرب و بلا ز عرش برین خسته و بیقرار می‌آید پا گذارد ز هودجی به زمین می‌شود میهمانِ فرزندش میهمانِ قتیلِ مظلومی که به عالَم نَبُد همانندش آمده در حرم که بگذارد سر فرزند خود به دامانش آه و واویلتا هزار افسوس سر به تن نیست، جان به قربانش جای سر بوسه می‌زند بر حلق پیکرش را کشد چو در آغوش گویدش یا بُنَیَّ! یا مظلوم! غرق در ناله می‌رود از هوش آه از آن‌دم که گوشه‌ی گودال دید بر سینه شمر پَست‌ نشست آه از آن‌دم که مادری می‌دید سر فرزند و چشم خود را بست جواد کریم زاده @javadkarimzadeh

#امام_حسن_عسکری_شهادت مرغ حق کنج قفس بال و پرش ریخت به هم تار شد چشم و همه دور و برش ریخت به هم آتش زهر چنان پیکر او را سوزاند شعله زد بر تن او تا جگرش ریخت به هم تا زمین خورد به هم ریخت زمین از غم او آسمان دید به ناگه قمرش ریخت به هم طلب آب نمود از پسرش گاهِ عطش ناگهان دید ز ماتم پسرش ریخت به هم دَمِ آخِر سر او بود به بالین پسر چشم در چشم پسر چشم ترش ریخت به هم آه از آن دم که به دامان شه کرب و بلا سر شهزاده توان پدرش ریخت به هم #جواد_کریم_زاده @javadkarimzadeh