#قسمت_سوم ادامه... بی‌گمان، امام علی(عليه‌السّلام) در این روایت از روی‌دادن آشوبهایی یک‌ساله میان نیروهای اعرج کندی از لیبی و نیروهای اصهب مروانی از جزیرۀ عراقی و نیروهای عثمان سفیانی از سوریه خبر داده است، و از برخی احادیث اسلامی بهره گرفته می‌شود که آشوبها در میان پرچمداران سه‌گانه از ماه صفر پیش از قیام امام مهدی(علیه‌السّلام) آغازیده می‌شوند، و در صفر پس از قیامش پایان داده می‌شوند. شَهْر پسر حَوْشَب گفته است: ... در صفری از صفرها هر بسیارزورگویی در جایگاه گردآمدن رودها کشته می‌شود(17). چنین می نماید که این حدیث از سخنان پیامبر(صلّى‌الله‌عليه‌وآله) باشد، اگرچه شهر تابعی پسر حوشب آن را به وی نسبت نداده است. مقصود از «صفری از صفرها» در این روایت، صفری است که در پیِ محرّمی می‌آید که امام مهدی(علیه‌السّلام) در آن ماه در مکّه قیام می‌کند، و مراد از «جایگاه گردآمدن رودها»، سرزمینهای میان دو رود دِجْلَه و فُرات و پیرامون آن دو می‌باشند که کشتارگاه بسیاری از بسیارزورگویان در آخرالزّمان‌اند. ابو بَصِیر از ابو عبدالله-صادق-(عليه‌السّلام) روایت کرده و گفته است: از او در بارۀ رجب پرسیدم؟ فرمود: آن ماهِ یادآوری است که عربهای روزگار نادانی آن را بزرگ می‌داشته اند، و آن را ماه ناشنوای خدا می‌نامیده‌اند(18). گفتم: شعبان؟ فرمود: کارها در آن شاخه شاخه می‌شوند. گفتم: رمضان؟ فرمود: ماه خدا است، و در آن به نام زمامدارتان و نام پدرش بانگ زده می‌شود. گفتم: پس شوّال؟ فرمود: کار گروه در آن پراکنده می‌شود. گفتم: پس ذی قعده؟ فرمود: در آن می‌نشینند(19). گفتم: پس ذی حجّه؟ فرمود: آن ماهِ خون است. گفتم: پس محرّم؟ فرمود: در آن حلال حرام، و حرام حلال‌کرده می‌شود. گفتم: صفر و ربیع؟ فرمود: در آن دو رسوایی‌ای سخت زشت و کاری بزرگ است. گفتم: جمادی؟ فرمود: در آن گشودن است از آغازش تا پایانش(20). بنا بر آن‌چه هویداست، مراد از «کارها» در این حدیث، کارهای بنی عبّاس می‌باشد، و «زمامدارتان» همان امام مهدی(عليه‌السّلام) است، و مقصود از «گروه»، فرمانروایان بنی عبّاسی‌اند که در آخر الزّمان بر بخشی از سرزمینهای مشرق چیره می‌شوند. در پایان این گفتار برای شما روشن می‌کنم که بنا بر برخی روایات اسلامی، در آخر الزّمان، میان مردم، به ویژه مسلمانان، آشوبها و جنگهایی آشکار می‌شوند که دوازده سال پایدار می‌مانند، و آشوبها و جنگهایی که در آستانۀ قیام امام مهدی(علیه‌السّلام) از صفر تا صفر روی می‌دهند، از دنباله‌های همان آشوبها و جنگهایی‌اند که پیشتر در بازه‌ای یازده‌ساله پدیدار شده‌اند، و جدایی میان اینهای واپسین و آنهای سپری‌شده آن است که اینها سخت، پایدار و ناگسستنی‌اند. از بَزَنْطِی روایت شده است که رضا(علیه‌السّلام) فرمود: پیشاپیش این کار کشتاری بسیار ریشه‌برانداز(21) است. گفتم: بسیار ریشه‌برانداز چیست؟ فرمود: پایداری است که سست نمی‌شود(22). مقصود امام رضا(علیه‌السّلام) از سخنش: «این کار»، قیام امام مهدی(علیه‌السّلام) می‌باشد. --------------------------------------------------------- 1. بی‌گمان، در برخی روایات اسلامی آمده است که «حسین(علیه‌السّلام) از فاطمه(علیهاالسّلام) و از هیچ زنی شیر نخُرد»، در هیچ روایت و تاریخی یافت نمی‌شود که عبدالله پسر بشّار و امام حسین(علیه‌السّلام) از یک پستان شیر خُرده باشند، مگر در این سخن، و شاید مراد گوینده‌اش آن باشد که آن دو را یک دایه پرورش داده است. 2. الصراط المستقیم، ج 2، ص 285، ب 11، ف 11 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی). 3. در همۀ نسخه‌های چاپی الفتن نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این‌جا «صوت» یافت می‌شود که سازگار با آن‌چه در المستدرك علی الصحيحين آمده است، به «موت» اصلاح و ترجمه گردید. 4. الفتن، ص 149، الجزء 3، ح 611 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی). 5. در همۀ نسخه‌های چاپی الفتن نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این‌جا «يبتدأ» یافت می‌شود که به «یتبدّی» اصلاح و ترجمه گردید. 6. الفتن، ص 148، الجزء 3، ح 609 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی). 7. الفتن، ص 152، الجزء 3، دنبالۀ ح 620 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی). 8. در نسخۀ چاپی الفتن پشتوانۀ ما، در نوشتار عربی حدیث، در این‌جا «ذي قریات» یافت می‌شود که به «ذي قربات» اصلاح و ترجمه گردید. 9. میان دو کروشه از افزوده‌های ما است که آن را از روایت دیگری مانند این روایت که در «الفتن، ص 196، الجزء 4، ح 801» آمده است، گرفته و ترجمه کرده‌ایم. 10. میان دو کروشه از افزوده‌های ما است. 11. الفتن، ص 198، الجزء ۴، ح 806 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی). #قسمت_سوم #ماه_صفر #صفر #جنگ_یکساله ادامه... اطلاعات جنی میخوای کلیک کن👇 🔞 @jen_media 📵 🔞 #جن_مدیا 📵

معرفی و ویژگی های سفیانی ۳: #قسمت_سوم #سفیانی #قرقیسیا نبرد بزرگ قرقيسيا در روايـات مـربـوط بـه سـفـيـانى، جنگ قرقيسيا كه در مرزهاى سوريه ـ عراق ـ تركيه بوقوع مى پيوندد حادثه اى خارج از روال طبيعى جنبش سفيانى و حوادث زمان ظهور بنظر مـى رسـد.. از ايـن رو هـدف اصـلى سـفيانى از جنگ عراق سلطه يافتن برآن كشور و ايجاد مـقـاومـت در بـرابـر نـيروهاى ايرانى و زمينه سازان ظهور حضرت، كه از مسير عراق به سـوى سـوريـه و قـدس پـيش مى روند خواهد بود. ولى در راه عراق در اثر حادثه عجيبى جـنگ قرقيسيا رخ مى دهد و آن حادثه پيدا شدن گنجى در مجراى فرات و يا نزدیک مجراى رود فـرات اسـت. بـطوريكه عده اى از مردم براى دست يافتن به آن، دست به تلاش مى زنند و آتش جنگ بين آنها شعله ور مى شود و بيش از صدهزار تن از آنها كشته مى شوند و هـيـچـيـك بـه پيروزى قطعى نمى رسند و به آن گنج دست نمى يابند. بلكه همگى از آن منصرف شده و به مسائل ديگر مشغول مى شوند. مـنـطـقـه قـرقـيـسـيـا بـطـورى كـه در مـعـجـم البـلدان آمـده ، شهر كوچكى است در نزديكى مـدخـل نهر خابور در رود فرات و امروز خرابه هاى آن نزديک شهر ((ديرزور)) سوريه قـرار دارد و نـزديک مرزهاى سوريه عراق است و به مرزهاى تركيه ـ سوريه نيز نسبتا نزديک مى باشد. ((هـمانا خداوند، در قرقيسيا سفره پر از طعامى دارد كه سروش آسمانى از آن خبر مى دهـد و نـدا مـى كـنـد اى پرندگان آسمان و اى درندگان زمين بشتابيد براى سير شدن از گوشت تن ستمگران )) ايـنـكـه صـحـنـه نـبـرد قـرقـيـسـيا به خوان و سفره الهى توصيف شده از اين جهت است كه درگـيـرى سـتـمـگـران بـا هـم و ضـعـيـف كـردن نـيـروهـاى يكديگر از تـقديرات خداوند مـتـعـال اسـت كه به شكست آنها بدست حضرت مهدى عليه السلام كمک مى كند. از اين رو سـفـيـانـى بعد از اين جنگ وارد عراق مى شود در حاليكه بخشى از نيروهاى خود را از دست داده است، ايرانيان زمينه ساز، او را شكست مى دهند.. آنگاه حضرت مهدى عليه السلام با تركان كه پس از شكست سفيانيان در نبرد قرقيسيا طرف درگير در آن كار زار بوده اند. وارد نبرد مى شود. #قسمت_سوم اطلاعات جنی میخوای کلیک کن👇 🔞 @jen_media 📵 🔞 #جن_مدیا 📵