1⃣ با کمال تأسف می‌توان #سینمای_ایران را موجودی مفلوک تصور کرد که در اوج تحولات جهانی پس از جنگ جهانی اول، سر در گریبانِ #سینمای_غرب نمود و عملاً ذهن و فکر جامعه‌ی ایران را در اختیار آثار سینمایی مهاجم قرار داده و با حفظ این فلاکت در دوران پس از جنگ جهانی دوم، اقدام به تولید محصولاتی فاسد کرد که ابعاد داستانی آن بر وجوه نازل و بسیار پست روابط انسانی بنا نهاده شده بود. 2⃣ سینمای ایران در این دوران با تمرکز بر #نگاه_جنسیتی، نوعی افراطی از روابط مبتذل را به مخاطب مسلمانِ ایرانی حقنه می‌نمود که این امر به جهت بی‌هویتی ذاتی سینمای آن عصر، با تلفیقی طنزآمیز از دو رویکرد مطرح فیلم‌سازی جهان، یعنی سبک غربیِ سینمای #هالیوود با سبک شرقیِ سینمای #بالیوود، همراه گردیده و نوعی ویژه از سینما را مبتنی بر شگردهای داستانیِ کم‌عمق و پیش پا افتاده به مخاطب ایرانی عرضه می‌داشت. ✍ نویسنده: دکتر موسی اسماعیل‌نژاد 📖 متن کامل مقاله در سایت اندیشکده: 👉 yon.ir/gharon ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter