#نهج‌_البلاغه ▫️وَاعْلَمْ أَنَّ لِکُلِّ ظَاهِر بَاطِناً عَلَى مِثَالِهِ، فَمَا طَابَ ظَاهِرُهُ طَابَ بَاطِنُهُ، وَ مَا خَبُثَ ظَاهِرُهُ خَبُثَ بَاطِنُهُ 🟤بدان هر ظاهرى باطنى دارد همانند خود، آن چه ظاهرش پاک و خوب است باطنش نيز پاک و خوب است و آن چه ظاهرش خبيث و بد است باطنش نيز خبيث است» ✍اين يک قاعده کلى است که مى تواند در بسيارى از موارد راهگشاى انسان در مسأله شناخت افراد و جوامع بشرى و تشکيلات مختلف اجتماعى و سياسى و عقيدتى باشد (هر چند مانند هر قاعده کلى ممکن است استثناهايى داشته باشد) زيرا معمولا اعمال انسان ها بازتاب افکار و اخلاق و صفات درونى آن هاست و ظاهر آنان تراوشى از باطن شان است; همان گونه که در ضرب المثل معروف نقل شده: «از کوزه همان برون طراود که در اوست». بر اين اساس هنگامى که باطن کسى براى ما مشکوک شود بايد در اعمال او دقت کنيم و از لابه لاى آن به باطن او پى ببريم. 📘#خطبه_154 @nahjol_balagheh

فرق بین عالم و جاهل #نهج_البلاغه ▫️فَإِنَّ الْعَامِلَ بِغَيْرِ عِلْم کَالسَّائِرِ عَلَى غَيْرِ طَرِيق. فَلاَ يَزِيدُهُ بَعْدُهُ عَنِ الطَّرِيقِ الْوَاضِحِ إِلاَّ بُعْداً مِنْ حَاجَتِهِ. وَالْعَامِلُ بِالْعِلْمِ کَالسَّائِرِ عَلَى الطَّرِيقِ الْوَاضِحِ 🟠زيرا آن کس که بدون آگاهى (و مطالعه کافى) به انجام دادن کار پردازد همچون کسى است که از بى راهه مى رود و چنين کسى هر قدر جلوتر مى رود از منزل مقصود فاصله بيشترى مى گيرد ولى آن کس که از روى آگاهى عمل مى کند همچون رهروى است که در جاده روشن گام بر مى دارد (و به زودى به مقصد مى رسد) ✍چه تشبيه جالبى! افراد دانا و نادان هر دو در تلاشند; ولى دانا چون در جاده اصلى حرکت مى کند لحظه به لحظه به مقصد نزديک تر مى شود; ولى نادان چون در بى راهه گام بر مى دارد لحظه به لحظه از مقصد دورتر مى شود و به تعبير ديگر تلاش هاى او نتيجه معکوس دارد. 📘#خطبه_154 @nahjol_balagheh

#نهج_البلاغه ▫️وَاعْلَمْ أَنَّ لِکُلِّ عَمَل نَبَاتاً. وَ کُلُّ نَبَات لاَ غِنَى بِهِ عَنِ الْمَاءِ، وَالْمِيَاهُ مُخْتَلِفَةٌ; فَمَا طَابَ سَقْيُهُ، طَابَ غَرْسُهُ وَ حَلَتْ ثَمَرَتُهُ، وَ مَا خَبُثَ سَقْيُهُ، خَبُثَ غَرْسُهُ وَ أَمَرَّتْ ثَمَرَتُهُ 🟠بدان هر عملى رويشى دارد و هيچ رويشى از آب بى نياز نيست و آب ها مختلفند آن چه آبيارى اش پاکيزه باشد نهالش پاک و ميوه اش شيرين است و آن چه آبياريش ناپاک باشد نهالش ناپاک و ميوه اش تلخ خواهد بود. ✍امام عليه السلام در اين تشبيه زيبا، انسان و اعمالش را به درختان و ميوه هايش تشبيه نموده است; همان گونه که درختان وگياهان از آب براى رويش بى نياز نيستند، انسان ها نيز به تعليم و تربيت و تبليغ نياز دارند. آن کس که از تعليم و تربيت و تبليغ صحيحى برخوردار باشد اعمالش پاک و آن کس که تحت تأثير تبليغات سوء قرار گيرد، عملى ناپاک خواهد داشت.به تعبير ديگر ارزش ميوه هاى درختان در واقع از سه چيز نشأت مى گيرد: بذر خوب و زمين خوب و آب خوب. به يقين بذر انسان ها با توجه به فطرت پاک خداداد خوب است. هر گاه وراثت محيط که به منزله زمين است و تعليم و تربيت که به منزله آب است پاک و پاکيزه باشد، آثار وجودى انسان ها ارزشمند و پاک و پاکيزه خواهد بود. 📘#خطبه_154 @nahjol_balagheh