#خلاصه_واقعه_غدیر_خم اعلان عمومی برای سفر حج در سال دهم هجرت،به دستور الهی آخرین سفر پیامبر صلی الله علیه و آله به مکه برای تعلیم حج و اعلام ولایت ائمه علیهم السلام آغاز شد.در این سفر بیش از یکصد و بیست هزار نفر آنحضرت را همراهی کردند که در شرایط آن زمان سابقه نداشت. بلافاصله پس از پایان مراسم حج،اعلام شد همه حجاج از مکه خارج شوند و برای برنامه ای مهم در غدیر خمکه کمی قبل از محل جدا شدن کاروانها بودحضور یابند. سه روز پس از پایان مراسم حج،سیل جمعیت به سوی غدیر حرکت کردند. اجتماع عظیم در غدیر با رسیدن به محل موعود،فرمان توقف از سوی پیامبر صلی الله علیه و آله صادر شد و مرکبها از حرکت ایستادند و مردم پیاده شدند و هر کس جائی برای توقف سه روزه آماده کرد. به دستور پیامبر صلی الله علیه و آله،سلمان و ابو ذر و مقداد و عمار زیر چند درخت کهنسال را آماده کردند و روی درختان،پارچه ای به عنوان سایبان قرار دادند.در زیر سایبان،منبری به بلندی قامت پیامبر صلی الله علیه و آله از سنگها و روانداز شتران ساختند به طوری که حضرت هنگام خطبه بر همه مردم مشرف باشند. هنگام ظهر،پس از ادای نماز جماعت،پیامبر صلی الله علیه و آله بر فراز منبر ایستادند و امیر المؤمنین علیه السلام را فرا خواندند تا بر فراز منبر در سمت راست حضرت بایستند .قبل از شروع خطابه،امیر المؤمنین علیه السلام بر فراز منبر یک پله پائین تر در طرف راست آنحضرت ایستاده بودند. سخنرانی پیامبر صلی الله علیه و آله پیامبر صلی الله علیه و آله نگاهی به سمت راست و چپ جمعیت نمودند و منتظر شدند تا همه مردم در مقابل منبر اجتماع کنند.سپس سخنرانی تاریخی و آخرین خطابه رسمی خود را برای جهانیان آغاز کردند.با در نظر گرفتن این شکل خاص از منبر و سخنرانی که دو نفر بر فراز منبر در حال قیام دیده می شوند به استقبال سخنان حضرت می رویم که آنرا می توان در یازده بخش ترسیم نمود: پیامبر صلی الله علیه و آله در اولین بخش سخن به حمد و ثنای الهی پرداختند و صفات قدرت و رحمت خداوند را ذکر فرمودند،و به بندگی خود در مقابل ذات الهی شهادت دادند. در بخش دوم،حضرت سخن را متوجه مطلب اصلی نمودند و تصریح کردند که باید فرمان مهمی درباره علی بن ابی طالب علیه السلام ابلاغ کنم،و اگر این پیام را نرسانم رسالت الهی را نرسانده ام و ترس از عذاب او دارم. در سومین بخش،حضرت امامت دوازده امام علیهم السلام را تا آخرین روز دنیا اعلام نمودند تا همه طمعها یکباره قطع شود.از نکات مهم در سخنرانی حضرت،اشاره به عمومیت ولایت آنان بر همه انسانها در طول زمانها و در همه مکانها و نفوذ کلماتشان در جمیع امور بود،و نیابت تام ائمه علیهم السلام را از خدا و رسول در حلال و حرام و جمیع اختیارات اعلام فرمودند . برای آنکه هر گونه ابهامی از بین برود و دست منافقین از هر جهت بسته باشد،در بخش چهارم خطبه،پیامبر صلی الله علیه و آله با دستهای مبارک بازوان امیر المؤمنین علیه السلام را گرفتند و آنحضرت را از جا بلند کردند تا حدی که پاهای آنحضرت محاذی زانوان پیامبر صلی الله علیه و آله قرار گرفت.در این حال فرمودند:«من کنت مولاه فهذا علی مولاه،اللهم وال من والاه و عاد من عاداه و انصر من نصره و اخذل من خذله»،«هر کس من نسبت به او از خودش صاحب اختیارتر بوده ام این علی هم نسبت به او صاحب اختیارتر است.خدایا دوست بدار هر کس علی را دوست بدارد،و دشمن بدار هر کس او را دشمن بدارد،و یاری کن هر کس او را یاری کند،و خوار کن هر کس او را خوار کند».سپس کمال دین و تمام نعمت را با ولایت ائمه علیهم السلام اعلام فرمودند و بعد از آن خدا و ملائکه و مردم را بر ابلاغ این رسالت شاهد گرفتند. در بخش پنجم حضرت صریحا فرمودند:«هر کس از ولایت ائمه علیهم السلام سرباز زند اعمال نیکش سقوط می کند و در جهنم خواهد بود».بعد از آن شمه ای از فضائل امیر المؤمنین علیه السلام را متذکر شدند. مرحله ششم از سخنان پیامبر صلی الله علیه و آله جنبه غضب الهی را نمودار کرد.حضرت با تلاوت آیات عذاب و لعن از قرآن فرمودند:«منظور از این آیات عده ای از اصحاب من هستند که مأمور به چشم پوشی از آنان هستم،ولی بدانند که خداوند ما را بر معاندین و مخالفین و خائنین و مقصرین حجت قرار داده است،و چشم پوشی از آنان در دنیا مانع از عذاب آخرت نیست». سپس به امامان گمراهی که مردم را به جهنم می کشانند اشاره کرده فرمودند:«من از همه آنان بیزارم».اشاره ای رمزی هم به«اصحاب صحیفه ملعونه»داشتند و تصریح کردند که بعد از من مقام امامت را غصب می کنند و سپس غاصبین را لعنت کردند.