🔴😳کرنا و واکسن آن سبب غلظت خون و سکته و مرگ می‌شوند! چون بیماری کرنا و واکسن آن، انسان را دچار غلظت خون می‌کنند، پس از ابتلا یا واکسن‌زدن حتماً حجامت کنید. چنان‌که می‌دانید، بسیاری از کسانی که دچار کرنا شدند یا واکسن زدند، یکی پس از دیگری دچار سکته شده و می‌میرند!!! گفتنی است، پس از آمدن واکسن کرنا به بازار، بارها از طریق استخاره و جز آن به این نکته رسیدیم که زدن واکسن کاری نادرست است، و خدمان نیز واکسن نزدیم. بسیاری از طبیبان طبّ سنّتی و برخی اساتید اهل معنا نیز همین کار را کردند و توصیه به پرهیز از واکسن نمودند. حال پس از ماهها زدن واکسن کرنا، به‌ویژه در کشورهای غربی که خُد از تولیدکنندکان بهترین واکسنها می‌باشند، بر همگان ثابت شد که این واکسنها اثر چندانی در عدم انتقال کرنا و پیشگیری از مرگ و میرها ندارند و چه بسا ساخت واکسن کرنا نیز توطئۀ دولتهای شیطانی در انتقال ویروس کرنا به بدن کسانی بود که به کرنا دچار نشده بودند!!! برای رهایی از آسیبهای ویروس کرنا یا واکسن آن به تذکّرات و راهنماییهایی که در کانال طب و بهداشت در آخرالزّمان ارائه می‌دهیم گوشِ دل بسپارید. ✔️کانال طب و بهداشت در آخرالزّمان @joinchatTebVaBehdasht

🔴منتظر تابستان طوفانی باشید کارشناسان سازمان ملل هشدار می‌دهند که پدیده‌های نوظهور از جمله بارش‌های سیل‌آسا در فصل گرم امسال شدت خواهد گرفت.

🔴ناروایی همپیمانی با زمامداران و قیامگران پیش از ظهور امام مهدی-عليه‌السّلام- جز با پنج تن از روایات اسلامی بهره‌ گرفته می‌شود که هرگونه همپیمانی‌ای (بیعتی) با زمامداران و قیامگران پیش از قیام امام مهدی-علیه‌السّلام- روا نیست، مگر با پنج تن از قیامگرانی که در آخرالزّمان برمی‌شورند و مردم را به راستی فرا می‌خانند و برای امام مهدی-علیه‌السّلام- چیرگی‌اش را فراهم می‌کنند، و پس از قیامش، با او پیمان می‌بندند و پرچم را به وی می‌سپارند، و آنان هاشمی چینی، شعیب تَمِیمِی خراسانی، قریشی سیستانی، حسنی گیلانی و حسینی یمانی‌اند. از مُفَضَّل ابن عُمَر روایت شده است که امام صادق-عليه‌السّلام- فرمود: هر همپیمانی‌ای (بیعتی) پیش از آشکارشدن قائم-عليه‌السّلام- همپیمانی کفر، دورویی و پنهانکاری است. خداوند کسی که پیمان می‌بندد و کسی که برایش پیمان‌گرفته می‌شود را نفرین کند.(۱) —------------------------------------------------ ۱. مختصر بصائر الدرجات، ص ۴۴۲، ح ۵۱۲؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی. 📚گزیده‌هایی از کتاب: جهان در آستانۀ ظهور؛ پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تَنْکابُنِی ✍🏻روش ما در نوشتن واژه‎ها،‌ بر پایۀ درست‌نویسی و سازگاری نوشتار با گفتار و برخی نکته‎های دیگر است. ✔️کانال آخرالزّمان @joinchatakheruzzaman

🌺تصاویری از جایگاه کنونی غدیر خم👇👇👇

🌺غدیر خُم نام برکه ای است که در محلی به نام خُم در مسیر مکه به مدینه قرار داشته است. در روز هجدهم ذی الحجه سال دهم هجری، پیامبر(ص) در این مکان، امام علی(ع) را به عنوان ولی و جانشین خود به مردم معرفی کرد. این حادثه به واقعه غدیر معروف است. غدیر خم در چهار کیلومتری جُحفه واقع شده و جحفه حدوداً در فاصله 183 کیلومتری شمال غربی مکه قرار دارد که یکی از میقات های پنجگانه است. این مکان به دلیل وجود مقداری آب و چندین درخت، محل توقف و استراحت کاروانیان بوده است. پیامبر بزرگوار اسلام در سال دهم هجری آخرین سفر حج خود را به‌جای آوردند. رسول اکرم(ص) در طول سال‌های اقامت در مدینه بجز سه سفر عمره امکانی برای به‌جای آوردن حج نداشتند و بنابراین، مراسم حج فرصتی بود برای مسلمانان که در سفری پر از خاطره همراه حضرت ختمی مرتبت باشند و طول دوران همراهی با عصاره خلقت راه و روش زندگی را بیاموزند. مراسم حج در فضای پر از شور و احساس در کنار پیامبر برگزار شد و بعد از به پایان رسیدن مراسم، رسول خدا سحرگاه شب چهاردهم و قبل از روشنایی سحر همراه کاروانیان از مکه به سمت مدینه حرکت کرد. جاده منتهی به مدینه از چند منزلگاه می‌گذشت. آن زمان مرسوم بود حاجیانی که قصد خروج از مدینه را داشتند از منزلگاه‌های کدی، محصب، تنعیم، سرف، ضجنان، ‌مرالظهران، ‌عسفان وادی قدید می‌گذشتند و به منطقه‌ای به‌نام غدیرخم که می‌رسیدند حاجیان هرکدام به نقاط مختلف می‌رفتند. غدیرخم نام ناحیه‌ای بود که در میان مکه و مدینه واقع شده بود. غدیر در 186 کیلومتری مکه عرب‌ها به سرزمین‌هایی که در مسیر سیل قرار دارند و سیلاب‌ها با عبور از میان آنها به دریا می‌ریزد «وادی» می‌گویند. در این مسیرها، آبگیرهایی طبیعی به‌وجود آمده که پس از عبور سیل از آنها، آب‌های باقی‌مانده در آن جمع می‌شوند. به چنین گودال‌ها و آبگیرهایی «غدیر» می‌گویند. منطقه‌ «غدیرخم» نیز در مسیر سیلاب‌هایی واقع شده که پس از عبور از غدیر به «جُحْفه» می‌رسند و سپس تا دریای سرخ ادامه پیدا می‌کنند و آب سیل‌ها به دریاها می‌ریزد. غدیر در سه الی چهار کیلومتری جحفه و جحفه هم در 183 کیلومتری مکه واقع شده است. این محل نزدیک 200 کیلومتر با مدینه فاصله داشت. شهرت این مکان به خاطر وجود برکه‌ای بود که در آن آب باران جمع شده بود. این برکه بین دو رشته کوه در شمال و جنوب و این آبگیر از شرق به غرب کشیده شده بود و در روزگاران گذشته تا دریای سرخ امتداد داشت و در مسیر سیل به‌صورت زمینی هموار در آمده بود. برای واژه «غدیر» معانی مختلفی مانند «آبگیر»، «قطعه‌ای از آب» و «جای جمع شدن آب باران» به کار می‌بردند. چند آبگیر یا غدیر در گوشه و کنار عربستان یافت می‌شد و از این رو این محل را به نام غدیرخم نامگذاری کردند تا با غدیرهای مشابه اشتباه نشود و مزیت آن این بود که هیچ گاه در طول سال خشک نمی‌شد. کنار این برکه چند درخت کهنسال ازنوع «سَمُر» شبیه درخت چنار وجود داشت. درختانی که شاخ و برگ انبوه داشتند و سایبانی برای توقف و استراحت کاروانیان به‌شمار می‌آمدند. غدیرخم جایی بود که راه حاجیان از هم جدا می‌شد و اهالی مصر، مدینه، عراق و شام به سرزمین خود می‌رفتند. روز هجدهم ذی‌الحجه کاروان مسلمانان به این منزلگاه رسیدند و رویداد مهم اعلام ولایت امیرمومنان علی بن ابیطالب(ع) در چنین روزی اتفاق افتاد. غدیر خم را در تاریخ و منابع مختلف به نامه‌های دیگری چون وادی خم،‌ جُحفه، خَرّار و غُرَبَه نیز می‌شناسند که به دلیل همجواری این مناطق با غدیر خم این نامگذاری‌ها صورت گرفته است. شرایط جغرافیایی این منطقه در طول دوران مختلف تغییر می‌کرد. در برخی از منابع جغرافیایی بواسطه وقوع سیل و ایجاد خرابی و تغییر مسیر آبگیر،‌ وخامت شرایط جغرافیایی به گونه‌ای بود که این منطقه را غیر قابل سکنی می‌کرد، اما در دوره‌ای دیگر اوضاع به سمتی پیش می‌رفت که وسعت آب برکه بیشتر و بر تعداد درختان سرسبز این منطقه هم اضافه می‌شد و به صورت محل مناسبی برای سکونت جمعی از مردم به‌صورت شهر یا روستا در‌می‌آمد. برخی آثار تاریخی نشان‌دهنده بنا شدن ساختمان‌هایی از سنگ و وجود حصاری دور منطقه مسکونی در دوران گذشته است.