📕خلاصه‌ای از کتاب «اسرار نهفته در کلمه مقدسه اباعبدلله و ابن رسول‌الله»، تالیف استاد زاهدی
⭕️ قسمت دوم
❇️اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَة وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها.
♦️معنا و كاربرد «يا» در «اَلسَّلامُ عَلَيكَ يا اَباعَبدِالله»
🔻می‌خواهيم روشن شود كلمه «يا» در اين جمله به چه معنا است؟ فضلا در اين مجلس حضرت زهرا (س) حضور دارند و خوب می‌دانند كه «يا» در زبان عربی، حرف ندا است كه به معنی «آهای» و «ای» می‌باشد. مثلاً وقتی می‌گوييم «خدايا» يعنی ای خدا كه ترجمه جمله «يا اَلله» و «يا رَب» در زبان عربی است.
🔻اين حرف ندا چند كاربرد دارد كه يكی برای صدا زدن است كه عرب‌ها در محاوره‌ها به كار می‌برند. اما در ادعيه و زيارات، مهمترين كاربرد «يا» در مفهوم توسل است كه در اين فراز به معنی توسل به مقامات حضرت اباعبدالله (ع) است.
♦️اَباعَبدِالله اسم نيست، مقام و جايگاه است
🔻عجيب‌ترين، بزرگترين، پرعظمت‌ترين و پرقدرت‌ترين مقام حضرت حسين (ع) مقام عبداللهی ايشان است. «اَباعَبدِالله»
اسم امام حسين (ع) نيست، وگرنه در زيارت عاشورا می‌فرمودند: «اَلسَّلامُ عَلَيكَ يا حُسَين بن عَلي» و يا آنكه لقب حضرت را ذكر كرده و می‌فرمودند: «يا سَيِّدُالشُّهَداء».
♦️برخی از اسرار نهفته در كنيه اَباعَبدِالله
🔻اما عنوان اَباعَبدِالله كه توسط حضرت رسول اكرم (ص) طبق دستور وحی در بدو تولد حضرت حسين (ع) به ايشان اعطا شده است، اعلام مقام حضرت حسين (ع) توسط رسول خدا (ص) در بارگاه حق‌تعالی است. در آن شرايط كه حضرت، دوران نوزادی را آغاز كرده بودند، هنوز فرزندی به نام عبدالله نمی‌توانستند داشته باشند، ولی می‌بينيم كه طبق روايات اهل‌البيت عليهم الصلوة و السلام، به محض آنكه بعد از تولد، قنداقه حضرت را در آغوش رسول خدا (ص) قرار دادند، حضرت رسول اكرم (ص) شروع كردند به گريه كردن و فرمودند: «لَا يَوْمَ كَيَوْمِكَ يَا أَبَاعَبْدِالله». در اين تسميه اسرار زيادی نهفته است. اول آنكه رسول خدا (ص) می‌خواستند با تسميه حضرت حسين (ع) به نام فرزند شيرخوار كه در حال تشنگی، گلويش را پاره كردند، مظلوميت حضرت حسين (ع) را نشان دهند. وقتی گلوی علی اصغر دريده شد، حضرت حسين (ع) خونش را به آسمان می‌پاشيد: «اَباعَبدِالله» يعنی پدر علی اصغر، پدری كه فرزندش اينطور مظلومانه در راه حق تكه تكه شد و بدين‌وسيله شدت مظلوميت حضرت حسين (ع) در اين كنيه نهفته است. كينه دشمن به قدری بود كه به طفل شيرخوار او هم رحم نكردند.
🔻اما سرّ ديگر در فرمايش رسول خدا (ص) در تسمیه حضرت حسين (ع) به اَباعَبدِالله، آن است كه مانند معنی ابوالفضل می‌باشد كه پدر فضل و كرَم است، وقتی دستش را داد پدر كرَم شد، وقتی چشمش را داد پدر فضل شد، وقتی هر چه داشت خرج مولايش كرد، وقتی با آن تشنگی جگر پاره كن به خاطر كرَمش آب نياشاميد، وقتی حسين (ع) تشنه است، وقتی بچه‌ها تشنه‌اند، ابوالفضل! تو و آب؟! حضرت بچه‌ای بنام فضل نداشت اما پدر فضل و كرَم شد.
🅾پایان قسمت دوم
👈ادامه دارد...
📕خلاصه‌ای از کتاب «اسرار نهفته در کلمه مقدسه اباعبدلله و ابن رسول‌الله»، تالیف استاد زاهدی
⭕️ قسمت سوم
❇️اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَة وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها.
🔻عبدالله يعنی بنده حق. حضرت اَباعَبدِالله بندگی و تعبد و اخلاص را به اوج رسانده بود. گفتيم عاشورا تجلّی كل حقيقت قرآن است و يك مورد آن اينجاست. حضرت اباعبدالله آنچنان تعبد و بندگی و اطاعت از خدا را به اوج رسانده و فانی در جمال و جلال حق شده بود كه پدر بندگی خدا بود، يعنی بندگی خدا در وجود حضرت حسين (ع) به دنيا آمد و فرزند حسين (ع) شد. قبل از امام حسين (ع) هيچكس از رسول خدا (ص) چنين كنيه‌ای نگرفته بود و چنين كنيه‌ای را به جز حضرت اباعبدالله (ع) چه كسی می‌توانست بگيرد، لذا بندگی و عبوديت نوزادی شد كه فقط در شهادت و ايثار و عبوديت حسين (ع) متجلّی و متولد شد.
🔻تا آن موقع حضرت ابراهيم هم به آن نقطه نرسيده بود، با اينكه چنان بنده و مطيع حق بود كه در خواب به او گفتند پسرت را ذبح كن، گفت چشم و اقدام كرد، اما به ابراهيم اجازه ندادند سر فرزندش را ببرد. ولی به حضرت حسين (ع) چنان اجازه‌ای دادند كه وقتی حضرت علی اكبر عازم ميدان شد، حضرت فرمود: يا علی! «رويداً»! آهسته برو تا به خدا بگويم چه كسی را به ميدان فرستاده‌ام. آرام آرام در ميان گرگها برای پاره‌پاره شدن برو تا با نگاه به تو سلول سلول قلب من پاره شود، جگرم ذره ذره شود، می‌دانم چه بلايی بر سر تو می‌آورند، می‌دانم چه اسماعيلی را به قربانگاه می‌فرستم، می‌دانم دارم چه می‌كنم. چنين بندگی‌‌ها و اطاعت‌ها بود كه حضرت حسين (ع) را اباعبدالله كرد.
♦️اسرار و مقامات نهفته در كنيه اَباعَبدِالله
🔻يكی از اسرار نهفته در كنيه حضرت اباعبدالله (ع) مقام عبوديت است و مقام ديگر، مقام مظلوميت است كه در اين بحث‌به شرح اين دو مقام می‌پردازيم.
🔻۱- مقام عبوديت: اساسی‌ترين شرط نبوت و رسالت، عبوديت است و هر پيامبری كه در عبوديت به درجه بالاتری رسيده باشد، مقام رسالت و نبوت او بالاتر خواهد بود. اينكه در تشهد نماز تلاوت می‌كنيم «وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَ رَسُولَهُ» اشاره به همين نكته است كه می‌فرمايد حضرت رسول اكرم محمّد مصطفی (ص) پس از كسب مقام عبوديت و نيز با حفظ در مقام عبوديت به مقام رسالت حق رسيده است، زيرا مقام عبوديت به قدری بلند است كه مقام رسالت به منزله شاخه‌ای از آن است.
🔻در قرآن كريم هر كجا كه اولياء و مقربين حق‌تعالی را معرفی می‌فرمايد، از مقام عبوديت ايشان پرده بر می‌دارد. مثلاً در مورد انسان مقرّبی كه مقام ملكوتی و تقرب او به حدی بود كه حضرت موسی (ع) از شاگردی او ناتوان ماند! می‌فرمايد: «فَوَجَدَا عَبْدًا مِنْ عِبَادِنَا آتَيْنَاهُ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنَا» (کهف:۶۷). يعنی حضرت موسی و همسفرش، پس از تحمل مشقت‌ها، در مراحل مختلف بالاخره يكی از بندگان ما كه بندگی او موجب كسب جايگاهی رفيع از تقرب به ساحت ما شده بود را يافتند.
🅾پایان قسمت سوم
👈ادامه دارد...
🖼گزارش تصویری از:
دهمین جلسه هسته علمی
و گروه تفکر در سال ۱۴۰۴
┄┅❀✿✿❀💎❀✿✿❀┅┄
باحضور:
🔹جانشین،مسئول پشتیبانی و تولید محتوا
🔹 مسئول علمی
🔹و مربیان حلقه گلبرگ
📝مصوبات:
✅ رفع موانع و ارتقاء سطح مربیان.
✅ بررسی طرح پرس لاین گلبرگی ویژه جهت دهی متربیان مستعد.
✅ برنامه ریزی دورهمی ویژه غنچه و گلبرگ در شرایط فعلی جهت آگاهی بخشی.
✅ تشکیل هسته اجرایی توسط متربیان.
🚪مکان: حسینیه صاحب الزمان(عج)
🗓مورخ: ۱۴۰۴/۴/۴
⏰ساعت: ۱۷ الی ۱۹
🔸تعداد: ۶نفر از هسته علمی و تفکر و مربیان جواهرانه راه نور
┄┅❀✿✿❀💎❀✿✿❀┅┄
#استان_اصفهان
#بسیج_دانش_آموزی
#پایگاه_بسیج_راه_نور
#ناحیه_مقاومت_بسیج_کاشان
#گروه_علمی_تربیتی_جواهرانه
#حوزه_حضرت_نرجس_سلام_الله_علیها
ⓙⓞⓘⓝ↴
💎|→• @javaheraneiiha•|💎
📕خلاصه‌ای از کتاب «اسرار نهفته در کلمه مقدسه اباعبدلله و ابن رسول‌الله»، تالیف استاد زاهدی
⭕️ قسمت چهارم
❇️اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَة وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها.
♦️ادامه «مقام عبودیت» به عنوان یکی از اسرار نهفته در کنیه «اَباعَبدِالله»
🔻قرآن كريم اين انسان مقرب را با نشانه‌های شگفت‌آور معرفی می‌فرمايد. از جمله آنكه عبور او از هر محل و هر مكان موجب تجلّی دوباره حيات و نشاط حتی در موجودات مرده و يا ناتوان می‌گردد، آنچنانكه عبور او و حضور او در محلی كه ماهی صيد شده و بريان شده و آماده برای خوردن در سفره طعام قرار دارد، موجب می‌گردد كه ماهی زنده و با نشاط گردد و از ميان سفره فرار كرده، شتابان به سوی دريا رود و در امواج دريا ناپديد شود. «وَاتَّخَذَ سَبِيلَه‌ُ فِي الْبَحْرِ عَجَباً» (کهف:۶۳).
🔻در آيات ديگر از حضرت زكريا و نيز حضرت يحيی به عنوان مقرّبين درگاه به وسيله بندگی حق‌تعالی نام می‌برد. در آيات ديگر از حضرت ابراهيم و حضرت نوح و حضرت سليمان و حضرت داوود به عنوان عبد و از جمله بندگان مقرب خويش نام می‌برد. حتی هنگامی كه حضرت عيسی (ع) پس از تولد به سخن آمده و خود را پيامبر خدا و دارای كتاب آسمانی معرفی می‌نمايد، اولين و برجسته‌ترين و اساسی‌ترين دستمايه و وسيله تقرب و مبنای عنايت حق‌تعالی نسبت به خود و دليل نبوت خود را "بندگی و عبوديت" خويش می‌داند و می‌فرمايد: «إِنِّي عَبْدُاللهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا» (مریم:۳۰). يعنی من بنده خدا هستم و مقام بندگی من، مبنای عنايت حق‌تعالی شده و به من كتاب آسمانی عطا فرموده و مرا به مقام نبوت مفتخر كرده است.
🔻اصولاً تمام قرآن و تمام اسلام و تمام معارف اسلامی و تمام اديان، تنها و تنها برای تربيت انسان نازل شده است تا او را همچون بندگان خالص و عارف و مقرّب حق‌تعالی تربيت نمايد. تمام بعثت انبياء و تمام ارشاد اولياء همه و همه برای ترويج مقام عبوديت و بندگی برای حق‌تعالی است.
🔻حق‌تعالی در قرآن كريم حتی وقتی كه بين بندگان خاص و مقرب خويش تفاوت‌هايی را اعلام می‌فرمايد و درجات ايشان را در عالم قُرب ذكر می‌نمايد، آن تفاوت‌ها و آن درجات را بر اساس ميزان بندگی و شدت بندگی و معرفت بندگی و مجاهدت در بندگی اعلام می‌نمايد. يكی را به عنوان «عبد شكور» و ديگری را به عنوان «عبد منيب» و سومی را به عنوان «عبدی كه به او رحمت خاصه خود را عطا فرموده است» و چهارمی را به عنوان «نعم‌العبد» معرفی می‌فرمايد و هر يك را با مقاماتی كه در عبوديت به دست آورده‌اند، از ديگری متفاوت می‌نمايد.
🅾پایان قسمت چهارم
👈ادامه دارد...