🎙 #سخن_کوتاه ؛ #حکایت_شنیدنی ✅🔺ماجرای اهانت یکی از نوادگان عُمَربن الخَطّاب به #امام_کاظم علیه السلام 📚ارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۲۳۳. 📚بحارالانوار، ج۴۸، ص۱٠۲. 📚کَشْفُ الغُمَّة فی مَعْرِفَةِ الأئمّة، ج۲، ص۷۵۸. 🎙 #سیدمحمدصادق_سجاد 📲 #با_ما_همراه_باشید خط‌شیعه🔻 🆔 https://eitaa.com/joinchat/477691941C2e6738e9e5 ◼️ #شهادت_امام_کاظم علیه السلام، را محضر مقدس #امام_زمان علیه السلام تسلیت عرض می‌کنیم.

❁﷽❁ 🥀🏴🥀🏴 🥀🏴🥀 🥀🏴 🥀 مقام شفاعتِ 💎حضرت ابوطالب(علیه السلام)💎 🍃بنا بر روایتی امیرالمومنین (علیه السلام) فرمودند: " قسم به كسى كه محمد (ص) را بحق، به پيامبرى مبعوث کرد، اگر پدرم (ابوطالب) براى همه گنهكاران روى زمين شفاعت كند، خداوند شفاعت او را نسبت به آنان مى‌پذيرد."🍃 📚 امالی طوسی، ج۱، ص۳۰۵ 📖 متن روایت👇 🥀أَخْبَرَنَا اَلْحُسَيْنُ بْنُ عُبَيْدِ اَللَّهِ قَالَ: أَخْبَرَنَا أَبُو مُحَمَّدٍ قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ هَمَّامٍ قَالَ: حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ اَلْهَمْدَانِيُّ قَالَ: حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ خَالِدٍ اَلْبَرْقِيُّ قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ سِنَانٍ عَنِ  اَلْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ(عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ)، عَنْ آبَائِهِ(عَلَيْهِمُ اَلسَّلاَمُ)، عَنْ  أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ(عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ)، قَال: "وَ اَلَّذِي بَعَثَ  مُحَمَّداً بِالْحَقِّ نَبِيّاً، لَوْ شَفَعَ أَبِي فِي كُلِّ مُذْنِبٍ عَلَى وَجْهِ اَلْأَرْضِ لَشَفَّعَهُ اَلله (تَعَالَى) فِيهِمْ."🥀 🥀 🥀🏴 🥀🏴🥀 🥀🏴🥀🏴 🆔 کانال معمار قلوب را فقط به کسانی که دوستشان دارید معرفی کنید👇 eitaa.com/M_M_ABOlHASANI

#با_ابوطالب_علیه_السلام #نکات_ناب_اینترنتی #26رجب #مقاله ◼️ مطالب و مقالات پیرامون حضرت ابوطالب، رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله ➖ شخصیت حضرت ابوطالب علیه‌السلام ➖ ابوطالب (علیه‌السلام) شخصیت مظلوم تاریخ‏ ➖ زندگی نامه و بررسی عقائد حضرت ابوطالب علیه‌السلام 🔆 کانال #مطالب‌ناب‌درمنبر #با_افتخار_عبدالحسینم 🆔 @matalebe_nab_dar_menbar

◼️ حضرت ابوطالب علیه السلام مومن آل قریش 🔹شامل مباحث: ➖ نگاهی کوتاه بر زندگی جناب ابوطالب علیه‌السلام ➖ ده دلیل بر ایمان حضرت ابوطالب علیه‌السلام ➖ مناظره خواندنی درباره ایمان جناب ابوطالب علیه‌السلام ➖ کفالت، نصرت و حمایت رسول‌خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله ➖ ذخایر علمی و ادبی جناب ابوطالب علیه‌السلام ➖ عقیده اهل‌بیت علیهم‌السلام درباره ایمان جناب ابوطالب علیه‌السلام 🔘 حجت‌الاسلام #شیخ_مجید_جعفرپور 🔆 کانال #مطالب‌ناب‌درمنبر #با_افتخار_عبدالحسینم 🆔 @matalebe_nab_dar_menbar

🏴۲۶رجب سال دهم بعثت سالروز وفات ابوطالب علیه السلام ♦️عبد مَناف بْن عَبْدُالْمُطلب بن هاشم معروف به ابوطالب، پدر امام علی(علیه السلام)، عموی پیامبر اسلام و از بزرگان مکه و طایفه بنی‌هاشم است. او منصب سقایة الحاج را بر عهده داشت. ♦️پیامبر(صلی الله علیه و آله) روز وفات وی در حالی که به شدت محزون بود و می‌گریست، به امیرمؤمنان دستورغسل و کفن او را داد و برای وی طلب رحمت کرد.و هنگامی که به محل دفن وی رسید، فرمود: آن گونه برای تو طلب آمرزش و شفاعت می‌کنم که جن و انس دچار شگفتی شوند.سپس پیکر قدسی وی رادر مکه، کنارقبرپدرش عبدالمطلب(علیه السلام)و درقبرستان حُجون به خاک سپردند 🔴حقایقی در مورد ایمان حضرت ابوطالب(علیه السلام) ♦️حضرت ابوطالب قسمت اعظم عمر خویش را در راه دفاع از پیامبر اکرم گذراند و آزار کفار را به جان خرید. سختی‌های و تحریم‌های سیاسی اقتصادی شعب ابیطالب را تحمل نمود و در مواضع مختلف با نثر و نظم حمایت خود از رسول الله را اعلام داشت. اندکی پس از رحلت حضرت خدیجه وفات نمود و پیامبر از شدت اندوه، آن سال را عام الحزن نام نهاد. 🔴چرا ابوطالب علیه‌السلام تکفیر می‌شود؟ ♦️کفار و منافقینی که با شمشیر امیرالمؤمنین به ناچار به اسلام گرویده بودند، به مقتضای حقد و کینه و حسادتی که در دل داشتند، به هر نحو ممکن بغضشان نسبت به امیرالمؤمنین را اظهار می‌کردند. و یکی از اقداماتشان، تخریب حسب و نسب ایشان از طریق تکفیر حضرت ابوطالب بود تا بدین وسیله چهره فرزند را نیز لکه‌دار کنند. ♦️ابن ابی الحدید عالم دینی اهل سنت، حق او را بر همه مسلمانان واجب دانسته، می‌گوید: «با سندهای بسیار از ابن عباس و دیگران روایت شده که ابوطالب از دنیا نرفت تا این که شهادتین را گفت.» و در جای دیگر می‌نویسد: «اگر ابوطالب نبود اسلام نبود.» وی تصریح می‌کند اگر ابوطالب ایمان خود را آشکار می‌ساخت حرمت و ابهت خویش را نزد مشرکان قریش از دست می‌داد و نمی‌توانست در مقام سرپرست و رییس قبیله از اسلام دفاع کند. ♦️عَنِ الصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ (علیهم السلام): أَنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ کَانَ ذَاتَ یَوْمٍ جَالِساً فِی الرَّحْبَهِ وَالنَّاسُ حَوْلَهُ مُجْتَمِعُونَ فَقَامَ إِلَیْهِ رَجُلٌ فَقَالَ: یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ أَنْتَ بِالْمَکَانِ الَّذِی أَنْزَلَکَ اللَّهُ بِهِ وَأَبُوکَ مُعَذَّبٌ فِی النَّارِ؟ فَقَالَ لَهُ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ: مَهْ فَضَّ اللَّهُ فَاکَ وَالَّذِی بَعَثَ مُحَمَّداً بِالْحَقِّ نَبِیّاً لَوْ شَفَعَ أَبِی فِی کُلِّ مُذْنِبٍ عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ لَشَفَّعَهُ اللَّهُ فِیهِمْ أَبِی مُعَذَّبٌ فِی النَّارِ وَابْنُهُ قَسِیمُ الْجَنَّهِ وَالنَّارِ وَالَّذِی بَعَثَ مُحَمَّداً بِالْحَقِّ نَبِیّاً إِنَّ نُورَ أَبِی یَوْمَ الْقِیَامَهِ لَیُطْفِئُ أَنْوَارَ الْخَلَائِقِ کُلِّهِمْ إِلَّا خَمْسَهَ أَنْوَارٍ نُورَ مُحَمَّدٍ (ص) وَنُورِی وَنُورَ الْحَسَنِ وَنُورَ الْحُسَیْنِ وَنُورَ تِسْعَهٍ مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ فَإِنَّ نُورَهُ مِنْ نُورِنَا خَلَقَهُ اللَّهُ تَعَالَى قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ آدَمَ (ع) بِأَلْفَیْ عَام‏ ♦️از حضرت صادق از پدران گرامش علیهم السّلام نقل است که أمیر المؤمنین علیه السّلام روزى در فضاى مسجد نشسته بود و مردم گرد او جمع بودند که مردى برخاسته و گفت: اى أمیر المؤمنین چطور می شود که شما در مقامی عالی هستى که خداوند شما را در آن مکانت فرو آورده، در حالى که پدر تو به آتش در عذاب است؟ ♦️حضرت علی علیه السّلام فرمود: خاموش باش؛ خدا دهانت را بشکند ! قسم به خدایى که محمّد را به پیامبرى مبعوث فرمود، اگر پدرم تمام گناهکاران زمین را شفاعت کند خداوند آن را می ‏پذیرد، مگر می ‏شود که پدرم به آتش در عذاب باشد و فرزند او قسیم بهشت و جهنّم باشد؟! قسم به آنکه محمّد را به پیامبرى مبعوث فرمود بی ‏شکّ نور پدرم در روز قیامت همه انوار خلایق؛ جز پنج نور: نور محمّد و نور من و نور حسن و نور حسین و نور نه فرزند از اولاد حسین را خاموش و بی ‏اثر میکند . آگاه باش که نور ابوطالب از نور ما اهل بیت است که خداوند دوهزار سال قبل از خلقت آدم خلق کرده است. (بحار، ج۳۵، ص۱۱۰) ♦️فردي به نام ابان بن محمود مي‌گويد: ♦️نامه اي نوشتم به امام رضا (علیه السلام)و در آن نامه نوشته بودم كه: ♦️جعلت فداك إني قد شككت في إسلام أبي طالب، فكتب إلي: إنك إن لم تقر بإيمان أبي طالب كان مصيرك إلى النار. ♦️فدايت شوم من - در اثر تبليغ سوء مردم - در اسلام ابو طالب به شك افتادم. حضرت در پاسخ نوشت: اگر تو اعتراف به ايمان ابو طالب نكني، فرداي قيامت، جايگاهت جز آتش جهنم، جاي ديگري نخواهد بود. ♦️طبق فرمایش امام باقر (علیه السلام) براي اينكه حضرت ابوطالب (علیه السلام) بتواند به نحو أحسن از پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله) و مسلمانان دفاع كند، در ميان مشركين، اظهار اسلام نمی کرد @nooralanor

🎥👤معمار نخبه ایرانی ساکن آمریکا، خانه‌ای ضد زلزله و ضد آتش، بدون هیچگونه میخ و میلگرد و تیرآهن و پیچ و مهره، در مدت فقط سه ماه ساخته که تاکنون هیچ فردی در هیچ کجای جهان موفق به انجام آن نشده است! این معمار نخبه به عشق میهن، به ایران بازگشته تا این خانه ها رو در ایران بسازه و شیوه ساخت رو به مهندسان آموزش دهد...

دلایلی بر ایمان أبوطالب پرسش :چه دلایلی بر ایمان ابوطالب به حضرت رسول اکرم(صلی الله علیه وآله) وجود دارد؟ پاسخ اجمالی : طبق نقل شیعه و سنی، ابوطالب حتی قبل از بعثت پیامبر(ص)، در سفرهای خود از مقام نبوت حضرت آگاه شده بود و به او ایمان داشت. به علاوه در کتب معروف اسلامی، اشعاری از«ابوطالب» آمده که نشان می دهد به مکتب برادرزاده اش ایمان داشته است. همچنین محبت شدید پیامبر(ص) به ابوطالب و احادیثی که از ایشان و ائمه معصومین درباره ایمان ابوطالب نقل شده، دلیل روشنی بر ایمان ابوطالب می باشد. از همه اینها گذشته حمایت جانانه ابوطالب از پیامبر(ص) و دین او، بدون ایمان به آن حضرت معنی ندارد. پاسخ : ۱ ـ «ابوطالب» قبل از بعثت پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) به خوبی می دانست که فرزند برادرش به مقام نبوت خواهد رسید؛ زیرا مورخان نوشته اند: در سفری که «ابوطالب» با کاروان قریش به شام رفت، برادرزاده دوازده ساله خود محمّد(صلی الله علیه وآله) را نیز با خویش همراه برد. در این سفر، علاوه بر کرامات گوناگونی که از او دید، همین که کاروان با راهبی به نام «بَحِیرا» که سالیان درازی در صومعه مشغول عبادت بود و آگاهی از کتب عهدین داشت و کاروان های تجارتی در مسیر خود به زیارت او می رفتند برخورد کرد، در بین کاروانیان، محمّد(صلی الله علیه وآله) که آن روز دوازده سال بیش نداشت نظر راهب را به خود جلب کرد. بحیرا پس از اندکی خیره شدن و نگاه های عمیقانه و پر معنی به او گفت: این کودک به کدام یک از شما تعلق دارد؟ جمعیت به «ابوطالب» اشاره کردند او اظهار داشت برادرزاده من است. بحیرا گفت: این طفل آینده درخشانی دارد، این همان پیامبری است که کتاب های آسمانی از رسالت و نبوتش خبر داده اند، و من تمام خصوصیات او را در کتب خوانده ام!(۱) «ابوطالب» پیش از این برخورد و برخوردهای دیگر از قرائن دیگر نیز به نبوت پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) و معنویت او پی برده بود. طبق نقل دانشمند اهل تسنن، شهرستانی (صاحب ملل و نحل) و دیگران، در یکی از سال ها آسمان «مکّه» برکتش را از اهلش باز داشت و خشکسالی سختی به مردم روی آورد، «ابوطالب» دستور داد تا برادرزاده اش محمّد(صلی الله علیه وآله) را که کودکی شیرخوار بود حاضر ساختند، پس از آن که کودک را در حالی که در قنداقه ای پیچیده شده بود به او دادند در برابر «کعبه» ایستاد و با تضرع خاصی سه مرتبه، طفل شیرخوار را به طرف بالا انداخت و هر مرتبه می گفت: «پروردگارا! به حق این کودک، باران پر برکتی بر ما نازل فرما»! چیزی نگذشت که توده ای ابر از کنار افق پدیدار گشت و آسمان «مکّه» را فرا گرفت، سیلاب آن چنان جاری شد که بیم آن می رفت مسجد الحرام ویران شود. شهرستانی سپس می نویسد: همین جریان که دلالت بر آگاهی «ابوطالب» از رسالت و نبوت برادرزداه اش از آغاز کودکی دارد، ایمان وی را به پیامبر می رساند. ۲ ـ به علاوه در کتب معروف اسلامی، اشعاری از «ابوطالب» در اختیار ما است که مجموعه آنها در دیوانی به نام دیوان «ابوطالب» گردآوری شده است، که از مطالعه مجموع این اشعار برای ما هیچ گونه تردیدی نخواهد ماند که «ابوطالب» به مکتب برادرزاده اش ایمان داشته است. ۳ ـ احادیثی از پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) نیز نقل شده که گواهی آن حضرت به ایمان عموی فداکارش «ابوطالب» را روشن می سازد از جمله طبق نقل نویسنده کتاب «ابوطالب مؤمن قریش»: چون «ابوطالب» درگذشت، پیامبر(صلی الله علیه وآله) پس از تشییع جنازه او ضمن سوگواری که در مصیبت از دست دادن عمویش می کرد، می گفت: «وا أَبَتاهُ! وا أَبا طالِباهُ! وا حُزْناهُ عَلَیْکَ! کَیْفَ أَسْلُو عَلَیْکَ یا مَنْ رَبَّیْتَنِی صَغِیْراً، وَ أَجَبْتَنِی کَبِیْراً، وَ کُنْتُ عِنْدَکَ بِمَنْزِلَةِ الْعَیْنِ مِنَ الْحَدَقَهِ وَ الرُّوحِ مِنَ الْجَسَدِ»؛ (وای پدرم! وای ابوطالب! چقدر از مرگ تو غمگینم؟ چگونه مصیبت تو را فراموش کنم، ای کسی که در کودکی مرا پرورش دادی، و در بزرگی دعوت مرا اجابت نمودی، و من در نزد تو همچون چشم در حدقه و روح در بدن بودم).(۲) و نیز پیوسته اظهار می داشت: «ما نالَتْ مِنِّی قُرَیْشٌ شَیْئاً أَکْرَهُهُ حَتّی ماتَ أَبُوطالِب»؛ (قریش هیچ گاه نتوانست مکروهی بر من وارد کند مگر زمانی که ابوطالب از جهان رفت).(۳) ۴ ـ از طرفی مسلّم است که: سال ها قبل از مرگ «ابوطالب» پیامبر(صلی الله علیه وآله) مأمور شد هیچ گونه رابطه دوستانه با مشرکان نداشته باشد، با این حال این همه اظهار علاقه و مهر به «ابوطالب» نشان می دهد که: پیامبر او را معتقد به مکتب توحید می دانسته است و گر نه چگونه ممکن بود، دیگران را از دوستی با مشرکان نهی کند و خود با «ابوطالب» تا سر حدّ عشق، مهر ورزد؟! ۵ ـ در احادیثی که از طرق اهل بیت(علیهم السلام) رسیده است نیز مدارک فراوانی بر ایمان و اخلاص «ابوطالب» دیده می شود که نقل آنها در اینجا به طول می انجامد. این احادیث، آمیخته ب

ا استدلالات منطقی و عقلی است مانند روایتی که از امام چهارم(علیه السلام) نقل گردیده است که حضرت پس از این که در پاسخ سؤالی اظهار می دارد «ابوطالب» مؤمن بود، می فرماید:«اِنَّ هُنا قَوْماً یَزْعُمُونَ اِنَّهُ کافِرٌ» سپس فرمود: «وا عَجَباً کُلَّ الْعَجَبِ أَ یَطْعَنُونَ عَلی أَبِی طالِبِ أَوْ عَلی رَسُولِ اللّهِ(صلی الله علیه وآله) وَ قَدْ نَهاهُ اللّهُ أَنْ تَقِرَّ مُؤْمِنَةً مَعَ کافِر غَیْرَ آیَة مِنَ الْقُرْآنِ وَ لا یَشُکُّ أَحَدٌ أَنَّ فاطِمَةَ بِنْتَ أَسَد رَضِیَ اللّهُ تَعالی عَنْها مِنَ الْمُؤْمِناتِ السّابِقاتِ فَاِنَّها لَمْ تَزَلْ تَحْتَ أَبِی طالِب حَتّی ماتَ أَبُوطالِب رَضِیَ اللّهُ عَنْهُ»؛ (راستی در شگفتم که: چرا برخی می پندارند که ابوطالب کافر بوده است! آیا نمی دانند که با این عقیده بر پیامبر و ابوطالب طعنه می زنند؟ مگر نه این است که: در چندین آیه از آیات قرآن، از این موضوع منع شده است که زن بعد از اسلام آوردن در قید زوجیت کافر نماند، و این مسلّم است که فاطمه بنت اسد از پیشگامان در اسلام است و تا پایان عمر ابوطالب، همسرش بود».(۴) ۶ ـ از همه اینها گذشته، اگر در هر چیز تردید کنیم، در این حقیقت هیچ کس نمی تواند تردید کند که «ابوطالب» از حامیان درجه اول اسلام و پیامبر بود، حمایت او از پیامبر و اسلام به حدّی بود که هرگز نمی توان آن را با علایق و پیوندهای خویشاوندی و تعصبات قبیله ای تفسیر کرد. نمونه زنده آن داستانِ «شِعب ابوطالب» است، همه مورخان نوشته اند: «هنگامی که قریش، پیامبر و مسلمان ها را در یک محاصره اقتصادی، اجتماعی و سیاسی شدید قرار دادند و روابط خود را با آنها قطع کردند، «ابوطالب» یگانه حامی و مدافع حضرت، سه سال از همه کارهای خود دست کشید و «بنی هاشم» را به دره ای که در میان کوه های «مکّه» قرار داشت و به «شِعب ابوطالب» معروف شد برد، و آنجا سکنی گزید. فداکاری را به جائی رسانید که اضافه بر ساختن برج های مخصوصی به خاطر جلوگیری از حمله قریش، هر شب پیامبر(صلی الله علیه وآله) را از خوابگاه خود بلند می کرد و جایگاه دیگری برای استراحت او تهیه می نمود و فرزند دلبندش علی(علیه السلام) را به جای او می خوابانید و هنگامی که علی(علیه السلام) می گفت: پدر جان من با این وضع بالاخره کشته خواهم شد، پاسخ می دهد: عزیزم! بردباری را از دست مده! هر زنده ای به سوی مرگ رهسپار است، من تو را فدای فرزند «عبداللّه» نمودم. جالب توجه این که: علی(علیه السلام) در جواب پدر می گوید: پدر جان! این کلام من نه به خاطر این بود که از کشته شدن در راه محمّد(صلی الله علیه وآله) هراسی دارم، بلکه به خاطر این بود که می خواستم بدانی چگونه در برابر تو، مطیع و آماده برای یاری احمدم».(۵)،(۶) پی نوشت : (۱). تلخیص از «سیره ابن هشام»، جلد ۱، صفحه ۱۱۶، مکتبة محمّد علی صبیح و اولاده، ۱۳۸۳ هـ ق؛ «الاصابة فی تمیز الصحابة»، جلد ۱، صفحه ۴۷۵، دار الکتب العلمیة بیروت، طبع اول، ۱۴۱۵ هـ ق؛ «البدایة و النهایة» ابن کثیر، جلد ۲، صفحه ۳۴۵، دار احیاء التراث العربی بیروت، طبع اول، ۱۴۰۸ هـ ق؛ «السیرة النبویة» ابن کثیر، جلد ۱، صفحه ۲۴۳، دار المعرفة بیروت، طبع اول، ۱۳۹۶ هـ ق. (۲). «شیخ الاباطح»، به نقل از «ابوطالب مؤمن قریش». (۳). «الغدیر»، جلد ۷، صفحه ۳۷۶، دار الکتاب العربی بیروت، طبع سوم، ۱۳۸۷ هـ ق؛ «تاریخ مدینه دمشق»، جلد ۶۶، صفحه ۳۳۸، دار الفکر، طبع ۱۴۱۵ هـ ق، تحقیق: علی شیری؛ «تاریخ طبری»، جلد ۲، صفحه ۸۰، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات؛ «سیره ابن هشام»، جلد ۲، صفحه ۲۸۳، مکتبة محمّد علی صبیح و اولاده، ۱۳۸۳ هـ ق. (۴). «بحار الانوار»، جلد ۳۵، صفحه ۱۱۵؛ «شرح الاخبار»، جلد ۳، صفحه ۲۲۱، انتشارات جامعه مدرسین قم؛ «الغدیر»، جلد ۷، صفحه ۳۸۹، دار الکتاب العربی بیروت، طبع سوم، ۱۳۸۷ هـ ق؛ «ایمان ابی طالب للفخار»، صفحه ۱۲۳، انتشارات سیّد الشهداء قم، ۱۴۱۰ هـ ق. (۵). «الغدیر»، جلد ۷، صفحات ۳۵۷ و ۳۶۳، دار الکتاب العربی بیروت، طبع سوم، ۱۳۸۷ هـ ق؛ «بحار الانوار»، جلد ۳۵، صفحات ۹۲ و ۹۳، و جلد ۳۶، صفحات ۴۵ و ۴۶؛ «احتجاج طبرسی»، جلد ۱، صفحه ۳۴۶،دار النعمان، ۲ جلدی؛ «مناقب آل ابی طالب» ابن شهر آشوب، جلد ۱، صفحات ۵۷، ۵۸ و ۵۹، مطبعة محمّد کاظم الحیدری نجف، ۱۳۷۶ هـ ق؛ «شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید»، جلد ۱۴، صفحه ۶۴، دار احیاء الکتب العربیة، ۲۰ جلدی؛ «حیاة امیر المؤمنین(علیه السلام) عن لسانه»، جلد ۱، صفحات ۱۱۷ و ۱۱۸، انتشارات جامعه مدرسین قم، طبع اول، ۱۴۱۷ هـ ق. (۶). گردآوری از کتاب: تفسیر نمونه، آیت الله العظمی مکارم شیرازی، دارالکتب الإسلامیه، چاپ سی و نهم، ج ۵، ص ۲۴۴. نرم افزار شبهات کلامی https://makarem.ir

دعای آخرین جمعه ماه رجب👆 حتما بخونید @Modafeaneharaam

بین کشورهایی که بیشترین سرطان را دارند در ۴۰ مورد اول نام هیچ کشور اسلامی نیست. یعنی بین مسلمان بودن و سرطان نگرفتن رابطه‌ی مستقیم است.