الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينا

🔰 در روز غدیر، ‌پیامبر اعظم ص، به فرمان خدا، مدینهٔ «غدیر»‌ را بنیان گذارد، مدینه‌ای برای همهٔ روزگاران، همهٔ مردمان از هر قوم و سرزمین، با حکمرانیِ ویژگانی که به آنان در پرتو اعتلای محمد ص ، اعتلا بخشید و رُتبَتِ محمّد ص بدیشان سپرد تا دعوت‌گرانی باشند راستین، که خلق را به‌سوی خدای خوانند و به آنان خداشناسی آموزند و از این دسته، در هر قرنی و زمانی، کَس هست، حجّت‌های خداوند بر آن‌که به ربوبیّت خدا خَستوست و به بندگی خویش معترف. 🔸رسول خدا ص، حج گزارد، با حج‌گزاران مکّه را تَرک گفت، تا به غدیر رسید، از سوی خدا فرمان یافت کاروان‌ها را از حرکت بازدارد و پیامی که فردا و فرداهای اینان و آیندگان را روشن و استوار می‌سازد به گوش جان آنان بنیوشاند و گمراهان و منافقان را به چیزی نشمرد و هراسی به دل راه ندهد که در حمایت خداست. «يَـٰٓأَيُّهَا ٱلرَّسُولُ بَلِّغۡ مَآ أُنزِلَ إِلَيۡكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمۡ تَفۡعَلۡ فَمَا بَلَّغۡتَ رِسَالَتَهُۥ وَٱللَّهُ يَعۡصِمُكَ مِنَ ٱلنَّاسِ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡكَٰفِرِين» 🔸رسول خدا فراخاست، به بلندی فرارفت و راه آینده را، با فرابردن علی به کرسی ولایت و فرمانروایی امّت نشان داد. 🔸علی ع به دستور خدا بر سَریر حکمروایی جامعهٔ دینی قرار گرفت تا پس از رسول خدا، به تلاش برخیزد و پایه‌های مدینهٔ «غدیر» را برافرازد و در برابر گزندها و آسیب‌ها بایستد و ترجمان خواست و مشیّت خداوند و زبان ارادهٔ او باشد. 🔸این رسالت بزرگ، رسالت بزرگ انبیایی است تا جاودان، هماره بر جای باشد، سنّت تبدّل‌ناپذیر الهی. «فَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِيلًا وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِيلًا» 🔸در جامعهٔ «غدیر»ی، همهٔ حرکت‌ها، رفتارها و عبادت‌ها، بر مدار «ولایت» است و در این جامعه، بدون «ولایت»، حکمروایی عادلانهٔ دینی، در پیشگاه الهی، هیچ عملی پذیرفته نیست. به فرموده امام علی ع: «بدانید که اعتقاد به توحید پذیرفته نیست مگر با اعتراف به نبوّت محمد ص، و هیچ اعتقادی و عملی قبول نیست مگر با قبول ولایت و سرپرستی آن‌کَس که خداوند ، خود، او را ولیّ و سرپرست قرار داده است.» 🔸جامعه‌سازی «غدیر»ی در همهٔ روزگاران، وظیفه و رسالت باورمندان است؛ جامعه‌ای که در آن تمامی آموزه‌ها و دستورهای وَحیانی، جاری و ساری است و انسان، کرامت‌مندانه، با اختیار و گزینش‌گری خود، در همهٔ آنات، بر استوارسازی آن، خردمندانه و هوشمندانه به تلاش برمی‌خیزد. پاینده بادا جامعهٔ غدیری ◻️پژوهشگاه فقه نظام 🆔@jiiss_ir

بسم الله الرحمن الرحیم 🔰 خدا را هزاران بار شکر و ثنا بابت نعمت جمهوری اسلامی و تبلور مردم‌سالاری دینی در انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری. ان شاءالله این انتخابات با افزایش مشارکت نسبت به چندین انتخابات پیش، منشأ برکات برای نظام مقدس جمهوری اسلامی باشد. نکاتی در این انتخابات قابل توجه است: 1️⃣ نخست آن‌که انتخابات در ایران واقعی است، به‌گونه‌ای که تا آخرین لحظات اخذ رأی، هیچ‌یک از طرفین، قدرت پیش‌بینی نتایج را نداشتند و این پایانی است بر اتهامات کینه‌ورزان نسبت به جمهوری اسلامی. 2️⃣این انقلاب، کاملاً مردمی است به‌گونه‌ای‌که همهٔ بزرگان از هر دو طیف سیاسی و تاثیرگذاران با هر سلیقه‌ای مجبور بودند در این چند هفته به میان مردم رفته و از هر راهی برای جلب نظر مردم استفاده نمایند. 3️⃣ جذابیتِ ساز و کار تعیین قدرت در نظام جمهوری اسلامی است که گاه حتی گروهی از مخالفان و معترضان خود را نیز به پای صندوق‌های رأی می‌کشاند. 4️⃣برابری نسبی محبوبیت دو جریان سیاسی در کشور که اگر انگیزه‌های قومیتی و مذهبی نبود بی‌شک اکنون نتایج انتخابات به‌گونهٔ دیگری بود. 5️⃣رسوخ انگیزه‌های بالای انقلابی در عمق روستاهای سراسر کشور با رأی بالای نماینده گفتمان اصیل انقلابی که خود نشان‌دهنده اوج درک و بصیرت فزاینده در عموم ملت مظلوم قهرمان ایران است. 6️⃣ضعف ارتباط مردمی طلاب و قشر انقلابی در تبیین دست‌آوردهای انقلاب اسلامی و حتی دولت خدوم شهید رئیسی به‌گونه‌ای‌که در این نهضت تواصی تجربه شد که با ساعاتی کنار مردم بودن می‌توان آگاهی‌بخشی خوبی داشت، لذا لازم است برای این جهت تلاش مستمری صورت گیرد. 7️⃣ کاستی‌ها و ایرادات درون‌گفتمانی فراوانی که در این دوره از انتخابات تجربه شد که لازم است در زمان مناسب در رابطه با این مسائل چاره‌جویی شود. 🔸در نهایت سجده شکر به‌جا می‌آورم و ضمن تبریک به دکتر پزشکیان، منتخب مردم در این دوره و تشکر از همه کاندیداها و طرفداران‌شان که تنور رقابت‌های انتخاباتی را گرم نگه‌داشتند، از خداوند سربلندی ملت ایران را خواستارم. 🔸اکنون کارزار انتخابات به پایان رسیده و راه پیشرفت به سمت اهداف انقلاب اسلامی پیش روی ماست؛ پس باید به پا خواست و بر خدا توکل نمود. 🔸فإذا فَرغتَ فانصَب و إلیٰ ربّک فارغَب کمیل قنبرزاده مدیر مجتمع عالی ولی امر عجل الله تعالی فرجه الشریف ◻️پژوهشگاه فقه نظام 🆔@jiiss_ir

🔰بسم الله الرحمن الرحیم 🔹اکنون که حماسه بزرگ انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری اسلامی ایران برگزار شد و رئیس جمهور با انتخاب اکثریت ملت شرکت کننده در این حماسه بزرگ مشخص گردید لازم است نکاتی را به عزیزان و دوستان تلاشگری که در دوران تبلیغات انتخابی به وظیفه خود درجهت تبیین و ایجاد شور و حماسه انتخاباتی به خوبی عمل کردند متذکر شوم: 1⃣ رئیس جمهور منتخب، رئیس جمهور همه ملت ایران است و در چهارچوب قوانین جمهوری اسلامی از مشروعیت واحترام کامل برخورداراست، با توجه به وظیفه سنگینی که برعهده اوست بایداو را یاری رساند و از هر اقدامی که موجب تضعیف او در این راستا باشد پرهیز کرد. 2⃣ فرزندان و برادران انقلابی و پرشور من که درعرصه انتخابات باشور زائدالوصف واخلاص عمیق به تلاش وخدمت برخاستند همچنان پرشور وتلاش و جهاد تبیین و جهادخدمت خود را به مردم عزیز و نظام اسلامی مقدس و با اطاعت کامل از راهنمایی‌های و خط دهی‌های سیاسی و فکری عزیزدل‌ها و محبوب قلب‌ها و نائب امام زمان سلام الله علیه یعنی مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العظمی امام خامنه‌ای مد ظله العالی ادامه داده و در این راه هیچ گونه سستی و رخوتی به خود راه ندهند؛ زیرا: "ولاتهنواولا تحزنواو انتم الاعلون ان کنتم مومنین" 3⃣امیداست دراین دوره امتحانی بزرگ، همگان ازدولت منتخب گرفته تا جوانان عزیزانقلابی و عامه ملت بزرگ ایران باسربلندی و موفقیت چشمگیر برون آیند و شاهد ادامه راه شهیدان خدمت به ویژه عزیزدل‌ها شهیدرئیسی به سوی قله‌های پیشرفت و تعالی باشیم. 🔹والسلام علی عبادالله الصالحین ✍ محسن اراکی ۱۴۰۳/۰۴/۱۶ ◽️پژوهشگاه فقه نظام 🆔@jiss_ir

بلند بادا آستان باشکوه حسینی در همهٔ روزگاران

▪️حسین (ع) «جان» محمد (ص) بود، چشمهٔ همیشه‌جوشانِ چشمه‌سارِ سینهٔ او. ▪️«جان» او، شیدا و واله جانان بود و در کوی او، آن‌به‌آن، بال می‌گشود و «جان»‌ها را به فرودآیی در این چشمه‌سار فرا‌می‌خواند، تا لبالب شوند و از دنس‌ها پاک و سبک‌بالانه، آمادهٔ پرواز در کوی دوست. ▪️جان حسین، جان صیقل‌خورده بود، آیینه‌سان «جان‌»ها را در خود بازتاب می‌داد و کژی‌ها و سیاهی‌ها را می‌نمایاند. هر «جان»ی که شوق‌مندانه و از سر صدق، در برابر این «جان» واله، قرار می‌گرفت، به این درک و اندریافت، دست می‌یافت که چِسان جان خود را از ورطه‌ها به در آورد و نسیم دل‌انگیز حق را به کوی آن بوزاند و از تفت ناراستی‌ها و نادرستی‌ها در امان بدارد. ▪️«جان» حسین، دَمادَم در کورهٔ روزگار می‌گداخت که می‌دید مردمان روزگارش یکان‌یکان، با مهندسی و برنامه‌ریزی اُمویان، از کاروان وَحی جدا می‌شوند و به کاروان جاهلیت و عصبیت‌های قومی می‌پیوندند. این داغ و درد و گداختگی جان آن عزیز، هنگامی فزونی گرفت و کانونِ دل او را شعله‌ور ساخت که سردستگی امویان لجام‌گسیخته و از مدار خارج‌شده را، یزید به عهده گرفت. او که نشانی از مسلمانی نداشت، نه به قرآن پای‌بند بود و نه به سنّت. امام، کیان دین را در خطر دید، قامت افراشت، هوش‌مندانه حرکت خود را از تنگنا، به فراخنا کشاند، تا موج بیافریند و هدف قیام او بر همگان روشن گردد. منزل به منزل، از مدینه تا مکّه، از مکّه تا کربلا، به روشن‌گری پرداخت. چهره‌ٔ امویان و سرکردهٔ آنان، یزید را به مردم نمایاند و برداشت و تفسیر خود از قرآن و سنّت را، که بر خلاف دیگر برداشت‌ها و تفسیرهای بزرگان و ناموران و علمای عصر بود، به مردم، دقیق و همه‌سویه شناساند. به همگان، بویژه عالمان و دین‌شناسان نامور، فهماند که رایت‌افرازی و قیام او، تکلیف و رسالت جدیدی است که خداوند، با همه‌ٔ خطرها و دشواری‌ها، بر عهدهٔ او گذارده، زیرا کیان اسلام در خطر است. در گاهِ در خطر بودن کیان اسلام، هر خطری را بایستی به جان خرید. ▪️حکومت‌گران اموی،‌ بنای هدم اسلام را دارند و گسترش آیین‌های جاهلی. «من یرتدّ منکم عن دینه فسوف یأتی الله بقوم یحبّهم و یحبّونه» مائده ۵۴ هر کس از شما از دین‌اش برگردد، خدا به زودی، گروهی را به عرصه می‌آورد که دوست‌شان دارد و دوست‌اش می‌دارند. ▪️عالمان و دین‌شناسانی که خیرخواهانه، امام را از رفتن به دل خطر پرهیز می‌دادند، می‌پنداشتند می‌توان در گاه خطر، از رویارویی با حکمرانانی که نظام دینی را از مسیر خود خارج کرده، بدعت را زنده و سنّت را میرانده‌اند، خودداری کرد و به گوشه‌ای خزید و به عبادت پرداخت. امام، به این نگاه، برداشت و تفسیر از احکام و آموزه‌های وحیانی، خط بطلان کشید و راه روشن را فراروی‌ها گشود. «أَیُّهَا النّاسُ؛ إِنَّ رَسُولَ اللّهِ(صلى الله علیه وآله) قالَ: «مَنْ رَأى سُلْطاناً جائِراً مُسْتَحِلاًّ لِحُرُمِ اللهِ، ناکِثاً لِعَهْدِ اللهِ، مُخالِفاً لِسُنَّةِ رَسُولِ اللهِ، یَعْمَلُ فِی عِبادِاللهِ بِالاِثْمِ وَ الْعُدْوانِ فَلَمْ یُغَیِّرْ عَلَیْهِ بِفِعْل، وَ لاَ قَوْل، کانَ حَقّاً عَلَى اللهِ أَنْ یُدْخِلَهُ مَدْخَلَهُ» تاریخ طبری ج۵ ص ۳۸۳ ▪️امام، این فرمان رسول خدا را سرلوحهٔ کار،‌ برنامه و قیام خویش قرار داد و ساکت و بی‌تفاوت نماند و علیه ستم‌بارگان، سر بر تابیدگان از سنّت رسول خدا، میرانندگان آن و گناه‌گستران، خروشید و پایه‌های بنیان سترگ اصلاح امّت محمد (ص) و احیای دین را افراشت. برج و بارویی که در همهٔ روزگاران،‌ نشان راه است برای رهروان و آستان بلند باریابی به بارگاه باشکوه ربوبی. بلند بادا این آستان در همهٔ روزگاران ◼️پژوهشگاه فقه نظام 🆔@jiiss_ir

🔰بسم الله الرحمن الرحیم از ولایت الاهی تا حکومت ولایی؛ در حاشیهٔ سخنان اخیر حجت الاسلام و المسلمین استاد مسعود عالی 🖋 علی صالحی منش مدیر گروه فقه نظام سیاسی پژوهشگاه فقه نظام 1️⃣ حکومت، تنها رفتار حاکم یا حاکمان جامعه نیست؛ بلکه رفتار جمعیِ جامعه است. چنان‌چه در جامعه‌ای، مردم، حکمرانی قدرتی را نپذیرند و به قوانین وضع‌شده از سوی آن گردن ننهند، حکومت، به واقع، مستقر نخواهد بود. این مسأله، چه به لحاظ تجربه بشری و چه به لحاظ معارف قرآنی و روایی، امری روشن است؛ به دلیل همین شراکت است که حساب و کتاب و ثواب و عقاب حاکمان از مردم جدا نیست و در قیامت، که حقیقت بشر نمایان می‌گردد، انسان‌ها با امام خویش فراخوانده می‌شوند: «يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِم‏» روزی که هر گروهی را به امام‌شان می‌خوانیم و آنان که در برابر حکومت فرعون‌ها سر طاعت خم کرده‌اند به دست همان فراعنه به دوزخ وارد می‌شوند: «يَقْدُمُ قَوْمَهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ فَأَوْرَدَهُمُ النَّار» پیشاپیش قوم خود می‌آید و آنان را وارد جهنم می‌سازد. روشن است که پذیرش یک حکومت ممکن است با رضایت قلبی همراه باشد یا نباشد. 2️⃣ در اندیشهٔ متعالی اسلامی، حکومت، حقّی الهی است؛ و ذات بلندمرتبهٔ الهی، همان‌گونه که در خلقت خویش بی‌نیاز از هر غیر و منزّه از هر شریکی است، در حکومت و قانون‌گذاری نیز شریک نمی‌پذیرد: «ان الحکم الا لله» «و لا یشرک فی حکمه احدا» نتیجه این نکته و آن‌چه در بند پیشین خواندید این است که حکومت، حقّی است الهی، که تحقّق آن، به‌واسطهٔ پذیرش مردم و جامعه ممکن خواهد شد. 3️⃣ امیرالمؤمنین، علیه السلام، بر این مبنا، به نصب خاصّ الهی، امام و ولیّ جامعه است، امّا این نعمت بی‌نظیر الهی که اتمام نعمت بر بشر بود، هیچ‌گاه در زمانه فتنه‌آلود آن حضرت، از سوی مردم، به جز شمار اندکی از آنان، پذیرفته نشد. حتی بیعت صورت‌گرفته با آن حضرت نیز، از این باب نبود و به همین جهت، آن امامِ حق، ابتدا، از پذیرش بیعت امتناع فرمود. نشانه‌های این سخن در تاریخ فراوان است. تنها به عنوان نمونه اشاره می‌شود که لشکریان آن حضرت در صفین در شعار خود و به عنوان دلیل حقانیت خود، به وجود جناب محمد بن ابی بکر، فرزند خلیفه اول، به عنوان «الطیب ابن الطیب» یعنی پاک پاکزاده تأکید می‌کردند نه به همراهی علی ابن ابی طالب و حسنین علیهم السلام و این خود از وجوه مظلومیت اوّل مظلوم عالم است. (وقعة صفین، ص 293) 4️⃣ آیا چنین جامعه‌ و چنان حکومتی که به دست این جامعه محقق شده است را می‌توان جامعه‌ و حکومتی ولایی برشمرد؟ روشن است که در این‌جا سخن از حقّ ولایت علی بن ابیطالب (ع) و نصب الهی آن بزرگ‌رهبر نیست، بلکه سخن از آن چیزی است که در ظرف واقع بر این کرهٔ خاکی محقّق شده است که باید گفت در این ظرف، هیچ‌گاه حق علی بن ابی طالب(ع) حتّی به حداقل آن ادا نگردید. بر این اساس نمی‌توان گفت حکومتِ تشکیل‌شده بر پایهٔ بیعت جامعه با آن حضرت، حکومتی ولایی بوده است. 5️⃣ اما انقلاب اسلامی، حکایتی است دیگر. چهارده قرن رشد جامعه شیعه در فراز و نشیب حوادث، جامعه‌ای را تحقق بخشید که در نبود علی (ع) و در غیبت فرزند معصوم او، در پی احقاق این حقِ بر زمین مانده و مخفی‌شده در هزارتوی تاریخ برآمدند و تا پای جان و آخرین قطره خون‌شان را در این مسیر فداکردند و به همین عنوان به گرد نائب امام زمان خویش جمع شدند و حکومت او را تحقق بخشیدند و تجلّی این گفتمان عمومی در متن قانون اساسی جمهوری اسلامی مشهود است. این نخستین بار بعد از حکومت مدنی پیامبر (صلی الله علیه و آله) بود که کره خاکی، حکومتی در این حد از اخلاص و توحید را به خود دید و به تعبیر مقام معظم رهبری، آرزوی موسی و عیسی و آرزوی همهٔ اولیا و ائمهٔ بزرگوار محقق گردید. (15/10/73 بیانات در جمع پاسداران) پس چه جای عجب است که گفته شود حکومت اسلامی ما حکومتی ولایی است و حکومت محقق‌شده با بیعت ناخالصانهٔ مردمان بدعهدِ عهد امیرالمومنین (ع) حکومتی غیرولایی؟! 6️⃣ روشن است که صرف بیعت با ولی مأذون از طرف خدا (به اصالت یا نیابت) بدون اعتقاد به این جهت، نه تحقق‌دهندهٔ عنوان ولایت خواهد شد و نه منجر به اجرای عدالت، همان‌گونه علی بن ابی طالب (ع) با آن‌که بدون تردید، حاکم عادل و معصوم بود، در اجرای عدل در موارد متعدّدی متمکّن نگردید. در این موارد، او که حاکم عادل است، بی‌گمان، عادلانه رفتار کرد، ولی مردمی که ولیّ‌نشناس بودند تابِ عدل او را نیاوردند و آن‌چه که باید، محقق نگردید. جای تعجب از برخی چهره‌هاست که به نام دفاع از انقلاب و رهبری، سعی در کمرنگ نشان دادن اهمیت این اعتقاد عظیم دارند و گاه تا آن‌جا پیش می‌روند که گویا الهی‌بودن حاکم را نیز غیرضروری و تنها عادل بودن او را کافی می‌دانند! 🆔@jiiss_ir

چگونه ممکن است حکومتی عادل باشد در حالی که در اصل تصدی این حق الهی، حقانیت او محرز نباشد؟ همان‌گونه که نماز در دار غصبی باطل است بی‌گمان حکومت کسی که مؤیّد به اذن الهی نباشد نیز غاصبانه و غیر مشروع خواهد بود. 7️⃣دفاع از انقلاب هزینه دارد، اما مردم ما و در پیشاپیش ایشان عالمان دینی همواره نشان داده‌اند که باکی از پرداخت این هزینه‌ها در برابر دشمنان و کج‌اندیشان ندارند. در این جا، جادارد به عنوان طلبه‌ای کوچک از استاد عزیز جناب حجت الاسلام والمسلمین عالی که همواره عمر خود را چه در زمان جنگ با به‌دست گرفتن اسلحه و چه در زمان تدریس با نشستن بر کرسی کم‌نظیر دروس عالی حوزه‌ها و چه امروزه که عزّت و حشمت کرسی تدریس را رها کرده و به تولید علم و روشن‌گری در راستای اسلام ناب محمدی (ص) و ترویج اندیشه خالص انقلابی مشغول‌اند و همواره در این مسیر در برابر سرزنش‌ها و تخریب‌ها و زخم زبان‌های رفیقان و رقیبان ایستاده‌اند کمال قدردانی را داشته باشم. بدون تردید این استاد عزیز امروزه برای طلّاب انقلابی یک اسوه و نمونه است که به لطف الهی، امثال ایشان روز به روز بیشتر خواهد شد. «یجاهِدُونَ في‏ سَبيلِ اللَّهِ وَ لا يَخافُونَ لَوْمَةَ لائِمٍ ذلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتيهِ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَليم‏» ◼️پژوهشگاه فقه نظام 🆔@jiiss_ir

🌀 چرایی و چیستی حکم تنفیذ ریاست جمهوری 📝 بررسی مفهوم و ماهیت حقوقی «تنفیذ» و مهم‌ترین پرسش‌های مربوط به آن از منظر حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران 🔸 تنفیذ حکم ریاست جمهوری از سوی مقام رهبری در حقیقت اعتبار بخشیدن یا مشروعیت دادن به ریاست وی بر قوه‌ی مجریه است. 🔹 در تمام تنفیذنامه‌هایی که از سوی امام خمینی رضوان‌الله‌تعالی‌علیه یا حضرت آیت‌الله خامنه‌ای برای رؤسای جمهوری اسلامی ایران صادر شد، ابتدا عبارت «تنفیذ رأی مردم» و سپس «انتصاب به ریاست جمهوری» دیده می‌شود. ادبیات بکار گرفته‌شده در تنفیذنامه‌ها ارتباط معناداری را میان انتخاب رییس‌جمهور از سوی مردم و انتصاب وی توسط مقام رهبری بیان می‌دارد. 🔹 در جمهوری اسلامی ایران میان «انتخاب مردم» و «انتصاب ولی فقیه» به طرز زیبایی جمع شده و مقام رهبری همان کسی را به ریاست جمهوری منصوب می‌کند که مقبولیت مردمی و پایگاه اجتماعی وی قبلاً از طریق انتخابات احراز گردیده است. 📌 متن کامل👇 khl.ink/f/23399 ◼️پژوهشگاه فقه نظام 🆔@jiiss_ir

درود خدا و رسول بر زینت عبادت‌گران و آبادگر جان‌ها

🔰 رسول اعظم در شعاع وحی، «جان»ها را روشن کرد، بیغوله‌های تاریکی‌زای جاهلیت را برچید و رواق‌رواق شبستان زندگی‌ها را به نور توحید آذین بست. روز به روز، وَحی دامن می‌گستراند، نور می‌افشاند و سینه‌ها را از تاریکی به‌درمی‌آورد و به آستان نور فرود می‌آورد. ▪️ این حرکت بزرگ، ناپیداکران، که دَمادَم شب را می‌شکافت و سپیده را می‌گشود، بر بیغوله‌بانان جاهلیّت گران آمد، چاره اندیشیدند، چاره‌گری آنان بدان‌جا انجامید که نمی‌توان در برابر این موج بلند و دَرهم‌کوبنده ایستاد، پس بایستی در صف مسلمانی درآمد و آیین جاهلیت را در قالب اسلام در جویبار جان‌ها جاری ساخت. ▪️ این نقشه در دورهٔ رسول خدا، به گوناگون گونه‌ها رسم گردید و پس از رحلت رسول خدا، زمینهٔ بهتر و بیش‌تر این حرکت شوم فراهم آمد. تا این‌که بنی‌امیّه ریشه دواند، کم‌کم عصبیّت‌ها را زنده کرد و به انتقام جگرگوشه‌های خود، که در جبههٔ کفر در رویارویی با سپاه محمد (ص) به خاک افتاده بودند، برخاست. و این عصبیّت جاهلی، تمام ارکان جامعهٔ نوساختهٔ نبوی را فراگرفت و از شکوه توحید ناب و آموزه‌های حیاتی وَحیانی کاسته شد و عرصه بر دین‌داری و رایَت‌بانی از توحید و راه و مرام نبوی تنگ و تنگ‌تر شد، تا این‌که چهرهٔ خشن و حیرت‌آور آن در کربلا بر همگان نمایان گردید. ▪️ برگشت جاهلیت و روی‌گردانی مردم از نابِ توحید و حیات وَحیانی، حادثهٔ خونبار کربلا را رقم زد. امویان که رویهٔ عصبیت جاهلی، همانا توحیدستیزی، قبیله گرایی، خون‌آشامی و انتقام‌گیری از رایَت‌بانان توحید را در رویارویی با نماد توحید در نینوا نمایاندند، پس از آن حادثهٔ خون‌بار، اسارت فرزندان رسول خدا، با دشنه‌های خونین، ‌سینه‌های مالامال از کینه، به آل رسول، بی‌رحمانه تاختند و «نای»ها را بریدند، شرک را گستراندند و مردمان را از منظومهٔ توحید و آیین‌های وَحیانی دور کردند. با این مردمانِ پراکنده از کانون وحی و کانون‌افروزان و افروزندگان مشعل‌های آموزه‌های حیاتی وَحیانی، بنا کردند به برچیدن نشانه‌ها و رکن‌های برافراشتهٔ نبوی. ▪️ امام سجاد (ع) در چنین روزگاری که از هر سوی شرر می‌بارید، بی‌هیچ یار و یاور و کمک‌کاری باید رایَت رسالت الهی خود را برمی‌افراشت و به احیای دین و نابِ وحی می‌پرداخت و زمینه را برای طلوع آفتاب عالم‌تاب اسلام ناب محمدی فراهم می‌آورد. انسانیّت افول کرده بود. او باید این بنای فروریخته را بازمی‌ساخت و انسان‌های کوچ‌کرده از آن‌را، به آن بازمی‌گرداند تا بتواند فردا و فرداها را بسازد و انسان را به مدار سرشتاری و الهی خود باز گرداند. ▪️ امام، شهر دین را از نو بنیاد گذارد و دل‌های ناسازوار و دوری‌گزین از این شهر را، با دعا و نیایش نرم کرد تا با علاقه و کشش در کوی‌کوی آن مأوی گزینند و به آیه‌های جان‌افروز الهی، «‌جان» خود را دمادَم از بدی‌ها بپیرایند و در آسمان لایتناهی وَحی به پرواز دربیاورند. ▪️ درود خدا و رسول، بر زینت عبادت‌گران و آبادگر جان‌ها ◼️پژوهشگاه فقه نظام 🆔@jiiss_ir

🔰 شهید اسماعیل هنیه، آسمانی شد. ▪️ خوشا آن جان که به عشق جانان، کالبَد تن را بر نمی‌تابد. ▪️ اسماعیل، عاشق جانان بود. فرزندان‌اش را یکایک، ابراهیم‌وار، به قربان‌گاه بُرد و تقدیم جانان کرد و خود نیز در قربان‌گاه ماند و به درگاه الهی به استغاثه پرداخت تا پذیرفته شد. ▪️ قهرمان بود. قهرمان راه رهایی قدس شریف و مردمان مظلوم آن دیار مقدّس از چنگ دیوان و دَدان. ▪️ بی‌تاب مردمان موحّدی بود که در فلسطین و در باریکهٔ‌ غزّه، خانوادگی در آتش اصحاب اخدود افکنده می‌شدند و تا آخرین نفر می‌سوختند و فریادرسی نداشتند. ▪️ ایران اسلامی، سرزمین آرزوهایش بود، به رهبری فرزانه،‌ هوشمند، تدبیرگر، پشت‌و‌پناه مردمِ درد و رنج‌کشیده، امّا پایدار فلسطین عشق می‌ورزید. ▪️ میهمان بود. آمده بود تا از نزدیک شکوه و شوکت مردم ایران را به تماشا بنشیند، تبریک بگوید و در مراسم تحلیف رئیس‌جمهور برگزیدهٔ مردم ایران شرکت بجوید و به رهبر و مقتدای خود، امام خامنه‌ای، عرض ارادت بورزد؛ امّا دشمن صهیون و استکبار جهانی نمی‌توانست این پیوند عاشقانه، خالصانه و استوار را بپذیرد، که مرگ حتمی خود را در آن می‌دید؛ از این روی با برنامه‌ریزی و نقشه، در گاهِ ویژه، خون آن عزیز را در عاصمهٔ جبههٔ مقاومت،‌ تهران، ریخت، تا برگی بر جنایات خود بیفزاید و از دیگرسوی، ناخواسته،‌ خون سربازان جبههٔ مقاومت ایران و فلسطین را در هم آمیزد و مرگ نکبت‌آلود خود را به‌دست خود، رقم بزند، که دیری نخواهد پایید، ان‌شاء‌الله ▪️پاینده‌ بادا پیوند ایران و فلسطین ◼️پژوهشگاه فقه نظام 🆔@jiiss_ir

🔰 با همکاری مؤسسه پژوهشی فقه نظام و پژوهشکده مطالعات اسلامی در علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد 🔹 برگزاری اولین جلسه از سلسله نشست‌های بیست‌ و سومین دوره ضیافت اندیشه، ویژه اعضای هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد، با موضوع: 🔹اقتصاد سیاسی جمهوری اسلامی ایران با تاکید بر اقتصاد مقاومتی با محوریت: نظام اقتصادی اسلام، اصول کلان و الگوهای عملياتی 🏢مکان: پژوهشکده مطالعات اسلامی در علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد 🗓زمان: ۲۱ مرداد ماه ۱۴۰۳ مشاهده در وب‌گاه فقه نظام 🔳 پژوهشگاه فقه نظام 🆔@jiiss_ir

اربعین، چهل شهر عشق

▪️حسین (ع)، به عشق، شهر عشق را بنیان گذارد؛ شهری با باروهای سر به آسمان‌سوده و استوار، با باروبانانی تیزنگر، هشیار و همه‌گاه رصدگر. ▪️شهر، در دل تاریکی و در گاه غریوها و توفیدن‌های سخت و هراس‌انگیز کینه‌مندان و تاریک‌روزگارانی که روشنایی را برنمی‌تابیدند و پرتوافشانی وحی را پایان زندگی نکبت‌بار خود می‌دیدند، به‌دست مردمان قبیلهٔ قبله، پاگرفت،‌ ساخته شد، سامان یافت، دامن گستراند و قاف تا قاف را روشن کرد. ▪️شهر، شهر دین بود، شهر توحید، پاک و پیراسته از دَنَس‌ها، کینه‌توزی‌ها، آیین‌های خانمان‌سوز جاهلی و رویّه‌هایی که مذاب شرک را به «جان»‌ها و سینه‌ها، سریان می‌داد. ▪️مردمان و باشندگان این وادی مقدس که امامت حسین (َع) را به جان پذیرفته بودند و سخنان راه‌گشا،‌ غبارزدا، شادی‌افزا، جلادهندهٔ روح و جان او را، منزل به منزل،‌ وادی به وادی، در فراخناها و تنگناها،‌ به جان می‌نیوشیدند، همه، بزرگ و کوچک،‌ زن و مرد، در کار دیده‌بانی و رصدگری بودند که مباد،‌ شهر نوبنیاد توحیدی به شرک بیالاید و بادهای سموم و زهرناکِ دوگانه‌پرستی، سینه‌های خود و همگنان و همراهان را درنوردد و تبه سازد. ▪️توحیدیان، پای‌بندان به سیره و سنّت پاک و انسان‌ساز نبوی، به ادامه جامعه‌سازی نبوی، برای در امان‌ماندن از گزندها، ناراستی‌ها و زشتی‌ها، ستم‌ها و نابرابری‌ها، به امامت برگزیدهٔ خدا و رسول او، از عمق جان، باور داشتند و جامعه‌سازی دینی را بدون راهبری، حکمرانی و نقش‌آفرینی آن‌به‌آن او،‌ در همه عرصه‌های اجتماعی،‌ سیاسی، فرهنگی و اقتصادی و اعتقادی، ناممکن و بی‌راهه‌روی می‌دانستند؛ به امامت امام زمان خود، قامت افراشتند،‌ تا چهرهٔ حقیقی دین و حقیقت محمّدیه را فراروی مردم بنمایانند و از فروافتادن آنان در درّه تباهی و تباهی‌گستری شرک، که زندگی نکبت‌باری برای آنان رقم می‌زد، جلوگیری کنند. ▪️این وجودهای پاک و مقدّس و عصارهٔ‌ همهٔ پاکی‌ها و زیبایی‌ها،‌ گرچه در نبردی نابرابر و ناجوانمردانه، به خاک افتادند و اِرباً اِربا شدند، و بدن نازنین امام‌شان، «فقطعوه بسیوفهم» شد، اما راهِ روشنی را که به سوی «قبله» قهرمانانه گشودند، ماند و ذرّه ذرّهٔ خاک و غبار آن، از آغاز تاکنون، توتیای چشم اهل قبله شد. ▪️این راه روشن و سپیده‌گشا، از صبحی که چشم گشود، رهروان راه حق را، فوج‌فوج، به سوی خود کشاند؛ زیرا در گذر زمان به این درک و اندریافت رسیدند که ماندگاری در صراط حق و احیای دین و ارزش‌های متعالی، و گشودن درهای جهنم،‌ به سوی ستم‌بارگان و رهایی ستمدیدگان از چنگ درنده‌خویان، بسته به رهروی در این راه است و حرکت به سوی قله‌های مجدی که حسین (ع) و یاران آن عزیز، در چکاد آن‌ها، مشعل توحید و عزّت و سربلندی مسلمانان را افروختند. ▪️گام‌زدن باورمندانه، مهربانانه، برادرانه، عاشقانه، روشن‌گرانه، حماسی و خردمندانه، در منزل به منزل این چهل شهر عشق، که به تدبیر و جان‌فشانی حسین (ع) و یاران، ارکان آن، افراشته شد، توانایی‌ها و همبستگی‌های شگفتی در امّت اسلامی در پی دارد، بویژه در روزگاری که اصحاب اُخدود، به فرماندهی شیطان بزرگ، توحیدیان و الله‌الله‌گویان را در سرزمین قرآنیان، غزّهٔ‌ مظلوم، به گودال‌های آتش، می‌افکنند. درود بر اربعینیانِ همیشه‌بیدار و ستم‌ستیز ◼️پژوهشگاه فقه نظام 🆔@jiiss_ir

آیین‌محمدی و نهضت حسنی جاودان بادا

▪️محمّد (ص) در دل صخره‌های مکّه و در میان مردمان صخره‌گون‌دل، به‌پا خاست،‌ بانگ زد، پیام وحی را که خداوند به «جان» او سریان داده بود، به گوش «جان»ها نیوشاند. ▪️در برابر این فراخیزی و نهضت دگرگون‌ساز الهی ـ انسانی، توحیدی و شرک‌برانداز، سران شرک و آلودگان به این آیین، به سختی به رویارویی برخاستند که در گنداب زندگی جاهلی، این جویبار زلال وحی را برنمی‌تابیدند. ▪️نهضت مقدس نبوی، با همهٔ دردها، رنج‌ها و آزارها، در مکه، سیزده سال به درازا کشید، تا این‌‌‌که باب هجرت گشوده شد و نسیم دلاویز آن، به کوی «جان»ها وزید. یثرب، ‌با سینه‌های لبالب از عشق توحیدیان، و گام‌ها و اراده‌های استوار آنان،‌ مدینة النبی شد و نهضت به نظام مقدس توحیدی دگر گردید. ▪️پایه‌های نظام توحیدی با پای‌مردی و جان‌فشانی باورمندان و فرودآمدگان به برکه‌ٔ توحید و رهبری بخردانه، تدبیرگرانه و وحی‌مدارانه رسول اعظم، به زیبایی و شکوه، افراشته شد و جامعه نبوی پاگرفت و روز به روز،‌ بر گستره و قدرت آن افزوده می‌شد و هر گروه جنگاوری از جبهه کفر که به باروی باشکوه آن نزدیک می‌شد تا گزندی به آن وارد آورد، ‌به خاک مذلت درافکنده می‌شد. ▪️در اوج اقتدار نظام توحیدی و رخشان‌شدن سینه‌ها به آیه‌های همه‌گاه پرتوافشان قرآن، آنی ابری سیاه،‌ آسمان سینه‌ها را فراگرفت و درد و غمی بزرگ،‌ باریدن گرفت و چشمهٔ نور، چشم فروبست و به بارگاه ربوبی،‌ باریافت. ▪️از پس این غروب غمبار، انتظار می‌رفت برابر بنیانی که آن راحل عزیز گذارده بود، ‌خورشیدی تابنده از مشرق «جان»ها بردمد و تیرگی و تاری، هیچ‌گاه سینه‌ها و سیماها و آستان بلند جامعه وحیانی را، فرونگیرد که فسوسا این‌سان نشد. تیرگی و تاری، رو به گسترش گذاشت، نقطه بود و نقطه‌ها شد و نقطه‌ها،‌ به هم پیوستند و ابر تیره‌ای پدید آوردند و کار را بر هشیارمردان، مصلحان و روشنایی‌شناسان و تاریکی‌زدایانی همچون علی (ع) سخت‌دشوار ساخت. ▪️تا این‌که مردم، از هر سوی، آسیمه‌سر، فرا آمدند و او را با همه پرهیزها و کناره‌گیری‌ها واداشتند که بر اریکهٔ حکمرانی فرا رود و با ید بیضای تدبیرگری خود، در پرتو آموزه‌های وحیانی و سنت نبوی و قرآنی که در سینه دارد، به احیای راه رسول خدا بپردازد و مشعل‌های فرومرده را برافروزد،‌ تا راه، به روشنی نمایانده شود و رهروان، در کژراهه‌ها گرفتار نیایند و طعمهٔ کرکس‌ها گردند. علی (ع) به دشواری‌های راه، آگاه بود، ‌ویرانی‌ها، ‌گسل‌ها و گسست‌ها، باتلاق‌های هوا و هوس و دنیای پر زرق و برق که بسیار کسان، ‌حتی خواص، در آن گرفتار آمده بودند، می‌شناخت و می‌دانست گذر از این گردنه‌های سخت و راه‌های پرسنگلاخ و بیابان‌های قفر و کران‌ناپیدا و کُنام‌های دَدان و سُفیانی‌های زخم‌خورده و به شمشیر آختهٔ او، کسان و عزیزان‌شان، به خاک افتاده، کاری است کارستان، رنج‌ها باید کشید،‌ بلاها باید دید، عزیزانی باید از دست داد و حتی ساجدان، ‌نیایش‌گران و شب‌زنده‌داران،‌ نمازگزاران و تلاوت‌‌گرانی را باید گردن زد و به خاک افکند. فتنه‌ها در راه است و سیاهی‌ها و تاریکی‌ها فراروی. ▪️پیش‌بینی‌ها،‌ دغدغه‌ها،‌دشواری‌های راه، ‌کژاندیشی‌های خواص، ‌سنگ‌اندازی‌ها،‌ رویارویی‌ها و ‌سربازکردن زخم‌های چرکینِ سینه‌های کینه‌مند، به حقیقت پیوست و ناکثین و مارقین و قاسطین علیه علی ع به صف شدند و خنجر از نیام کشیدند تا علی ع را از احیای سنت نبوی و جاری‌سازی قانون‌های قرآنی در لایه‌لایهٔ جامعه بازدارند. علی ع از پای ننشست، سینه‌های کینه‌مند را شکافت، تا سیاهی نپراکنند و جامعه را به لجن نیالایند و از دیگرسوی به درمان‌گری برخاست و بیماردلان را با پندها و اندرزها و طبابت‌های دقیق، درمان کرد. ▪️در کار سینه‌شکافی و درمان‌گری و ساختن جامعه نبوی بود و براندازی به‌قدرت‌رسیدگان تبه‌کار سفیانی، به سرکردگی معاویة بن ابی سفیان، که با دسیسهٔ این تبه‌پیشه، به دست یکی از خوارج نابخرد و کوردل، فرق نازنین‌اش شکافته شد و فرزند او امام حسن مجتبی، به خواست مردم، زمام امور را به دست گرفت و رایت توحیدی پدر را برافراشت و با سفیانی‌های مشرک به رویارویی برخاست؛ اما معاویه با پیرامونیان خود، به دسیسه‌چینی پرداختند، شماری از خواص را خریدند، علیه جبههٔ حق تبلیغ کردند،‌ جاسوس‌ها و نفوذی‌های معاویه، کار را برای کارزار با جبههٔ سفیانی، دشوار ساختند.