بهتر است اُمّ ابیها را به جای "مادر پدرش"، "پناهگاه پدرش" ترجمه کنیم. در فارسی هر دو کلمه‌ی اُم و والده را به مادر معنی می‌کنیم. ولی والده یعنی زن زاینده‌ی فرزند و اُم یعنی پناهگاه و محل توجه فرزند (هم‌خانواده با امام). چنان‌چه شهر مرکزی یک منطقه را امّ‌القری گویند. حضرت فاطمه (سلام‌الله علیها) پناه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بودند. @jorenush

پيامبر (صلى الله عليه و آله): الشِّتاءُ رَبيعُ المُؤمنِ؛ يَطولُ فيه لَيلُهُ فَيَستَعينُ بِهِ عَلَى قِيامِهِ و يَقصُرُ فيهِ نُهارُهُ فَيَستَعينُ بِهِ عَلَى صيامِهِ. #زمستان، بهار مؤمن است؛ از شب‌هاى طولانى‌‌اش براى شب‌زنده‌دارى و از روزهاى كوتاهش براى روزه‌دارى بهره مى‌‌گيرد. امالی (صدوق)

اللَّهُمَّ بَارِکْ لَنَا فِى رَجَبٍ وَ شَعْبَانَ وَ بَلِّغْنَا شَهْرَ رَمَضَانَ وَ أَعِنَّا عَلَى الصِّیَامِ وَ الْقِیَامِ وَ حِفْظِ اللِّسَانِ وَ غَضِّ الْبَصَرِ وَلا تَجْعَلْ حَظَّنَا مِنْهُ الْجُوعَ وَ الْعَطَشَ #رجب

قال ابوجعفر محمد الباقر عليه‌السلام: ما شيعَتُنا اِلاّ مَنْ اتَّقى اللّهَ و أطاعَهُ، و ما كانُوا يُعَرفُون الاّ بالتَّواضُعِ والتَّخَشُّعِ و أداءِ الأمانَةِ و كَثرةِ ذِكرِاللّهِ والصَّومِ و الصَّلاةِ والبرِّ بِالْوالِدَيْنِ و تَعهُّدِ الجيرانِ من الفُقَراءِ و ذَوى اَلْمَسْكَنَةِ والْغارِمينَ والإيتام، و صِدْقِ الْحَديثِ و تَلاوَةِ القُرآنِ و كَفِّ الألْسُنِ عَنِ النّاسِ الاّ مِنْ خيرٍ و كانُوا أُمَناءُ عشائِرِهم فى الأشياءِ. امام باقر عليه‌السلام فرمود: #شيعه ی ما نيست مگر كسى كه #تقوا ى الهى داشته باشد و از خدا #اطاعت كند، شيعه ما شناخته نمى‌شود، جز با #تواضع، افتادگى، #امانت‌دارى، #ذكر فراوان، روزه، #نماز، نيكى به پدر و مادر، #رسيدگى به همسايگان فقير و بينوا و بده‌كار و يتيم، راستگويى و تلاوت #قرآن، شيعه ما درباره ديگران جز خير چيزى نگويد و امين قبيله‌اش باشد. (اصول الکافی؛ تحف العقول)