یاالله

‌

این دقیقا کاریه که یه نویسنده میکنه.. درسته مثل نقاشا به زندگی رنگ نمیده ولی به شخصیت ها جون میده، مرده رو زنده میکنه، زنده رو میکشه، اتفاقی بی اهمیت رو مهم جلوه میده، چیزای مهم رو کوچیک میکنه، عذاب میده، پاداش میرسونه، زندگی هارو به هم گره میزنه، عشق میسازه، عاشقا رو از هم جدا میکنه، دوستی میسازه، خیانت رو توصیف میکنه، از دوری مینویسه، از نزدیکی ها میگه، نفرت خلق میکنه، معجزه به وجود میاره، مردمو به گریه میندازه، میخندونه و این فقط گوشه ای از کاراییه که نویسنده به عنوان خدا توی داستانش انجام میده!

هر چند وقت یه بار فیلمای قدیمی رو نگاه کنین مثلا اون زمانا که هنوز به دنیا نیومدین. چیز زیادی تغییر نکرده.. آدما همونن فقط بعضیا دیگه پیشمون نیستن. چهره ها همونن فقط یکم چروک تر شدن. اون محیط همونه فقط یکم وسایلاش رو تغییر دادیم. اما امان از طرز نگاه ها..:) جوری که مردم به همدیگه نگاه میکردن رو نمیشه توی یک کلمه ساده بیان کرد. یه همچین حسی داشت که برای منم مهم نیست که تورو میشناسم یا نه، پول داری یا نه، به من سود میرسونی یا نه، تو توی این جمع بامن لبخند میزنی پس عزیز منی و هواتو دارم

الان دیگه هیچ کس اینطوری نگاه نمیکنه

today>>

ﺑﺎﯾﺪ ﯾﺎﺩ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻫﻤﮕﺎﻥ ﺑﺎﺷﯿﺪ. ﺷﻤﺎ میتوﺍﻧﯿﺪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺁﻟﻮﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﺎﺷﯿﺪ، ﺭﺳﯿﺪﻩ، ﺁﺑﺪﺍﺭ، ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻭ ﺧﻮﺷﻤﺰﻩ. ﺍﻣﺎ ﯾﺎﺩﺗﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ، ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺁﺩﻣﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺁﻟﻮ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻔﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﻏﻮﺑﺘﺮﯾﻦ ﺁﻟﻮ ﻫﺴﺘﯿﺪ، ﺍﻣﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﺁﻟﻮ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺯ ﺑﺸﻮﯾﺪ، ﺍﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ ﻣﻮﺯ ﺑﺸﻮﯾﺪ، ﻫﻤﯿﺸﻪ ﯾﮏ ﻣﻮﺯ ﺩﺭﺟﻪ ﺩﻭﻡ ﺧﻮﺍﻫﯿﺪ ﺑﻮﺩ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﯿﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺁﻟﻮﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﯿﺪ.. - لئو ﺑﻮﺳﮑﺎﻟﯿﺎ

‌

فرهنگی که ما داریم به مردم احساس خوشبختی نمی‌دهد. و تو باید خیلی قوی باشی تا جرأت کنی و بگویی که اگر این فرهنگ کارایی ندارد خریدارش نباش.

take a break from worrying about what you can't control.. live a little;))

today>>

‌

today>>

کدام یک از احساسات من واقعی است؟ کدام یک 'من' است؟ همان دختر عجول، پرانرژی، دیوانه، شاد که فقط کافی است سر صحبت را با او باز کنی و تا خود صبح برات حرف بزند.. یا همانی ‌که خجالتی، سردرگم، گوشه گیر وناامید است و حتی نمی‌تواند درست تصمیم بگیرد؟