یا حسین ای واژه ی زیبای عشق یا حسین ای قامت رعنای عشق یا حسین ای زلف مشکین خرمنت ریخته بر دیده ی شهلای عشق از جبینت نور می تابد چو ماه در دل تاریکی شب های عشق شد کمان ابرویت چون ذوالفقار تا زند بر گردن اعدای عشق چشم هایت دُر غلتان در صدف گوهر دردانه ی دریای عشق تیر مژگانت به قلبم خوش نشست تا که گشتم واله و شیدای عشق گونه ات خیس از نماز عاشقیست اشک های جاری ات معنای عشق ای زبانت همچو شمشیر و کلید گه بُرد گه بر گشایش های عشق زنده گردد از دَمت هر مرده ای ای مسیح حضرت زهرای عشق از لبت بشنید هل من ناصرا هر چه عاشق بود در صحرای عشق جملگی مجنون شدند از عاشقی بی سر و بی پا پی لیلای عشق سینه ات سینای طور کربلاست گشته گلگون پهنه ی سینای عشق دست تو بالله یداللهی دگر همچو دست حضرت مولای عشق جان نثارانت به دشت کربلا گشته هفتادو دو رهپیمای عشق کربلا شد محفل عشاق خون غرق خون شد ساغرِ مینای عشق ای که کفر از هیبتت لرزد به خود سنبل رندان بی پروای عشق آب هم شرمنده گشت و آب شد نزد آن لب های لعل آسای عشق بر رخت خورشید تابان سجده کرد ظهر عاشورا بر آن سیمای عشق وعده گاه عاشق و معشوق شد قتلگه در ظهر عاشورای عشق قامتت مبنای عشق و عاشقیست نزد عاشق،ای قد و بالای عشق عاشقان در حسرت کرب و بلا می کشند آه از دل و از نای عشق کربلا را نینوا خواندند چون نِی نوای غم سروده پای عشق جواد کریم زاده https://eitaa.com/JavadKarimzadeh