شاید حسین(ع)، آخرینِ بند دلم باشد به آسمان! شاید هم اولینِ همیشگیاش که پاره نمیشود...
آن روز که یکی یکی، لابلای بندهای دنیا گم شدم، و یکی یکی ریسمانهایی را که محکم به آسمان بندم کرده بودند را بریدم؛ او آب حیات شد و مفرّح ذات!
و من در هیاهوهای روضههای او بود، که به زیستی از جنس آب، بازگشتم ...
از جنس اشک... از جنس استغفرالله و أتوب الیه.
ولادت #امام_حسین علیهالسلام و روز پاسدار مبارک باد.🍃🌹
هدایت شده از بچه های خاکریز