بسم الله الرحمن الرحیم #گزیده_سخنرانی_شب_ششم_محرم مطلب ۱ : بدعت جدید یزید افسق اهل فسوق بود. هیچ صبحی برنمی خواست مگر اینکه مخمور بود. همه گناهان که در آن روز در دسترسش بود از آن دریغ نمی کرد. و نکته دیگر این گناهان از درباره او و از شام به عالم اسلام سرازیر شده بود. در این دوره موسیقی در عالم اسلام گسترش پیدا کرده است. این نتایج فسادی است که در زمان خلافت اموی به خصوص در زمان یزید به وجود آمده است و فسق و فجور به عالم اسلام سرازیر شده است. بدعت دیگر هم این بود که افسق فساق با عنوان خلیفه رسول الله بر امت حکومت می کرد. بر عهده عالمان است که در برابر این بدعت بایستند و حضرت حسین بزرگترین عالم زمان خود است و این وظیفه را به عهده دارد. سید الشهدا نهی از منکر حکومت یزید می کند و نهی از این منکر شرطی ندارد. و لو بلغ ما بلغ. هر اتفاقی که بیافتاد تفاوتی ندارد و در این وظیفه امام حسین تفاوتی ایجاد نمی شود. مطلب ۲: ریشه های اطاعت از خلیفه اهل سنت این حکم را دارند که اگر اهل حل و عقد یک نفر را به عنوان خلیفه معرفی کنند حتی اگر فردی تمام احکام را ملتزم باشد و اطاعت نکند از دین خارج است. حتی اگر دونفر حتی اگر یک نفر از اهل حل و عقد که از منتخبان مردم است با او بیعت کرده باشد، او امام است و مخالفت با آن موجب خروج دین. حتی اگر کسی با زور شمشیر بیاید بر مسند خلافت نشسته باشد، وقتی بر مسند نشست باید همه با او بیعت کنند و مخالفت با او موجب خروج از دین است. دلیل این حکم این است: در لشکرکشی یزید به مدینه، امام جمعه مدینه عبدالله بن عمر گفت ما «من غلب» را قبول داریم. یعنی هر کس که در این نزاع غلبه کرد ما آن را قبول داریم. و این فتوا از عمل و گفتار عبدالله بن عمر بدست آمده و تبدیل با قاعده شده است. دلیل بیعت یک هم قول عباس عموی پیامبر نسبت به امیر المومنین پس از وفات نبی مکرم است که به ایشان پیشنهاد داد که به حضرت امیر بیعت کند تا با همین بیعت خلافت ایشان شکل بگیرد. مطلب ۳ : اطاعت، والاترین معیار دینداری در محاصره مکه، قاضی مکه هر روز بر روی خانه کعبه قرار می رفت می گفت: اینجا حرم خداست. در حرم خدا پرندگان از شکار شکارچیان در امان بودند. ای اهل شام، از خدا بترسید. ارزش این خانه در اسلام ارزشش بیشتر شده و کمتر نشده است. دست از این محاصره بدارید. لشکریان شام هم در مقابل فریاد می زدند: «الطاعه، الطاعه» اطاعت از خلیفه را تکلیف خود می دانستند حتی در فرض تعارض با حرمت حرم. عمرو بن حجاج، از فرماندهان عمر سعد این طور می گفت: «لا ترتابوا في قتل من مرق‏ من‏ الدين‏ و خالف الإمام‏» شک نکنید در قتل کسی که به واسطه مخالفت با امام از دین خارج شده است. مسلم بن عقبه فرمانده لشکر یزید در جنایت لشکرکشی به مدینه، در حال احتضار قرار گرفت و در این حال گفت: که اگر ثواب اطاعت من از یزید که بزرگ ترین عمل من است نتوانسته گناهان مرا به آمرزش برساند پس من خیلی شقی بوده ام. این قدر این اطاعت را بزرگ و ارزشمند می داند. Www.javedan.ir

بسم الله الرحمن الرحیم #گزیده_سخنرانی_شب_هفتم_محرم مطلب ۱ : نماز، معراج مومن آن مطالبی که در روایات آمده است، واقعا وجود دارد؛ اینکه من نمی بینم و نمی فهمم این مشکل من است. آن کسی که پاک دامن است واقعا فرق قبل و بعد نمازش را می فهمد. این روایت هم در کتب اهل سنت و هم در کتب شیعه آمده است:«الصلاه معراج المومن». نماز معراج مومن است. این معراج برای هر کس به اندازه زحمتی که کشیده و می کشد در نماز اتفاق می افتد. یعنی در نماز باید این احساس شود که انسان عروج می کند. این که احساس نمی شود یعنی از خودمان مراقبت نکردیم. معراج از جهات و ابعاد انسانی نبی مکرم است و فرض آن برای همه انسان ها وجود دارد. اما چه کسی اندازه پیامبر زحمت کشیده است؟ چه کسی می تواند؟ شاید هیچ کس. اما معراج برای انسان مقدور و ممکن است. مطلب2: عروج اعتقادات و اعمال صالح در قرآن کریم این آیه آمده است: «إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَ الْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ» (فاطر/۱۰) «الْكَلِمُ الطَّيِّب» را مفسرین فرموده اند که این اعتقادات انسان است. اعتقادات باید به دل انسان گره بخورد که تبدیل شود به عقیده واقعی. عقائد حقه که به دل گره بخورد به سوی خدا بالا می رود و مدام خالص می شود و شک، تردید، ابهامات و اشکالاتش بر طرف می شود. چه چیزی عقائد را اوج می دهد؟ این عمل صالح است که عقائد انسان را اوج می دهد و بالا می برد. «وَ الْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ». آن واقعیت شما، آن روح و جان شما که ستونش عقائد است بر اثر عمل صالح آسمانی می شود. مسلمات برای اینکه انسان را به عرش برساند کافی است. شرطش این است که غذای شبه ناک نخوری، نگاه جهت و بی خود هم نکنی و نگاه هایت از روی حساب و کتاب باشد. یک روز از ذره ذره نگاه ها و اعمال ما سوال می شود. ما باید دلیل داشته باشیم، دلیل محکمه پسند. اگر انسان همه اعمالش حساب شده شود، آنوقت عروج خودش را در نماز می یابد. مطلب ۳ : جایگاه شبه خدایی خلفا هنگام مسمومیت، امام حسن خطاب به سید الشهدا فرمودند یک نفر برای من سم آورده و من با آن کشته می شوم ولی سی هزار مرد دور تو جمع می شوند و ادعا می کنند از امت جد ما هستند و دین اسلام را به خودشان نسبت می دهند. اینها برای کشتن تو، ریختن خون تو، هتک حرمت تو، اسیر کردن زنان تو و غارت اموال تو جمع می شوند. در روایت دیگر حضرت زین العابدین می فرماید: سی هزار مرد بر گرد آن حضرت جمع شدند و گمان می کردند از این امت هستند و به ریختن خون حضرت حسین به خدا تقرب می جستند. سی هزار تن با کشتن حضرت حسین، به خدا تقرب می جویند. پس از نبی مکرم، در طول این مدت که خلفا بر مسند نشسته اند یک دینی درست شده بود که خلفا خودشان را همتا پیامبر می دانستند. دستور خدا و قرآن و پیغمبر را کنار می گذاشتند و مقابل آن دستور می دادند. دیگر خلیفه شده است تمام دین و هر که خلیفه را قبول ندارد، از دین خارج شده است. خلیفه و اطرافیانش، اصل دین شده اند. خلیفه انگار که در جایگاه خدایی نشسته است. یزید می گوید که من ۳ روز مال و جان و ناموس مردم مدینه را بر شما حلال کردم. عبیدالله می گوید من آب را بر حسین حرام کردم اما وحوش و طیور می توانند آب بنوشند. این فقط کار خداست، پیامبر هم نمی تواند از حلال و حرام بکاهد یا اضافه کند. Www.javedan.ir