#یک_آیه، یک درس إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ ﺑﻲ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺎ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺳﺖ ، ﺳﭙﺲ [ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻋﻤﻞ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ]ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ ، ﻧﻪ ﺑﻴﻤﻰ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﻴﻦ ﻣﻰﺷﻮﻧﺪ (احقاف/١٣) 🔹🔸🔹 ✳ دلیل پایداری‌نداشتن در راه اقامه‌ی حق 🔻 دلیل این که ما در راه اقامه‌ی حق و عمل کردن به دین خدا #پایداری نداریم، این است که حاضر نیستیم برای خدا از این نعمت‌ها و رزق‌ها دست برداریم. این به خاطر آن است که ما نسبت به خداوند آن تعلق قلبی خاص را نداریم و آن‌طور که باید، دلبسته‌ی به او نیستیم. 🔸 موانع ایجاد تعلق قلبی به خدا: ❌ بخل : یک رذیله‌ی اخلاقی که انسان به موجب آن، نعمتی را که از ناحیه‌ی خداوند در اختیار دارد، در جایی که عقلا و شرعا سزاوار است تا مصرف شود، مصرف نمی‌کند. ❌ سوءظن به رزق : انسان با خودش فکر کند که اگر مالی را در جایی هزینه و مصرف کند، دیگر تهی‌دست خواهد شد و جای آن پر نمی‌شود. یعنی مطمئن نیست که خدا در مقابل آن مال، چیزی را جایگزین می‌کند یا نه! این سوء‌ظن به رزق است. ✅ این‌ها باید از بین برود تا اعتماد به خدا و اعتراف قلبی به ربوبیت او حاصل شود. 📕 برگرفته از کتاب سلوک عاشورایی، آیت الله مجتبی تهرانی