#نهج‌البلاغه ▫️وَلْيَکُنْ سُرُورُکَ بِمَا قَدَّمْتَ، وَأَسَفُکَ عَلَى مَا خَلَّفْتَ وَهَمُّکَ فِيمَا بَعْدَ الْمَوْتِ 🟠آنچه بايد مايه سرور و خوشحالى تو گردد چيزى است که از پيش (براى روز قيامت) فرستاده اى و آنچه بايد مايه تأسف تو گردد چيزى است که به جاى مى گذارى (و مى روى و از آن براى ذخيره يوم المعاد استفاده نمى کنى )و تمام همّ تو بايد متوجه جهان پس از مرگ باشد»; ✍دليل آن هم روشن است، زيرا آنچه پايدار و باقى و جاودانى است و هميشه با انسان خواهد بود کارهاى نيکى است که براى روز جزا ذخيره کرده است. بايد به دست آوردن آن مايه شادى و از دست دادن آن مايه غم و اندوه باشد. پس مومن باید هر چه در توان دارد از مال و ثروت گرفته تا جان و آبرویش را خرج آخرت خود کند وحتی اموالی که تا آخر عمر لازم دارد( مثل خانه و لوازم ضروری زندگی) قبل از مرگ وقف نماید یا در مورد آنها وصیت داشته باشد. 📘#نامه_66