📕خلاصه‌ای از کتاب «اسرار نهفته در کلمه مقدسه اباعبدلله و ابن رسول‌الله»، تالیف استاد زاهدی
⭕️ قسمت سوم
❇️اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَة وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها.
🔻عبدالله يعنی بنده حق. حضرت اَباعَبدِالله بندگی و تعبد و اخلاص را به اوج رسانده بود. گفتيم عاشورا تجلّی كل حقيقت قرآن است و يك مورد آن اينجاست. حضرت اباعبدالله آنچنان تعبد و بندگی و اطاعت از خدا را به اوج رسانده و فانی در جمال و جلال حق شده بود كه پدر بندگی خدا بود، يعنی بندگی خدا در وجود حضرت حسين (ع) به دنيا آمد و فرزند حسين (ع) شد. قبل از امام حسين (ع) هيچكس از رسول خدا (ص) چنين كنيه‌ای نگرفته بود و چنين كنيه‌ای را به جز حضرت اباعبدالله (ع) چه كسی می‌توانست بگيرد، لذا بندگی و عبوديت نوزادی شد كه فقط در شهادت و ايثار و عبوديت حسين (ع) متجلّی و متولد شد.
🔻تا آن موقع حضرت ابراهيم هم به آن نقطه نرسيده بود، با اينكه چنان بنده و مطيع حق بود كه در خواب به او گفتند پسرت را ذبح كن، گفت چشم و اقدام كرد، اما به ابراهيم اجازه ندادند سر فرزندش را ببرد. ولی به حضرت حسين (ع) چنان اجازه‌ای دادند كه وقتی حضرت علی اكبر عازم ميدان شد، حضرت فرمود: يا علی! «رويداً»! آهسته برو تا به خدا بگويم چه كسی را به ميدان فرستاده‌ام. آرام آرام در ميان گرگها برای پاره‌پاره شدن برو تا با نگاه به تو سلول سلول قلب من پاره شود، جگرم ذره ذره شود، می‌دانم چه بلايی بر سر تو می‌آورند، می‌دانم چه اسماعيلی را به قربانگاه می‌فرستم، می‌دانم دارم چه می‌كنم. چنين بندگی‌‌ها و اطاعت‌ها بود كه حضرت حسين (ع) را اباعبدالله كرد.
♦️اسرار و مقامات نهفته در كنيه اَباعَبدِالله
🔻يكی از اسرار نهفته در كنيه حضرت اباعبدالله (ع) مقام عبوديت است و مقام ديگر، مقام مظلوميت است كه در اين بحث‌به شرح اين دو مقام می‌پردازيم.
🔻۱- مقام عبوديت: اساسی‌ترين شرط نبوت و رسالت، عبوديت است و هر پيامبری كه در عبوديت به درجه بالاتری رسيده باشد، مقام رسالت و نبوت او بالاتر خواهد بود. اينكه در تشهد نماز تلاوت می‌كنيم «وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَ رَسُولَهُ» اشاره به همين نكته است كه می‌فرمايد حضرت رسول اكرم محمّد مصطفی (ص) پس از كسب مقام عبوديت و نيز با حفظ در مقام عبوديت به مقام رسالت حق رسيده است، زيرا مقام عبوديت به قدری بلند است كه مقام رسالت به منزله شاخه‌ای از آن است.
🔻در قرآن كريم هر كجا كه اولياء و مقربين حق‌تعالی را معرفی می‌فرمايد، از مقام عبوديت ايشان پرده بر می‌دارد. مثلاً در مورد انسان مقرّبی كه مقام ملكوتی و تقرب او به حدی بود كه حضرت موسی (ع) از شاگردی او ناتوان ماند! می‌فرمايد: «فَوَجَدَا عَبْدًا مِنْ عِبَادِنَا آتَيْنَاهُ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنَا» (کهف:۶۷). يعنی حضرت موسی و همسفرش، پس از تحمل مشقت‌ها، در مراحل مختلف بالاخره يكی از بندگان ما كه بندگی او موجب كسب جايگاهی رفيع از تقرب به ساحت ما شده بود را يافتند.
🅾پایان قسمت سوم
👈ادامه دارد...
🖼گزارش تصویری از:
دهمین جلسه هسته علمی
و گروه تفکر در سال ۱۴۰۴
┄┅❀✿✿❀💎❀✿✿❀┅┄
باحضور:
🔹جانشین،مسئول پشتیبانی و تولید محتوا
🔹 مسئول علمی
🔹و مربیان حلقه گلبرگ
📝مصوبات:
✅ رفع موانع و ارتقاء سطح مربیان.
✅ بررسی طرح پرس لاین گلبرگی ویژه جهت دهی متربیان مستعد.
✅ برنامه ریزی دورهمی ویژه غنچه و گلبرگ در شرایط فعلی جهت آگاهی بخشی.
✅ تشکیل هسته اجرایی توسط متربیان.
🚪مکان: حسینیه صاحب الزمان(عج)
🗓مورخ: ۱۴۰۴/۴/۴
⏰ساعت: ۱۷ الی ۱۹
🔸تعداد: ۶نفر از هسته علمی و تفکر و مربیان جواهرانه راه نور
┄┅❀✿✿❀💎❀✿✿❀┅┄
#استان_اصفهان
#بسیج_دانش_آموزی
#پایگاه_بسیج_راه_نور
#ناحیه_مقاومت_بسیج_کاشان
#گروه_علمی_تربیتی_جواهرانه
#حوزه_حضرت_نرجس_سلام_الله_علیها
ⓙⓞⓘⓝ↴
💎|→• @javaheraneiiha•|💎
📕خلاصه‌ای از کتاب «اسرار نهفته در کلمه مقدسه اباعبدلله و ابن رسول‌الله»، تالیف استاد زاهدی
⭕️ قسمت چهارم
❇️اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَة وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها.
♦️ادامه «مقام عبودیت» به عنوان یکی از اسرار نهفته در کنیه «اَباعَبدِالله»
🔻قرآن كريم اين انسان مقرب را با نشانه‌های شگفت‌آور معرفی می‌فرمايد. از جمله آنكه عبور او از هر محل و هر مكان موجب تجلّی دوباره حيات و نشاط حتی در موجودات مرده و يا ناتوان می‌گردد، آنچنانكه عبور او و حضور او در محلی كه ماهی صيد شده و بريان شده و آماده برای خوردن در سفره طعام قرار دارد، موجب می‌گردد كه ماهی زنده و با نشاط گردد و از ميان سفره فرار كرده، شتابان به سوی دريا رود و در امواج دريا ناپديد شود. «وَاتَّخَذَ سَبِيلَه‌ُ فِي الْبَحْرِ عَجَباً» (کهف:۶۳).
🔻در آيات ديگر از حضرت زكريا و نيز حضرت يحيی به عنوان مقرّبين درگاه به وسيله بندگی حق‌تعالی نام می‌برد. در آيات ديگر از حضرت ابراهيم و حضرت نوح و حضرت سليمان و حضرت داوود به عنوان عبد و از جمله بندگان مقرب خويش نام می‌برد. حتی هنگامی كه حضرت عيسی (ع) پس از تولد به سخن آمده و خود را پيامبر خدا و دارای كتاب آسمانی معرفی می‌نمايد، اولين و برجسته‌ترين و اساسی‌ترين دستمايه و وسيله تقرب و مبنای عنايت حق‌تعالی نسبت به خود و دليل نبوت خود را "بندگی و عبوديت" خويش می‌داند و می‌فرمايد: «إِنِّي عَبْدُاللهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا» (مریم:۳۰). يعنی من بنده خدا هستم و مقام بندگی من، مبنای عنايت حق‌تعالی شده و به من كتاب آسمانی عطا فرموده و مرا به مقام نبوت مفتخر كرده است.
🔻اصولاً تمام قرآن و تمام اسلام و تمام معارف اسلامی و تمام اديان، تنها و تنها برای تربيت انسان نازل شده است تا او را همچون بندگان خالص و عارف و مقرّب حق‌تعالی تربيت نمايد. تمام بعثت انبياء و تمام ارشاد اولياء همه و همه برای ترويج مقام عبوديت و بندگی برای حق‌تعالی است.
🔻حق‌تعالی در قرآن كريم حتی وقتی كه بين بندگان خاص و مقرب خويش تفاوت‌هايی را اعلام می‌فرمايد و درجات ايشان را در عالم قُرب ذكر می‌نمايد، آن تفاوت‌ها و آن درجات را بر اساس ميزان بندگی و شدت بندگی و معرفت بندگی و مجاهدت در بندگی اعلام می‌نمايد. يكی را به عنوان «عبد شكور» و ديگری را به عنوان «عبد منيب» و سومی را به عنوان «عبدی كه به او رحمت خاصه خود را عطا فرموده است» و چهارمی را به عنوان «نعم‌العبد» معرفی می‌فرمايد و هر يك را با مقاماتی كه در عبوديت به دست آورده‌اند، از ديگری متفاوت می‌نمايد.
🅾پایان قسمت چهارم
👈ادامه دارد...
📕خلاصه‌ای از کتاب «اسرار نهفته در کلمه مقدسه اباعبدلله و ابن رسول‌الله»، تالیف استاد زاهدی
⭕️ قسمت پنجم
❇️اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَة وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها.
♦️عنوان «اباعبدالله» به عنوان سردار عبوديت و سلطان عبوديت
🔻عبوديت حق، نور خدا در زمين است و دارای انوار مختلف با درجات و شدت‌ها و قدرت‌ها و جلال و جمال‌های مختلف می‌باشد. هر يك از مقامات اولياء و انبياء در ميزان بندگی و شدت بندگی و معرفت بندگی، تجلی نوری از آن انوار عبوديت حق می‌باشد. همانگونه كه قبلاً ذكر شد، بالاترين مقام در عبوديت، مقام «عبداللهی» می‌باشد كه حضرت عيسی (ع) خود را در قرآن كريم به داشتن آن امتياز معرفی می‌فرمايد.
🔻اما حضرت حسين (ع) چون وارث جميع انبياء و اولياء می‌باشد، همچنانكه در زيارت وارث آمده است، پس جامع جميع انوار عبوديت می‌باشد. لذا طبق لسان وحی، به پدر بندگی و عبوديت معرفی شده است كه به معنی آن است كه نه تنها حضرت حسين (ع) در اخلاص و بندگی از همگان گوی سبقت ربوده است، بلكه به معنی آن است كه توانسته است تمامی انوار و تجليات بندگی را در بالاترين مراتب آن در وجود و سيره خويش محقق نمايد و لذا توانسته است به عنوان "اَباعَبدِالله" مفتخر گردد كه به معنی كسی است كه بندگی در وجود او به دنيا آمده و در دامن او پرورش يافته و به اوج كمال خويش رسيده است.
🔻حضرت حسين (ع) چون تمام مراحل و تمام اشكال و تمام حقايق بندگی را در خود متجلی نمود، پس تمامی مقامات و تمامی امتيازات و تمامی قدرت‌ها و سلطنت‌ها كه در هريك از انواع و اشكال بندگی وجود دارد، يكجا در خود متجلی نموده‌است و لذا از طرف حق‌تعالی و به وسيله رسول مكرّم اسلام (ص) به عنوان «اَباعَبدِالله» مفتخر می‌گردند.
🔻عنوان «اَباعَبدِالله» به عنوان سردار عبوديت و سلطان عبوديت و سرسلسله عبادالله و پرستار عبوديت و دارای بالاترين مقام عبوديت می‌باشد. بنابراين مقام عبوديت و بندگی امام حسين (ع) يكی از بالاترين مقامات ايشان است. حضرت با عبادت و بندگی مطلق خود، حقيقت بندگی و عبوديت را در اين عالم متجلّی نمود.
🅾پایان قسمت پنجم
👈ادامه دارد...