منحنی لبخند در زنجیره‌های ارزش؛ آیا پارادایم متفاوتی نیز وجود دارد؟ بر اساس منحنی معروف طبقه‌بندی ارزش خلق‌شده، موسوم به منحنی لبخند زنجیره‌های ارزش: به دلیل انحصار فناوری‌های سطح بالا در گام‌های تحقیق و توسعه و طراحی توسط کشورهای توسعه‌یافته، عمده‌ی ارزش افزوده‌ی کسب شده در زنجیره، در مرحله‌ی قبل از تولید، به این کشورها تعلق می‌گیرد. این انحصارگرایی سبب ایجاد روابط برد-باخت میان کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه می‌گردد. منطق "شیفت"، نقطه‌ی مقابل این نوع حکمرانی کشورهای توسعه‌یافته است. تجویزی که شیفت ارائه می‌کند آن است که فناوری‌های سطح بالایی که ایران و سایر کشورهای ذی‌نفع شیفت به آن‌ها دست یافته اند، قابل تهاتر با نهاده‌های تولید ارزش در سایر کشورها خواهد بود تا روابط برد-برد میان کشورهای ذی‌نفع در شیفت شکل بگیرد. این مثال، قابل تعمیم به سایر منابع نه‌گانه‌ی تولید ارزش در شیفت می‌باشد. #منحنی_لبخند #انحصارطلبی_کشورهای_توسعه‌یافته #تخصیص_منابع_تولید_ارزش #تهاتر_منابع_تولید_ارزش #منابع_نُه‌گانه_تولید_ارزش #مناطق_۱۲گانه_ذی‌نفع_شیفت @jonbeshsaybery